«حتی اگر در تاریکی باشم، خداوند نور من خواهد بود» (میکاه ۷:۸).

همهٔ ما در مقطعی باید بیاموزیم که از مرکز بودن دست بکشیم و اجازه دهیم خدا کنترل را به دست گیرد. حقیقت این است که ما برای حمل بار جهان بر دوش خود آفریده نشده‌ایم. زمانی که سعی می‌کنیم همه چیز را با قدرت بازوی خود حل کنیم، در نهایت دچار ناامیدی، خستگی و سردرگمی می‌شویم. تسلیم واقعی زمانی آغاز می‌شود که دست از تلاش برای درک همه چیز برداریم و صرفاً اعتماد کنیم. این رها کردن ارادهٔ خود ــ این تسلیم کامل ــ راهی است که ما را به سوی آرامش حقیقی و اتحاد با خدا می‌برد.

بخش بزرگی از بی‌قراری درونی ما از یک دلیل روشن سرچشمه می‌گیرد: جان هنوز تصمیم نگرفته است که کاملاً از شریعت قدرتمند خدا اطاعت کند. تا زمانی که تردید وجود داشته باشد، تا زمانی که فقط به طور ناقص از فرامین شگفت‌انگیز خالق اطاعت کنیم، قلب تقسیم‌شده باقی می‌ماند و ناامنی غالب می‌شود. اطاعت ناقص باعث عدم اطمینان می‌شود، زیرا در اعماق وجودمان می‌دانیم که فقط به طور سطحی به خدا نزدیک شده‌ایم. اما زمانی که نگرانی دربارهٔ نظر دیگران را کنار می‌گذاریم و تصمیم می‌گیریم در همه چیز اطاعت کنیم، خداوند به شکلی قدرتمند نزدیک می‌شود. و با این نزدیکی، شجاعت، آرامش، برکت و نجات نیز می‌آید.

اگر می‌خواهید آرامش واقعی، آزادی حقیقی و هدایت به سوی پسر برای آمرزش را تجربه کنید، پس دیگر تعلل نکنید. خود را کاملاً تسلیم کنید. با صداقت و استواری از شریعت مقدس و ابدی خدا اطاعت نمایید. راهی امن‌تر و چشمه‌ای پاک‌تر از شادی و حفاظت وجود ندارد. هرچه بیشتر خود را وقف پیروی وفادارانه از فرامین مقدس خدا کنید، به قلب او نزدیک‌تر خواهید شد. و این نزدیکی همه چیز را دگرگون می‌کند: مسیر زندگی را تغییر می‌دهد، جان را تقویت می‌کند و به حیات جاودان می‌رساند. -اقتباس از جیمز هینتون. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر جاودانی، اعتراف می‌کنم که بارها تلاش کردم همه چیز را به تنهایی حل کنم و به قدرت، منطق و احساسات خودم تکیه کردم. اما اکنون می‌فهمم که آرامش حقیقی فقط زمانی حاصل می‌شود که خود را کاملاً به تو بسپارم. به من بیاموز که هر بخش از زندگی‌ام را بدون هیچ قید و شرط، بدون ترس و بدون تلاش برای کنترل، به تو بسپارم.

ای خداوند، از اینکه شریعت قدرتمندت را به طور کامل اطاعت نکرده‌ام، توبه می‌کنم. می‌دانم که اطاعت ناقص مرا از تجربهٔ حضور کامل تو بازداشته است. امروز در برابر تو زانو می‌زنم و تصمیم می‌گیرم در همه چیز از تو اطاعت کنم. دیگر نمی‌خواهم ایمانی نصفه و نیمه داشته باشم. می‌خواهم با شادی و غیرت از همهٔ فرامین شگفت‌انگیز تو پیروی کنم. بگذار زندگی‌ام با وفاداری به آنچه تو از ابتدا مقرر کردی، مشخص شود.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا نسبت به وفاداران عادل هستی و با توبه‌کنندگان صادق شکیبا. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهندهٔ جاودانی من است. شریعت قدرتمند تو همچون رودی از قداست است که جان را می‌شوید و به کسی که از تو اطاعت می‌کند، زندگی می‌بخشد. فرامین تو همچون ستون‌های نوری هستند که راه حقیقت را نگه می‌دارند و قدم‌های دوستدارانت را محافظت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«حتی اگر در دره سایه مرگ راه می‌رفتم، از هیچ بدی نمی‌ترسم، زیرا تو با من هستی؛ عصا و چوبدستی تو مرا تسلی می‌دهند» (مزامیر ۲۳:۴).

