«خداوندا، دور نباش! ای قوت من، زود به یاری من بیا!» (مزامیر ۲۲:۱۹).

بسیاری از مردم وقت و انرژی خود را صرف می‌کنند تا با راهکارهای انسانی با شرارت درونی مبارزه کنند: انضباط، تلاش شخصی، نیت‌های خوب. اما حقیقت این است که راهی ساده‌تر، قدرتمندتر و تضمین‌شده وجود دارد: اطاعت از فرامین خداوند با تمام قدرت جان. وقتی این راه را انتخاب می‌کنیم، فقط با شرارت نمی‌جنگیم — بلکه با خدایی ارتباط برقرار می‌کنیم که به ما پیروزی بر آن را عطا می‌کند. این اطاعت است که افکار ناپاک را خاموش می‌کند، شک را از بین می‌برد و قلب را در برابر حملات دشمن تقویت می‌کند.

شریعت قدرتمند خدا پادزهری برای هر زهر روحانی است. او فقط شرارت را منع نمی‌کند — بلکه ما را در برابر آن تقویت می‌کند. هر فرمان، سپری است، حفاظی است، و بیانی از محبت خدا نسبت به ماست. و زمانی که خود را با صداقت وقف اطاعت از او می‌کنیم، خود خداوند شخصاً در زندگی ما مداخله می‌کند. او دیگر فقط یک ایده دور نیست، بلکه پدری حاضر می‌شود که هدایت می‌کند، اصلاح می‌کند، شفا می‌بخشد، تقویت می‌کند و با قدرت به نفع ما عمل می‌کند.

این نقطه عطف است: زمانی که قلب به طور کامل به اطاعت سپرده می‌شود، همه چیز تغییر می‌کند. پدر نزدیک می‌شود، روح‌القدس در ما عمل می‌کند و در مدت کوتاهی به سوی پسر هدایت می‌شویم تا بخشش و نجات را بیابیم. این کار پیچیده‌ای نیست. کافی است دست از جنگیدن با سلاح‌های خود برداریم و تسلیم اراده خداوند شویم که در فرامین مقدس و جاودان او بیان شده است. پیروزی از همین‌جا آغاز می‌شود. -اقتباس از آرتور پنرین استنلی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر مهربان، اعتراف می‌کنم که بارها تلاش کردم با نیرو و توان خودم بر شرارت درونم غلبه کنم و شکست خوردم. اما اکنون می‌فهمم: قدرت واقعی در اطاعت از کلام توست. می‌خواهم به اراده تو بچسبم، هر آنچه مرا از تو دور می‌کند رد کنم و مطابق فرامین مقدس تو زندگی کنم.

خداوندا، قلب مرا تقویت کن تا با وفاداری در شریعت قدرتمند تو گام بردارم. بگذار در آن حفاظت، هدایت و شفا بیابم. می‌دانم که وقتی با صداقت از تو اطاعت کنم، تو به من نزدیک می‌شوی، در سرگذشت من عمل می‌کنی و مرا به آزادی حقیقی هدایت می‌کنی. می‌خواهم زیر مراقبت تو و به هدایت حقیقت تو زندگی کنم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا ما را بی‌دفاع در برابر شرارت رها نکرده‌ای. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون شمشیری تیز است که نور را از تاریکی جدا می‌کند و جان را از هر بدی محافظت می‌نماید. فرامین تو همچون دیوارهای قدوسیت، استوار و شکست‌ناپذیرند که از کسانی که با وفاداری از تو اطاعت می‌کنند محافظت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«چشمان خداوند بر عادلان است و گوش‌های او به فریاد ایشان شنواست» (مزامیر ۳۴:۱۵).

رسیدن به نقطه تسلیم کامل، یک نقطه عطف روحانی قدرتمند است. زمانی که سرانجام تصمیم می‌گیرید که هیچ چیز — نه نظرات، نه انتقادات، نه جفاها — مانع اطاعت شما از همه احکام خدا نشود، آنگاه آماده‌اید تا سطح جدیدی از صمیمیت با خداوند را تجربه کنید. از همین جایگاه تسلیم، می‌توانید با اطمینان دعا کنید، با جسارت درخواست نمایید و با ایمان انتظار بکشید، زیرا در اراده خدا زندگی می‌کنید. و زمانی که در اطاعت دعا می‌کنیم، پاسخ در راه است.

این نوع رابطه با خدا، که دعاها ثمر واقعی می‌آورد، فقط زمانی ممکن است که جان از مقاومت دست بکشد. بسیاری برکت را می‌خواهند، اما بدون تسلیم. برداشت را می‌خواهند، اما بدون بذر اطاعت. اما حقیقت همچنان باقی است: زمانی که شخص با تمام دل خود می‌کوشد تا از شریعت قدرتمند خدا اطاعت کند، آسمان با سرعت حرکت می‌کند. خداوند دلی را که با صداقت خم می‌شود نادیده نمی‌گیرد — او با رهایی، آرامش، روزی و هدایت پاسخ می‌دهد.