جان مطیع برای امنیت خود به شرایط وابسته نیست — او به خداوند تکیه دارد. وقتی همه چیز اطرافش نامطمئن به نظر می‌رسد، همچنان استوار می‌ماند، زیرا هر وضعیت، چه خوب و چه بد، را به فرصتی برای پناه بردن به آغوش خدا تبدیل کرده است. ایمان، اعتماد و تسلیم برای این جان فقط مفاهیم نیستند، بلکه رفتارهای روزانه‌اند. و این همان چیزی است که ثبات واقعی را به ارمغان می‌آورد: زندگی برای خشنود ساختن خدا، به هر قیمتی که باشد. وقتی این تسلیم واقعی باشد، هیچ بحرانی نمی‌تواند قلبی را که در اراده پدر آرام گرفته است، متزلزل کند.

این جان، وقف‌شده و متمرکز، وقت خود را با حواس‌پرتی‌ها یا بهانه‌ها هدر نمی‌دهد. او با هدفی روشن زندگی می‌کند: اینکه کاملاً به خالق خود تعلق داشته باشد. و به همین دلیل، همه چیز به نفعش همکاری می‌کند. نور او را به ستایش می‌برد؛ تاریکی او را به اعتماد سوق می‌دهد. رنج او را فلج نمی‌کند؛ بلکه او را به پیش می‌راند. شادی او را فریب نمی‌دهد؛ بلکه او را به شکرگزاری هدایت می‌کند. چرا؟ چون او فهمیده است که همه چیز — مطلقاً همه چیز — می‌تواند توسط خدا برای نزدیک‌تر شدنش به او استفاده شود، به شرطی که به اطاعت از شریعت قدرتمند او ادامه دهد.

اگر نزدیکی به خالق همان چیزی است که می‌خواهی، پس پاسخ پیش روی توست: اطاعت کن. نه فردا. نه وقتی که همه چیز آسان‌تر شد. همین حالا اطاعت کن. هرچه نسبت به احکام خداوند وفادارتر باشی، آرامش، محافظت و هدایت بیشتری را تجربه خواهی کرد. این همان کاری است که شریعت خدا انجام می‌دهد — شفا می‌بخشد، محافظت می‌کند و به نجات هدایت می‌کند. هیچ دلیلی برای به تعویق انداختن نیست. همین امروز شروع کن و میوه اطاعت را بچش: آزادی، برکت و زندگی جاودان در مسیح عیسی. -برگرفته از ویلیام لاو. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر، تو را شکر می‌کنم زیرا امنیت جان من به آنچه در اطرافم می‌گذرد وابسته نیست، بلکه به اطاعت من از اراده تو بستگی دارد. تو پناه من در زمان نور و تکیه‌گاه من در زمان تاریکی هستی. به من بیاموز که هر لحظه از زندگی‌ام را به فرصتی تازه برای سپردن خود به دستان تو با ایمان و اعتماد تبدیل کنم.

ای خداوند، آرزو دارم کاملاً به تو تعلق داشته باشم. بگذار هیچ چیز در این دنیا مرا از حضورت منحرف نکند و وفاداری من به شریعت تو حتی در روزهای سخت نیز پایدار باشد. قلبی استوار به من عطا کن که در احکام تو امن‌ترین راه را ببیند. بگذار این تسلیم را دیگر به تعویق نیندازم. بگذار با شادی و استواری اطاعت را انتخاب کنم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که لنگر جان‌های وفادار هستی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون دیواری استوار است که قلب مطیع را محافظت می‌کند. احکام تو رودخانه‌های آرامشی هستند که به سوی حیات جاودان جاری‌اند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«راه‌های خود را به من بشناسان، ای خداوند؛ مرا به راه‌های خود تعلیم ده» (مزامیر ۲۵:۴).