و زیباترین بخش همه چیز چیست؟ زمانی که این اطاعت حقیقی باشد، پدر این جان را مستقیماً به سوی پسر هدایت می‌کند. عیسی مقصد نهایی وفاداری صادقانه است. اطاعت درها را می‌گشاید، فضاها را تغییر می‌دهد و قلب را دگرگون می‌سازد. اطاعت شادی، ثبات و بالاتر از همه، نجات را به ارمغان می‌آورد. زمان مقاومت به پایان رسیده است. زمان اطاعت و برداشت میوه‌های ابدی فرا رسیده است. کافی است تصمیم بگیرید — و خداوند بقیه را انجام خواهد داد. -اقتباس از لتی بی. کوومن. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر قدوس، تو را شکر می‌کنم که به من نشان دادی تسلیم کامل، باخت نیست بلکه آغاز حقیقی زندگی پربرکت است. امروز اعتراف می‌کنم که هیچ چیز در این دنیا ارزشمندتر از اطاعت تو با تمام قلبم نیست. دیگر نمی‌خواهم در برابر اراده تو مقاومت کنم. می‌خواهم وفادار باشم، حتی اگر جهان علیه من برخیزد.

ای خداوند، به من بیاموز که همچون کسی که قبلاً دریافت کرده است، اعتماد کنم. ایمانی زنده به من عطا کن که بر اساس وعده تو دعا و عمل کند. من انتخاب می‌کنم که از شریعت قدرتمند تو اطاعت کنم، نه از روی اجبار، بلکه از سر محبت به تو. می‌دانم این اطاعت مرا به قلب تو نزدیک‌تر می‌کند و آسمان را بر زندگی‌ام می‌گشاید. بگذار هر روز زیر هدایت تو زندگی کنم و آماده باشم تا به هر آنچه تو فرمان می‌دهی، «بله» بگویم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا با کسانی که حقیقتاً اطاعتت می‌کنند، وفادار هستی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون رودخانه‌ای از حیات است که مستقیم از تخت تو جاری می‌شود و دل‌هایی را که با صداقت تو را می‌جویند، سیراب می‌کند. احکام تو همچون چراغ‌های ابدی‌اند که جان را در مسیر حقیقت، آزادی و نجات هدایت می‌کنند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«هر کسی که گناه می‌کند نیز شریعت را زیر پا می‌گذارد، زیرا گناه همان سرپیچی از شریعت است» (اول یوحنا ۳:۴).

گناه تصادفی نیست. گناه یک تصمیم است. این سرپیچی آگاهانه از چیزی است که می‌دانیم خدا به‌وضوح بیان کرده است. کلام خدا قاطع است: گناه همان نقض شریعت خداست. این کمبود اطلاعات نیست — بلکه انتخابی عمدی است. ما حصار را می‌بینیم، هشدارها را می‌خوانیم، لمس وجدان را احساس می‌کنیم… و با این حال، انتخاب می‌کنیم که از آن عبور کنیم. در روزگار ما، بسیاری سعی می‌کنند این موضوع را نرم‌تر جلوه دهند. نام‌های جدید، توضیحات روان‌شناختی و سخنان مدرن می‌آفرینند تا گناه را «کمتر گناه» نشان دهند. اما حقیقت همان است: مهم نیست چه نامی به آن بدهیم — زهر همچنان می‌کشد.

خبر خوش — و واقعاً خوش است — این است که تا زمانی که زندگی هست، امید نیز هست. راه اطاعت باز است. هر کسی می‌تواند امروز تصمیم بگیرد که از سرپیچی از شریعت قدرتمند خدا دست بکشد و با صداقت شروع به اطاعت از آن کند. این تصمیم به مدرک تحصیلی، گذشته پاک یا کمال بستگی ندارد. فقط به قلبی شکسته و آماده نیاز دارد. و زمانی که خدا این خواسته واقعی را ببیند، وقتی جستجو کند و صداقت بیابد، پاسخ می‌دهد و روح‌القدس را می‌فرستد تا آن جان را تقویت، هدایت و تازه کند.

از آن لحظه، همه چیز تغییر می‌کند. نه فقط به این دلیل که شخص تلاش می‌کند، بلکه چون آسمان به نفع او حرکت می‌کند. با روح‌القدس قدرت برای غلبه بر گناه می‌آید، استواری برای ایستادن می‌آید، برکات، رهایی‌ها و بالاتر از همه، نجات در مسیح عیسی می‌آید. تغییر با یک تصمیم آغاز می‌شود — و این تصمیم اکنون در دسترس توست: با تمام دل از شریعت مقدس و جاودان خدا اطاعت کن. -اقتباس از جان جووت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای خدای من، اعتراف می‌کنم که بارها نشانه‌ها را دیدم و با این حال راه اشتباه را انتخاب کردم. می‌دانم که گناه همان سرپیچی از شریعت توست و هیچ بهانه یا نام ملایم‌تری این حقیقت را تغییر نمی‌دهد. امروز دیگر نمی‌خواهم خودم را فریب دهم. می‌خواهم با جدیت با گناه خود روبرو شوم و با توبه‌ای واقعی به سوی تو بازگردم.

ای پدر، از تو می‌خواهم: قلب مرا جستجو کن. ببین آیا در من اشتیاقی واقعی برای اطاعت از تو هست — و آن اشتیاق را تقویت کن. می‌خواهم از هر سرپیچی دست بکشم و در اطاعت از شریعت قدرتمند تو، با پیروی از احکام مقدست با وفاداری زندگی کنم. روح‌القدس خود را بفرست تا مرا هدایت کند، به من نیرو دهد و مرا در راه قدوسیت استوار نگاه دارد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا حتی در برابر تقصیرم، تو رستگاری را به من عرضه می‌کنی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون دیواری محافظت‌کننده گرداگرد کسانی است که از تو اطاعت می‌کنند و گام‌هایشان را از خطا و نابودی حفظ می‌کند. احکام تو همچون رودخانه‌هایی از پاکی‌اند که جان را می‌شویند و به تخت جلال هدایت می‌کنند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«آنها در بیابان سرگردان بودند، گم‌شده و بی‌خانمان. گرسنه و تشنه، تا آستانه مرگ رسیدند. در تنگی خود نزد خداوند فریاد زدند و او ایشان را از رنج‌هایشان رهایی بخشید» (مزامیر ۱۰۷:‏۴-۶).

وفادارانه پیروی کردن از خدا اغلب به معنای انتخاب راهی تنهاست. بله، این راه ممکن است همچون بیابان به نظر برسد — خشک، دشوار و بی‌تشویق. اما دقیقاً در همان‌جا است که عمیق‌ترین درس‌ها را درباره اینکه خدا کیست و ما واقعاً در او که هستیم، می‌آموزیم. جستجوی تایید انسان‌ها همچون نوشیدن تدریجی زهر است. این کار جان را فرسوده می‌کند، زیرا ما را مجبور می‌سازد تا برای خوشنودی انسان‌های ناپایدار و محدود زندگی کنیم، به جای آنکه خدای جاودان و تغییرناپذیر را جلال دهیم. مرد یا زن حقیقی خدا باید آماده باشد که تنها قدم بردارد، زیرا می‌داند همراهی خداوند ارزشمندتر از پذیرش تمام دنیاست.

وقتی تصمیم می‌گیریم با خدا راه برویم، صدای او را خواهیم شنید — صدایی محکم، پایدار و بی‌تردید. این صدای جمعیت یا پژواک نظرات انسانی نخواهد بود، بلکه دعوت شیرین و قدرتمند خداوند برای اعتماد و اطاعت است. و این دعوت همیشه ما را به یک نقطه می‌رساند: اطاعت از شریعت قدرتمند او. زیرا در آن است که راه زندگی نهفته است. خدا شریعت خود را نه به عنوان باری سنگین، بلکه به عنوان نقشه‌ای وفادار به ما عطا کرده است که به برکت، محافظت و بالاتر از همه، نجات در مسیح هدایت می‌کند. پیروی از آن، پیمودن راهی امن است، حتی اگر تنها باشد.

پس اگر لازم است تنها قدم برداری، بردار. اگر لازم است برای خشنودی خدا تایید دیگران را از دست بدهی، چنین کن. زیرا اطاعت از احکام عظیم پدر است که آرامش پایدار، رهایی از دام‌های دنیا و مشارکت واقعی با آسمان را به ارمغان می‌آورد. و کسی که با خدا راه می‌رود، حتی در سکوت و تنهایی، هرگز واقعاً تنها نیست. -اقتباس از ای. بی. سیمپسون. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، برای حضور دائمت شکرگزارم، حتی در لحظاتی که همه چیز همچون بیابان به نظر می‌رسد. می‌دانم که راه رفتن با تو اغلب مستلزم چشم‌پوشی از درک شدن، تحسین یا پذیرفته شدن توسط دیگران است. اما همچنین می‌دانم که هیچ چیز با آرامش بودن در کنار تو قابل مقایسه نیست. به من بیاموز که صدای تو را بیش از هر صدای دیگری ارزش بگذارم.

ای خداوند، مرا از میل به خوشنود ساختن انسان‌ها رهایی ده. می‌خواهم با تو راه بروم حتی اگر این به معنای تنها قدم برداشتن باشد. می‌خواهم صدای تو را بشنوم، به دعوتت اطاعت کنم و طبق شریعت قدرتمندت زندگی کنم، با اطمینان از اینکه این راه درست است — راهی که به برکت، رهایی و نجات می‌انجامد. بگذار قدم‌هایم استوار باشد، حتی اگر تنها باشد، اگر بر حقیقت تو استوار باشد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که با کسانی که در قدوسیت با تو راه می‌روند وفاداری. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت همچون راهی نورانی در میان تاریکی است که دل‌های وفادار را تا تخت تو هدایت می‌کند. احکام تو همچون لنگرهای ابدی است که قدم‌های مطیعانت را استوار می‌سازد، حتی زمانی که تمام دنیا دور می‌شود. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خداوندا، تو مرا می‌کاوی و می‌شناسی. می‌دانی کی می‌نشینم و کی برمی‌خیزم؛ از دور افکارم را درمی‌یابی» (مزامیر ۱۳۹:‏۱-۲).