هیچ چیز به پاکی و تأثیرگذاری نجواهای نخستین صدای خدا در قلب ما نیست. در همین لحظات است که وظیفه روشن است — بدون سردرگمی، بدون سایه‌ای از تردید. اما اغلب ما آنچه را که ساده است، پیچیده می‌کنیم. می‌گذاریم احساسات، ترس‌ها یا خواسته‌های شخصی‌مان مانع شوند و با این کار، وضوح هدایت الهی را از دست می‌دهیم. شروع می‌کنیم به «در نظر گرفتن»، «تأمل کردن»، «کمی بیشتر صبر کردن»… در حالی که در واقع فقط به دنبال بهانه‌ای هستیم تا اطاعت نکنیم. اطاعت به تعویق افتاده، در عمل، نافرمانی پنهان است.

خدا ما را در تاریکی رها نکرده است. از زمان عدن، او به روشنی بیان کرده که از مخلوقات خود چه انتظاری دارد: وفاداری، اطاعت، تقدس. شریعت قدرتمند او راهنمای خوشبختی واقعی است. اما قلب سرکش سعی می‌کند بحث کند، کتاب مقدس را تحریف کند، خطا را توجیه کند — و وقت را تلف می‌کند. خدا فریب نمی‌خورد. او قلب را می‌بیند. او درون را می‌شناسد. و کسانی را که از اطاعت سر باز می‌زنند، برکت نمی‌دهد. برکت بر کسانی است که تسلیم می‌شوند، بر کسانی که می‌گویند: «نه اراده من، بلکه اراده تو، ای خداوند.»

اگر خواهان آرامش هستی، اگر می‌خواهی بازسازی شوی و هدفی واقعی بیابی، راه فقط یکی است: اطاعت. منتظر نمان که آماده شوی، منتظر نمان که همه چیز را بفهمی — فقط شروع کن. شروع کن به اطاعت، شروع کن به پیروی از احکام آفریدگار با دلی صادق. خدا این آمادگی را خواهد دید و به سوی تو خواهد آمد. او رنجت را سبک خواهد کرد، قلبت را دگرگون خواهد ساخت و تو را نزد پسر محبوبش برای بخشش و نجات خواهد فرستاد. زمان تردید به پایان رسیده است. زمان اطاعت، همین اکنون است. -اقتباس از فردریک ویلیام رابرتسون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر جاودانی، شکر که تو هنوز با قلب کسانی که با صداقت تو را می‌جویند سخن می‌گویی. صدای تو برای کسانی که می‌خواهند اطاعت کنند، روشن است. دیگر نمی‌خواهم توجیه کنم یا به تعویق بیندازم آنچه را که تو به من نشان داده‌ای. به من قلبی فروتن عطا کن که با آمادگی به هدایت تو پاسخ دهد. به من بیاموز که اطاعت کنم، تا زمانی که دعوتت هنوز تازه است، پیش از آنکه احساساتم در حقیقت تو دخالت کند.

ای خداوند، اعتراف می‌کنم که بارها با خودم صادق نبوده‌ام و تلاش کرده‌ام نافرمانی‌ام را با بهانه‌ها توجیه کنم. اما امروز با دلی شکسته در حضورت می‌ایستم. می‌خواهم اراده و غرور خود را رها کنم و با ترس و محبت، در راه‌های تو گام بردارم. مرا در شریعت خود هدایت کن، مرا تقویت کن تا هر آنچه را که تو امر فرموده‌ای به انجام رسانم و با حقیقت خود مرا پاک ساز.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که عادل، مقدس و تغییرناپذیر هستی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودانی من است. شریعت قدرتمند تو همچون چراغی روشن در تاریکی است که وفاداران را در راه‌های حیات هدایت می‌کند. احکام تو همچون سنگ‌های استواری زیر پاهاست که تکیه‌گاه کسانی است که به تو اعتماد دارند و راه صلح حقیقی را آشکار می‌سازد. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خدای جاودان پناهگاه توست، و بازوان ابدی او تو را حمایت می‌کنند» (تثنیه ۳۳:۲۷).