هیچ جایی وجود ندارد که بتوانیم گناهان خود را پنهان کنیم. هیچ نقابی در برابر چشمان کسی که همه چیز را می‌بیند، کارساز نیست. شاید بتوانیم مردم را فریب دهیم، ظاهری دیندار داشته باشیم، از بیرون درستکار به نظر برسیم — اما خدا دل را می‌شناسد. او آنچه را پنهان است می‌بیند، آنچه را هیچ‌کس دیگر نمی‌بیند. و این باید ما را پر از ترس کند. زیرا هیچ چیز از نگاه او پنهان نمی‌ماند. اما در عین حال، چیزی عمیقاً تسلی‌بخش در این حقیقت وجود دارد: همان خدایی که گناه پنهان را می‌بیند، کوچک‌ترین میل به انجام کار درست را نیز می‌بیند. او آن اشتیاق شکننده به قداست، آن اراده خجالتی برای نزدیک شدن به خود را درک می‌کند.

خدا از طریق همین میل صادقانه، حتی اگر هنوز ناقص باشد، کاری عظیم را آغاز می‌کند. وقتی صدای او را می‌شنویم و با اطاعت پاسخ می‌دهیم، چیزی ماورایی رخ می‌دهد. شریعت قدرتمند خدا، که بسیاری آن را رد می‌کنند، در درون ما با قدرت و دگرگونی شروع به عمل می‌کند. این شریعت انرژی الهی دارد — فقط مطالبه نمی‌کند، بلکه تقویت می‌کند، تسلی می‌دهد، تشویق می‌کند. اطاعت ما را به سوی بار نمی‌برد، بلکه به سوی آزادی می‌برد. جانِ کسی که تصمیم می‌گیرد مطابق با احکام باشکوه خدا زندگی کند، به آرامش، هدف و خودِ خدا دست می‌یابد.

پس سؤال ساده و مستقیم است: چرا به تعویق انداختن؟ چرا همچنان تلاش برای پنهان شدن، تلاش برای کنترل زندگی به شیوه خود؟ خدا همین حالا همه چیز را می‌بیند — هم خطاها و هم میل به درستکاری را. پس اگر او تو را کاملاً می‌شناسد، چرا کاملاً تسلیم نشوی؟ امروز اطاعت را آغاز کن. دیگر منتظر نمان. آرامش و خوشبختی که این‌قدر به دنبالش هستی، در همان جایی است که شاید از آن دوری کرده‌ای: در اطاعت از شریعت قدرتمند و ابدی خدا. -اقتباس از جان جوت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، در برابر قدوسیت تو اعتراف می‌کنم: جایی برای پنهان شدن ندارم. تو هر گوشه وجودم، هر اندیشه و هر نیت را می‌شناسی. این حقیقت مرا پر از ترس می‌کند، اما همچنین امید می‌بخشد، زیرا می‌دانم که تو نه تنها گناهانم، بلکه میل مرا برای خشنود ساختن تو می‌بینی، حتی زمانی که این میل کوچک و شکننده به نظر می‌رسد.

ای خداوند، از تو می‌خواهم: این میل را در درونم تقویت کن. بگذار رشد کند و بر هر مقاومتی غلبه کند. بگذار نه تنها ندای تو را برای اطاعت بشنوم، بلکه با عمل واقعی و تسلیم حقیقی پاسخ دهم. کمکم کن مطابق شریعت قدرتمندت زندگی کنم، با استواری در مسیر احکام باشکوهت گام بردارم، زیرا می‌دانم که آرامش، شادی و معنای واقعی زندگی در آنجاست.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که با رحمت به ضعیف‌ترین میل به قداست نگاه می‌کنی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت همچون بادی آسمانی است که هر دروغی را می‌روبد و حقیقت را در دل مطیعانت برقرار می‌کند. احکام تو همچون ستون‌های ابدی‌اند که جان را در میان طوفان‌ها نگه می‌دارند و با نوری استوار تا قلب تو هدایت می‌کنند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«دانیال، به محض این‌که شروع به دعا کردی، پاسخی آمد که من آن را برایت آوردم، زیرا تو بسیار محبوب هستی» (دانیال ۹:۲۳).

آرامشی عمیق در این حقیقت وجود دارد که خداوند هر دعای قلب مطیع را می‌شنود و پاسخ می‌دهد. نیازی نیست فریاد بزنیم، کلمات را تکرار کنیم یا سعی کنیم آسمان را متقاعد کنیم — کافی است با اراده او هماهنگ باشیم. و آن اراده چیست؟ این‌که به آنچه از طریق پیامبرانش و توسط عیسی آشکار شده، اطاعت کنیم. وقتی به نام مسیح دعا می‌کنیم، با ایمان و تسلیم به شریعت قدرتمند خدا، اتفاقی نیرومند رخ می‌دهد: پاسخ پیش از آن‌که دعا را به پایان برسانیم، آزاد می‌شود. آن پاسخ در آسمان کامل است، حتی اگر هنوز در راه زمین باشد.

اما متأسفانه، بسیاری از مردم در چرخه‌ای مداوم از درد، ناامیدی و سکوت روحانی زندگی می‌کنند، زیرا در حالی دعا می‌کنند که همچنان در نافرمانی باقی مانده‌اند. آن‌ها خواهان کمک خدا هستند بدون آن‌که به آنچه او قبلاً امر کرده، تسلیم شوند. این کار نمی‌کند. رد کردن احکام شگفت‌انگیز خدا همان رد کردن اراده اوست، و تا زمانی که در سرکشی زندگی می‌کنیم، نمی‌توانیم انتظار پاسخ‌های مثبت از او داشته باشیم. خداوند نمی‌تواند راهی را که برخلاف آنچه خود او مقدس و جاودان اعلام کرده، برکت دهد.

اگر می‌خواهید دعاهایتان با وضوح و قدرت پاسخ داده شود، نخستین گام این است که از طریق اطاعت با خدا هماهنگ شوید. با آنچه او قبلاً به شما نشان داده آغاز کنید — احکامی که از طریق شریعت مقدسش آشکار شده‌اند. پیچیده نکنید. فقط اطاعت کنید. و زمانی که زندگیتان با اراده پدر هماهنگ شد، خواهید دید: پاسخ‌ها با آرامش، نیرو و اطمینان خواهند آمد که آسمان پیشاپیش به نفع شما حرکت کرده است. -اقتباس از لتی بی. کوومن. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر قدوس، چه شادی بزرگی است که بدانم تو فرزندان وفادارت را حتی پیش از آن‌که کلمات از لبانشان خارج شود، می‌شنوی. تو را شکر می‌کنم زیرا وفاداری تو هرگز شکست نمی‌خورد و تو وعده‌هایت را نسبت به کسانی که با اراده‌ات هماهنگ می‌شوند، حفظ می‌کنی. به من بیاموز تا به گونه‌ای زندگی کنم که تو را خشنود سازد و هر دعای من از قلبی تسلیم و مطیع برخیزد.

ای خداوند، دیگر نمی‌خواهم به گونه‌ای ناسازگار زندگی کنم و در حالی که احکام شگفت‌انگیزت را نادیده می‌گیرم، منتظر برکات تو باشم. مرا ببخش برای زمان‌هایی که چیزی خواستم بدون آن‌که نخست به شریعت قدرتمندت که توسط پیامبران و فرزند محبوبت آشکار شده، تسلیم شوم. امروز تصمیم می‌گیرم به گونه‌ای مقدس زندگی کنم، مطابق با هر آنچه تاکنون به من آشکار شده، زیرا می‌دانم این همان راهی است که تو را خوشحال می‌کند و درهای آسمان را بر زندگی من می‌گشاید.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که با محبت و وفاداری به کسانی که از تو اطاعت می‌کنند، پاسخ می‌دهی. فرزند محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمندت همچون رودی از عدالت است که مستقیم از تخت تو جاری می‌شود و به کسانی که در راستی گام برمی‌دارند، زندگی می‌بخشد. احکام تو همچون نغمه‌های مقدس یک سرود آسمانی است که جان را با صدای اراده کاملت هماهنگ می‌کند. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«ما به خدایی اعتماد داریم که مردگان را زنده می‌کند» (دوم قرنتیان ۱:۹).

شرایط دشوار قدرت ویژه‌ای دارند: آن‌ها ما را بیدار می‌کنند. فشار آزمایش‌ها اضافات را می‌زداید، غیرضروری‌ها را قطع می‌کند و باعث می‌شود زندگی را با وضوح بیشتری ببینیم. ناگهان، آنچه تضمین‌شده به نظر می‌رسید، شکننده جلوه می‌کند و ما شروع به ارزش‌گذاری بر آنچه واقعاً اهمیت دارد می‌کنیم. هر آزمایش فرصتی برای شروع دوباره است، فرصتی برای نزدیک‌تر شدن به خدا و زندگی با هدفی عمیق‌تر. گویی او به ما می‌گوید: «بیدار شو! زمان کوتاه است. من چیزی بهتر برای تو دارم.»

هیچ‌کدام از آنچه با آن روبرو می‌شویم تصادفی نیست. خدا اجازه می‌دهد که از میان سختی‌ها عبور کنیم، نه برای نابودی ما، بلکه برای تصفیه ما و یادآوری اینکه این زندگی فقط گذرگاهی است. اما او ما را بدون راهنما رها نکرده است. از طریق پیامبران خود و پسرش، عیسی، شریعت قدرتمند خود را به ما عطا کرده است — راهنمایی کامل برای چگونه زیستن در این دنیای گذرا تا بتوانیم با او تا ابد زندگی کنیم. مشکل این است که بسیاری پیروی از فشارهای دنیا را انتخاب می‌کنند، اما کسانی که تصمیم می‌گیرند از احکام شگفت‌انگیز پدر اطاعت کنند، چیزی خارق‌العاده را تجربه می‌کنند: نزدیکی واقعی به خود خدا.