لحظاتی وجود دارد که تنها چیزی که نیاز داریم آرامش است — آرامشی فراتر از جسم، که به جان می‌رسد. و در همین مکان است که بازوان ابدی خدا ما را در آغوش می‌گیرند. هیچ تصویری نیرومندتر از مراقبت الهی وجود ندارد: بازوانی که هرگز خسته نمی‌شوند، هرگز دست نمی‌کشند، هرگز رها نمی‌کنند. حتی زمانی که با سنگینی نبردها و تردیدها روبرو می‌شویم، او با مهربانی کسانی را که اطاعت را برگزیده‌اند، حمایت می‌کند. بازوان خداوند پناهگاه‌اند، نیرو هستند، زندگی‌اند — اما فقط برای کسانی که مطابق اراده او زندگی می‌کنند.

وعده آرامش و مراقبت برای همه نیست — برای وفاداران است. خدا خود را آشکار می‌سازد و لطفش را بر کسانی که فرمان‌های او را نگاه می‌دارند، می‌ریزد. شریعت نیرومند او زمینی حاصلخیز است که نیکویی‌اش در آن ساکن است، و بیرون از آن تنها اندوه باقی می‌ماند. وقتی تصمیم می‌گیری مطابق این شریعت زندگی کنی، حتی در میان سختی‌ها، نشان می‌دهی که فقط به او تکیه داری — و این عمیقاً دل پدر را شاد می‌کند. اطاعت زبانی است که او می‌فهمد؛ عهدی است که او به آن احترام می‌گذارد.

پس، دفعه بعد که احساس خستگی یا گم‌گشتگی کردی، به یاد داشته باش: بازوان ابدی برای وفاداران گشوده‌اند. این بازوان نه تنها تسلی می‌بخشند، بلکه قدرت ادامه دادن را نیز عطا می‌کنند. خداوند شورشی را حمایت نمی‌کند — او مطیع را حمایت می‌کند. او کسانی را که در شریعتش شادی می‌کنند، هدایت و تقویت می‌کند. اطاعت کن، اعتماد داشته باش، و خواهی دید — آرامشی که از خداوند می‌آید واقعی است، استراحت عمیق است، و عشقی که او بر فرزندانش می‌ریزد ابدی و شکست‌ناپذیر است. -اقتباس از آدلین دی. تی. ویتنی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: پدر محبوب، چه گرانبهاست دانستن اینکه بازوان ابدی تو کسانی را که از تو اطاعت می‌کنند حمایت می‌کند. در روزهای سخت، در شب‌های سکوت، این مراقبت توست که مرا حفظ می‌کند و وفاداری توست که مرا تازه می‌سازد. سپاسگزارم که مرا در حضور خود می‌پوشانی و نشان می‌دهی که آنان که فرمان‌هایت را نگاه می‌دارند هرگز تنها نخواهند بود. به من بیاموز که در تو آرام بگیرم، با قلبی استوار در اطاعت.

ای خداوند، ترس مقدسی را در من تازه کن که به وفاداری می‌انجامد. هر گونه غرور و هر میل به پیروی از راه‌های خودم را از من دور کن. من انتخاب می‌کنم که تو را خشنود سازم. می‌خواهم در راستی گام بردارم، زیرا می‌دانم که در آنجاست که برکت تو آشکار می‌شود. بگذار زندگی من شاهد زنده‌ای باشد که پیروی از شریعت تو تنها راه صلح حقیقی و نجات واقعی است.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که پناهگاه عادلان و آتش سوزان برای سرکشان هستی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت نیرومند تو همچون دیوار عدالت است که ترسندگان تو را محافظت می‌کند و کسانی را که تو را تحقیر می‌کنند رد می‌کند. فرمان‌های تو همچون ستارگان ثابت در آسمان‌اند: استوار، تغییرناپذیر و پر از جلال. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«دعا کن تا خداوند، خدای تو، به ما نشان دهد که چه باید بکنیم و به کجا باید برویم» (ارمیا ۴۲:۳).