وقتی انتخاب می‌کنیم که در اطاعت زندگی کنیم، خدا به سوی ما حرکت می‌کند. او تصمیم قاطع ما و تسلیم واقعی ما را می‌بیند و با برکت، هدایت و آرامش پاسخ می‌دهد. او ما را به سوی پسرش می‌فرستد — تنها کسی که می‌تواند ببخشد و نجات دهد. این نقشه اوست: اطاعتی که به حضور می‌انجامد، حضوری که به نجات منتهی می‌شود. و همه چیز از آنجا آغاز می‌شود که حتی در میان درد، انتخاب می‌کنیم بگوییم: «ای پدر، من از شریعت تو پیروی خواهم کرد، به هر قیمتی که باشد.» – اقتباس از ای. بی. سیمپسون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای خدای من، تو را شکر می‌کنم برای آزمایش‌هایی که مرا به آنچه واقعاً اهمیت دارد بیدار می‌کنند. هر سختی باعث شده زندگی را با وضوح بیشتری ببینم و عمیق‌تر در جستجوی حضورت باشم. نمی‌خواهم دردهایم را با شکایت هدر دهم، بلکه می‌خواهم آن‌ها را به عنوان پله‌هایی به سوی بلوغ روحانی به کار ببرم.

ای پدر، می‌دانم که زندگی در اینجا کوتاه است و به همین دلیل تصمیم می‌گیرم مطابق با دستورات ابدی تو که توسط پیامبران و عیسی، پسر محبوبت، عطا شده‌اند، زندگی کنم. می‌خواهم طبق شریعت قدرتمند تو راه بروم، حتی اگر این کار برخلاف نظر دنیا باشد. به من شجاعت بده تا با وفاداری از احکام شگفت‌انگیز تو اطاعت کنم، حتی وقتی دشوار است، چون می‌دانم همین است که لطف و حضور تو را جذب می‌کند.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا در همه زمان‌ها وفادار هستی و با کسانی که از تو اطاعت می‌کنند نیکویی می‌کنی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو مشعلی است که هرگز در شب تاریک خاموش نمی‌شود و راه امن را به سوی زندگی جاودان نشان می‌دهد. احکام تو همچون جواهراتی فسادناپذیر، پر از جلال و قدرت‌اند که جان کسانی را که تو را با راستی دوست دارند، زینت می‌بخشند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«و هنگامی که قوم شکایت کردند، این امر خداوند را ناخشنود ساخت» (اعداد ۱۱:۱).

در قلبی که با شادی و شکرگزاری خود را به خدا می‌سپارد، حتی در میان سختی‌ها، زیبایی عمیقی نهفته است. زمانی که تصمیم می‌گیریم با ایمان هر آنچه را که خداوند اجازه می‌دهد تحمل کنیم، شریک چیزی بسیار بزرگ‌تر از خودمان می‌شویم. بلوغ روحانی در اجتناب از رنج نیست، بلکه در دانستن چگونگی مواجهه با آن با فروتنی و اعتماد به اینکه در هر آزمایشی هدفی نهفته است. و مردی که با تمام نیرویی که خدا به او می‌بخشد، متعهد می‌شود که اراده مقدس خداوند را وفادارانه انجام دهد، به شکلی شرافتمندانه در برابر آسمان زندگی می‌کند.

معمول است که برای تسلی، دردهای خود را با اطرافیان در میان بگذاریم. اما حکمت در این است که همه چیز را فقط نزد خداوند ببریم — با فروتنی، بدون مطالبه، بدون سرکشی. حتی در دعاهایمان نیز باید تمرکز خود را اصلاح کنیم. به جای اینکه فقط برای تسکین فریاد بزنیم، باید از خدا بخواهیم که اطاعت را به ما بیاموزد، و ما را تقویت کند تا با وفاداری به شریعت قدرتمندش ادامه دهیم. این درخواست، اگر صادقانه باشد، همه چیز را دگرگون می‌کند. زیرا اطاعت از احکام باشکوه خدا نه تنها مشکل را حل می‌کند — بلکه ریشه را شفا می‌بخشد، جان را بازسازی می‌کند و آرامشی را برقرار می‌سازد که جهان قادر به بخشیدن آن نیست.