خوشبختی چیزی نیست که با تلاش انسانی به دست آید یا با نصیحت‌های پوچ بر دیگران تحمیل شود. خوشبختی نتیجه طبیعی انتخاب‌های درست است — انتخاب‌هایی که همیشه مطابق میل لحظه‌ای ما نیستند، اما خدا را جلال می‌دهند. لذت زودگذر شاید فریبنده باشد، اما در پایان همیشه بهایی سنگین دارد. اما اطاعت، حتی اگر مستلزم چشم‌پوشی باشد، با خود آرامش، معنا و مهم‌تر از همه، تأیید الهی را به همراه دارد. وقتی تصمیم می‌گیریم صدای خدا را به جای امیال خود پیروی کنیم، گامی به سوی خوشبختی واقعی، پایدار و ابدی برمی‌داریم.

در اینجاست که فرمول خدا وارد عمل می‌شود: اطاعت از شریعت قدرتمند او. شاید برای برخی کهنه به نظر برسد، اما این راز خوشبختی حقیقی است. خدا هیچ‌گاه از ما کار غیرممکن نمی‌خواهد. احکام او باری نیستند، بلکه حفاظتی هستند. راه‌هایی امن برای جان‌های صادق. آنچه او از ما انتظار دارد فقط اولین قدم است — تصمیم به اطاعت. وقتی این قدم با ایمان و صداقت برداشته شود، او وارد صحنه می‌شود. او نیرو می‌بخشد، تشویق می‌کند و حمایت می‌کند. خدا هرگز کسی را که راه اطاعت را انتخاب می‌کند، تنها نمی‌گذارد.

و پایان این سفر؟ باشکوه است. پدر ما را همراهی می‌کند، برکت می‌دهد، درها را می‌گشاید، زخم‌ها را شفا می‌بخشد، داستان ما را دگرگون می‌سازد و ما را به بزرگ‌ترین هدیه می‌رساند: عیسی، نجات‌دهنده ما. هیچ چیز با شادی زندگی در عهد با خدا، انجام فرامین او با شادی و اعتماد، قابل مقایسه نیست. این فرمول در دسترس ماست — و جواب می‌دهد. اطاعت کن، و خواهی دید. -اقتباس از جورج الیوت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: پدر، تو را شکر می‌کنم که راه خوشبختی حقیقی را از ما پنهان نکردی. می‌دانم که دنیا میان‌بُرهایی ارائه می‌دهد که خوب به نظر می‌رسند، اما فقط کلام تو امن است. امروز از لذت زودگذری که مرا از تو دور می‌کند صرف‌نظر می‌کنم و تصمیم می‌گیرم از تو اطاعت کنم، زیرا ایمان دارم که اراده تو همیشه بهتر است. به من بیاموز که به فرمول تو اعتماد کنم، حتی زمانی که دلم مردد است.

ای خداوند، اعتراف می‌کنم که به کمک تو نیاز دارم. گاهی اوقات امیال جسمانی بلندتر سخن می‌گویند، اما نمی‌خواهم اسیر آن‌ها باشم. می‌خواهم آزاد باشم — آزاد برای اطاعت، آزاد برای خوشنود ساختن تو، آزاد برای زندگی در مشارکت با تو. در من دلی استوار بیافرین که تو را بیش از خواسته‌های خودم دوست بدارد. و بگذار این اطاعت مرا به نقشه و حضور تو نزدیک‌تر کند.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که راهی چنین روشن برای خوشبختی حقیقی آشکار ساختی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون عطری آسمانی است که جان را پاک می‌سازد و زندگی را سرشار از هدف می‌کند. فرامین تو مانند پرتوهای خورشید هستند که قلب را گرم می‌کنند و هر گام را در میان تاریکی روشن می‌سازند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«همه راه‌های خداوند برای کسانی که عهد و شهادات او را نگاه می‌دارند، رحمت و راستی است» (مزامیر ۲۵:۱۰).

اگر خدا ما را در مکانی خاص با چالش‌هایی معین قرار داده است، به این دلیل است که می‌خواهد در همان جا از طریق زندگی ما جلال یابد. هیچ چیز تصادفی نیست. اغلب می‌خواهیم فرار کنیم، صحنه را تغییر دهیم یا منتظر بمانیم تا همه چیز حل شود و سپس اطاعت کنیم. اما خدا ما را دعوت می‌کند که همین حالا، درست در جایی که هستیم، اطاعت کنیم. جای درد، ناامیدی و مبارزه — همان‌جاست که قربانگاهی می‌شود تا وفاداری خود را به او تقدیم کنیم. و زمانی که تصمیم می‌گیریم در میان سختی‌ها اطاعت کنیم، همان‌جا است که پادشاهی خدا با قدرت ظاهر می‌شود.

افرادی هستند که در ناامیدی دائمی زندگی می‌کنند، در چرخه‌های رنج گرفتارند و فکر می‌کنند همه چیز از دست رفته است. اما حقیقت ساده و تحول‌آفرین است: آنچه کم است، نیرو، پول یا شناخته شدن نیست. آنچه کم است، اطاعت است. اطاعت از شریعت قدرتمند خدا — این راز مردان و زنانی است که در کتاب مقدس تاریخ‌ساز شدند. نبودِ مبارزه نبود، بلکه حضور وفاداری بود. وقتی اطاعت می‌کنیم، خدا عمل می‌کند. وقتی اطاعت می‌کنیم، او مسیر زندگی ما را تغییر می‌دهد.

تو می‌توانی امروز این تغییر را تجربه کنی. لازم نیست همه چیز را بفهمی یا همه مشکلاتت حل شده باشد. کافی است در دل خود تصمیم بگیری که از احکام خداوند اطاعت کنی. همان‌طور که برای ابراهیم، موسی، داوود، یحیی تعمیددهنده و مریم اتفاق افتاد، خدا شروع به عمل در زندگی تو خواهد کرد. او تو را آزاد خواهد ساخت، برکت خواهد داد و بالاتر از همه، تو را نزد عیسی برای بخشش و نجات خواهد فرستاد. اطاعت، راه است. -اقتباس از جان همیلتون تام. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای خدای من، اعتراف می‌کنم که همیشه راه‌های تو را درک نمی‌کنم، اما ایمان دارم که همه چیز هدفی دارد. می‌دانم جایی که امروز هستم تصادفی نیست. پس از تو می‌خواهم که مرا یاری کنی تا حتی در شرایط دشوار وفادار و مطیع باشم. مبادا فرصت‌هایی را که برای آشکار ساختن پادشاهی‌ات از طریق زندگی‌ام به من می‌دهی، از دست بدهم.

ای پدر محبوب، هرگونه ناامیدی و نابینایی روحانی را از من دور کن. دلی مطیع به من عطا کن که حتی در سختی‌ها آماده انجام اراده‌ات باشد. دیگر نمی‌خواهم در دایره باطل بچرخم یا در رکود بمانم. می‌خواهم هدف تو را زندگی کنم و تغییری را که فقط کلام تو می‌تواند به وجود آورد، تجربه کنم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که پدری چنین حکیم و رحیم هستی. حتی وقتی نمی‌فهمم، تو برای من کار می‌کنی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت همچون رودی از عدالت است که پاک می‌کند، نیرو می‌بخشد و به زندگی هدایت می‌کند. احکام تو راه‌های نور در دنیای تاریکی است، راهنمایانی کامل برای هر که می‌خواهد در تو زندگی کند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«پارسایان فریاد می‌زنند، خداوند صدای ایشان را می‌شنود و ایشان را از همهٔ تنگی‌هایشان رهایی می‌بخشد.» (مزمور ۳۴:۱۷)