کسی که اینگونه زندگی را برمی‌گزیند، به چیزی پرشکوه دست می‌یابد: دوستی با خدا. همان‌گونه که برای ابراهیم رخ داد، کسی که اطاعت می‌کند، کسی که کاملاً تسلیم اراده متعال می‌شود، به عنوان دوست پذیرفته می‌شود. عنوانی بزرگ‌تر از این وجود ندارد، پاداشی والاتر نیست. آرامشی که از این دوستی زاده می‌شود، وابسته به شرایط نیست. استوار است، پایدار است، ابدی است — میوه‌ای مستقیم از زندگی‌ای که با اطاعت از شریعت مقدس، کامل و ابدی خدا شکل گرفته است. -اقتباس از جان تاولر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر جاودانی، تو را شکر می‌کنم برای فرصتی که به من دادی تا زندگی‌ام را به طور کامل به تو بسپارم، حتی در میان سختی‌ها. نمی‌خواهم از آنچه تو برایم مقدر کرده‌ای بگریزم، بلکه می‌خواهم با شادی و شکرگزاری تحمل کنم، با اعتماد به اینکه همه چیز برای خیریت کسانی که تو را دوست دارند و از تو اطاعت می‌کنند، همکاری می‌کند. ای خداوند، نیرویی که از بالا می‌آید به من عطا کن تا اراده‌ات را در هر جزئیات زندگی‌ام به انجام رسانم.

ای خداوند، امروز تصمیم می‌گیرم که دیگر فقط بر مشکلاتم تمرکز نکنم. می‌خواهم در دعاهایم چیزی بزرگ‌تر بجویم: فهم، حکمت و قدرت برای اطاعت از شریعت قدرتمندت با صداقت و احترام. بگذار دهانم در برابر مردم بسته شود و قلبم با فروتنی و ایمان در برابر تو گشوده گردد. به من بیاموز که بر طبق احکام باشکوهت گام بردارم، زیرا می‌دانم این تنها راه رسیدن به آرامش حقیقی است.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که به کسانی که با صداقت تو را می‌جویند وفادار هستی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون مهری الهی بر کسانی است که تو را دوست دارند و حتی در میان طوفان‌ها به ایشان آرامش می‌بخشد. احکام تو همچون کلیدهای طلایی‌اند که درهای دوستی با تو و آرامشی را که فراتر از هر فهمی است می‌گشایند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«راه خود را به خداوند بسپار؛ بر او توکل کن، و او همه چیز را به انجام خواهد رسانید.» (مزمور ۳۷:۵)

سپردن خود به اراده خدا فقط صبر کردن و منتظر ماندن برای وقوع چیزی نیست — بسیار فراتر از این است. این یعنی به هر آنچه او اجازه می‌دهد با قلبی سرشار از شگفتی و شکرگزاری بنگریم. کافی نیست که فقط روزهای سخت را تحمل کنیم؛ باید بیاموزیم که دست خداوند را در هر جزئیات تشخیص دهیم، حتی زمانی که ما را در مسیرهای غیرمنتظره هدایت می‌کند. تسلیم واقعی، سکوت و تسلیم محض نیست، بلکه سرشار از اعتماد و سپاسگزاری است، زیرا می‌دانیم هر آنچه از سوی خدا می‌آید، نخست از حکمت و محبت او عبور کرده است.

اما در این تسلیم، نکته‌ای عمیق‌تر وجود دارد: با ایمان و فروتنی، دستورهای مقدسی را که خود خدا به ما داده است — احکام باشکوه او — بپذیریم. نقطه مرکزی تسلیم ما این است که نه تنها رویدادهای زندگی را بپذیریم، بلکه زندگی بر اساس شریعت قدرتمند خدا را نیز بپذیریم. وقتی درمی‌یابیم که این شریعت کامل است و با محبت از طریق پیامبران عطا شده و توسط خود عیسی تأیید گردیده، دیگر راهی جز اطاعت با احترام برایمان باقی نمی‌ماند. در همین نقطه است که جان، آرامش حقیقی را می‌یابد — زمانی که تصمیم می‌گیرد در همه چیز اطاعت کند، نه فقط در بخشی از امور.

خداوند بردبار است، سرشار از صبر، و با مهربانی منتظر لحظه‌ای است که ما کاملاً تسلیم شویم. اما او همچنین گنجینه‌ای از برکات را برای روزی که غرور را کنار بگذاریم و در برابر شریعت مقدس او فروتنی کنیم، کنار گذاشته است. وقتی آن روز فرا می‌رسد، او نزدیک می‌شود، فیض می‌بخشد، جان را تازه می‌سازد و ما را به سوی پسرش برای آمرزش و نجات می‌فرستد. اطاعت راز کار است. و اطاعت حقیقی زمانی آغاز می‌شود که بحث با خدا را متوقف کنیم و بگوییم: «بله، ای خداوند، هر آنچه فرمان دادی نیکوست و من پیروی خواهم کرد.» – اقتباس از ویلیام لاو. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر شگفت‌انگیز، چه آزادی‌بخش است که بدانم هر آنچه تو اجازه می‌دهی هدفی دارد. نمی‌خواهم فقط سختی‌های زندگی را تحمل کنم، بلکه می‌خواهم آن‌ها را با شکرگزاری بپذیرم، زیرا می‌دانم دست محبت‌آمیز تو پشت همه چیز است. به من بیاموز که اعتماد کنم، شادی کنم و حتی در روزهای ابری تو را پرستش نمایم، زیرا می‌دانم تو در همه حال نیکو و وفادار هستی.