در میان یک زندگی پرشتاب، به‌راحتی می‌توان آنچه واقعاً اهمیت دارد را نادیده گرفت: مشارکت ما با خدا. اما فریب نخورید، برادر یا خواهر عزیز — تقدس بدون وقت با کیفیت با خداوند وجود ندارد. این مشارکت روزانه، امتیازی برای افراد فوق‌العاده روحانی نیست، بلکه نیازی برای همهٔ ماست. در همین مشارکت است که نیرو برای ادامه دادن، حکمت برای تصمیم‌گیری و آرامش برای تحمل یافت می‌شود. و همهٔ این‌ها با یک انتخاب آغاز می‌شود: اطاعت. پیش از آنکه به دنبال واژه‌های زیبا در دعا یا آرامش در مراقبه باشیم، باید آماده باشیم تا به آنچه خدا قبلاً بر ما آشکار کرده است، اطاعت کنیم.

بی‌فایده است که بخواهیم مراحل را نادیده بگیریم. اطاعت از فرامین خداوند زینت ایمان نیست — بلکه خود بنیاد آن است. بسیاری گمان می‌کنند می‌توانند به شیوهٔ خود با خدا رابطه داشته باشند و دستورات او را نادیده بگیرند، گویی او پدری سهل‌گیر است که همه چیز را می‌پذیرد. اما کلام خدا روشن است: خدا خود را به کسانی که اطاعت می‌کنند، آشکار می‌سازد. وقتی با اعمال عینی نشان می‌دهیم که ارادهٔ او را جدی می‌گیریم، او پاسخ می‌دهد. او دل‌های مطیع را نادیده نمی‌گیرد. برعکس، با شتاب عمل می‌کند تا ما را شفا دهد، دگرگون سازد و تا عیسی هدایت کند.

اگر آرزوی زندگی متحول‌شده‌ای دارید، باید با اطاعت آغاز کنید. می‌دانم آسان نیست. گاهی به معنای چشم‌پوشی از چیزی است که دوست داریم یا روبه‌رو شدن با انتقاد دیگران. اما هیچ پاداشی بزرگ‌تر از این نیست که حضور خدا را نزدیک حس کنیم و ببینیم که با قدرت در زندگی ما عمل می‌کند. او در میان سرکشی خود را آشکار نمی‌سازد، بلکه در تسلیم صادقانه. وقتی اطاعت را انتخاب می‌کنیم، حتی اگر همه چیز را درک نکنیم، آسمان به حرکت درمی‌آید. و اینجاست که روند تقدس واقعاً آغاز می‌شود — با اعمال وفاداری که دل پدر را لمس می‌کند. -اقتباس از هنری ادوارد منینگ. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: پدر عزیز، در این جهان پر از حواس‌پرتی و فشارها، اعتراف می‌کنم که باید به مرکز بازگردم: به حضور تو. کمکم کن که اطاعت را نخستین گام سفر روزانه‌ام قرار دهم. مبادا با ظواهر پوچ دینداری خود را فریب دهم، بلکه قلبم همیشه آماده باشد تا با صداقت از فرامین تو پیروی کنم. به من بیاموز که وقت با تو را در اولویت قرار دهم و اراده‌ات را به هیچ قیمتی در این دنیا معامله نکنم.