ای خداوند، توبه می‌کنم از اینکه بارها در برابر دستورهای مقدس تو مقاومت کردم. تلاش کردم اراده تو را با خواسته‌های خودم تطبیق دهم، اما اکنون فهمیده‌ام: راه برکت در این است که با شادی و ترس، هر یک از احکام باشکوه تو را بپذیرم. می‌خواهم با تمامی وجود، با فروتنی و با لذت اطاعت کنم، زیرا می‌دانم این تنها راه زندگی در صلح حقیقی با توست.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که همه چیز را با حکمت و صبر هدایت می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون سرودی از عدالت است که در جان مطیعانت طنین‌انداز می‌شود و آن‌ها را به آزادی حقیقی می‌رساند. احکام تو همچون الماس‌های آسمانی، پاک و نشکن هستند که زندگی وفاداران را زیبا می‌سازند. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«به دل‌شکستگان بگویید: قوی باشید، نترسید! خدای شما خواهد آمد» (اشعیا ۳۵:۴).

چند بار صلیب‌هایی را حمل می‌کنیم که خود خدا هرگز به ما نداده است؟ نگرانی برای آینده، ترس از آنچه ممکن است رخ دهد، بی‌قراری که خواب را می‌گیرد — هیچ‌کدام از اینها از جانب خدا نیست. وقتی سعی می‌کنیم رویدادها را پیش‌بینی کنیم و آنچه را که قرار است بیاید کنترل کنیم، حتی اگر با کلمات نگوییم، در واقع اعلام می‌کنیم که کاملاً به عنایت خداوند اعتماد نداریم. انگار می‌گوییم: «خداوندا، بگذار خودم این را مدیریت کنم.» اما آینده به ما تعلق ندارد. و حتی اگر بیاید، ممکن است کاملاً متفاوت از آنچه تصور می‌کنیم باشد. تلاش ما برای کنترل بیهوده است و اغلب ریشه این نگرانی در نبود تسلیم واقعی نهفته است.

اما راهی برای آرامش وجود دارد — و آن در دسترس است. این راه، اطاعت از شریعت قدرتمند خداست. وقتی تصمیم می‌گیریم با تمام توان خود خداوند را خشنود سازیم و از صمیم قلب از احکام شگفت‌انگیز او اطاعت کنیم، چیزی در درون ما تغییر می‌کند. حضور خدا با قدرت ظاهر می‌شود و با آن، آرامشی می‌آید که قابل توصیف نیست. آرامشی که وابسته به شرایط نیست، آرامشی که نگرانی‌ها را همچون خورشید که مه صبحگاهی را پراکنده می‌کند، از بین می‌برد. این پاداش کسی است که با وفاداری در حضور خالق زندگی می‌کند.

نفسی که اطاعت را انتخاب می‌کند دیگر نیازی به زندگی در تنش ندارد. او می‌داند خدایی که خدمتش می‌کند بر همه چیز مسلط است. اطاعت از شریعت مقدس و جاودان خدا نه تنها خداوند را خشنود می‌سازد، بلکه ما را در جریان آرامش و مراقبت او قرار می‌دهد. این یک چرخه مبارک است: اطاعت حضور را به ارمغان می‌آورد و حضور خدا ترس را می‌راند. چرا باید همچنان بار فردا را حمل کنیم، در حالی که همین امروز می‌توانیم در وفاداری خدایی که مطیعانش را گرامی می‌دارد، آرام بگیریم؟ – اقتباس از ف. فنلون. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر رحمت، چند بار سعی کردم چیزی را کنترل کنم که فقط به تو تعلق دارد؟ مرا ببخش برای شب‌های بی‌خوابی، برای تصمیم‌هایی که بر اساس ترس گرفتم، برای افکاری که آرامشی را که تو می‌خواهی به من بدهی ربودند. امروز انتخاب می‌کنم این بار را رها کنم. دیگر نمی‌خواهم با پیش‌بینی یا کنترل آینده زندگی کنم. می‌خواهم در مراقبت تو آرام بگیرم.

ای خداوند، اکنون می‌فهمم که ریشه نگرانی در نافرمانی است. وقتی از احکام شگفت‌انگیز تو دور می‌شوم، از حضورت جدا می‌شوم و با این کار آرامشم را از دست می‌دهم. اما انتخاب می‌کنم بازگردم. می‌خواهم طوری زندگی کنم که تو را خشنود سازد، با تمام قلبم از شریعت قدرتمندت اطاعت کنم. بگذار جانم در کلام تو لنگر بیندازد، استوار، آرام و در امان باشد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و می‌ستایم زیرا در تو هیچ سایه‌ای از تغییر یا بی‌ثباتی نیست. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون سپری از نور است که مطیعان را در بر می‌گیرد، ترس را دور می‌سازد و آرامش را برقرار می‌کند. احکام تو همچون طناب‌های زرین ما را به قلبت پیوند می‌دهد و ما را به آزادی و آرامش حقیقی هدایت می‌کند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.