ای خداوند، مرا تقویت کن تا با وفاداری زندگی کنم، حتی اگر به معنای شنا کردن برخلاف جریان باشد. می‌دانم تو از کسانی که با دل اطاعت می‌کنند خشنود می‌شوی و من نیز می‌خواهم چنین باشم: کسی که با رفتارهایش دل تو را شاد می‌کند، نه فقط با کلمات. مرا شکل بده، دگرگونم کن، از هر سرسختی روحانی رهایم ساز و به مشارکت حقیقی با خودت هدایت کن، همان مشارکتی که جان را تازه و ترمیم می‌کند.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا وفادار، عادل و بردبار هستی. حکمت تو کامل است و راه‌های تو بالاتر از راه‌های من است. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهندهٔ ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون چشمه‌ای از نور در میان تاریکی است که راه زندگی را آشکار می‌سازد. فرامین تو همچون جواهرات گران‌بها هستند که جان را زینت می‌دهند و به صلح حقیقی می‌رسانند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خداوند کسی است که پیشاپیش تو می‌رود؛ او با تو خواهد بود، تو را رها نخواهد کرد و ترک نخواهد نمود؛ مترس و هراسان مشو» (تثنیه ۳۱:۸).

وقتی زندگی بیش از حد سنگین به نظر می‌رسد، به یاد داشته باش: تو هیچ چیز را به تنهایی روبرو نمی‌شوی. خدا هرگز فرزندان خود را ترک نمی‌کند. حتی زمانی که او را نمی‌بینی، دست او همچنان محکم است و تو را در میان سختی‌ها هدایت می‌کند. به جای آنکه بگذاری درد یا ترس تو را غرق کند، جانت را در اعتماد به اینکه او همه چیز را در کنترل دارد، لنگر بینداز. آنچه امروز غیرقابل تحمل به نظر می‌رسد، در زمان مناسب توسط او به چیزی نیکو تبدیل خواهد شد. او در پشت صحنه با کمال کار می‌کند و ایمان تو همان چیزی است که تو را استوار نگه می‌دارد، حتی زمانی که همه چیز اطرافت در حال فروپاشی است.

اما آیا تا به حال از خود پرسیده‌ای که دقیقاً این کاری که خدا در زندگی‌ات انجام می‌دهد چیست؟ پاسخ ساده و تغییرناپذیر است: خدا تو را به اطاعت از شریعت قدرتمند خود هدایت می‌کند. این همان کاری است که او در همه کسانی که واقعاً او را دوست دارند انجام می‌دهد. او هیچ‌کس را مجبور نمی‌کند، بلکه با محبت کسانی را که قلبی شنوا دارند جذب می‌کند. و برای این افراد، شریعت باشکوه خود را آشکار می‌سازد — شریعتی که دگرگون می‌کند، آزاد می‌سازد، محافظت می‌کند، برکت می‌دهد و به نجات می‌رساند. این از طریق اطاعت است که مخلوق شروع به درک هدف خود می‌کند.

و زمانی که این تصمیم برای اطاعت گرفته می‌شود، همه چیز تغییر می‌کند. خدا این جان وفادار را به سوی پسر خود می‌فرستد و سرانجام زندگی معنا پیدا می‌کند. خلأ از بین می‌رود، جهت می‌آید و قلب در آرامش گام برمی‌دارد. به همین دلیل هیچ چیز در این زندگی مهم‌تر از شنیدن صدای خدا و پیروی از هر فرمانی که او توسط پیامبران و عیسی آشکار کرده نیست. این راه تنگ اما امن است. در پایان آن، حیات جاودان قرار دارد. – اقتباس از آیزاک پنینگتون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای خداوند خدای من، زمانی که زندگی سنگین به نظر می‌رسد و گام‌هایم می‌لرزد، کمکم کن به یاد بیاورم که تو با من هستی. حتی زمانی که چشمانم تو را نمی‌بینند، می‌خواهم اعتماد کنم که دست تو با محبت و وفاداری مرا هدایت می‌کند. مگذار که درد یا ترس بر من غلبه کند. ایمانم را تقویت کن تا حتی در میان طوفان‌ها استوار بمانم. می‌دانم که هیچ چیز از کنترل تو خارج نیست و تو از هر سختی برای شکل دادن من و هدایت من به سوی اراده‌ات استفاده می‌کنی.

ای پدر، کاری را که در زندگی‌ام انجام می‌دهی بر من آشکار کن. می‌دانم که این کار با اطاعت از شریعت مقدس تو آغاز می‌شود — همان شریعت قدرتمندی که دگرگون می‌کند، آزاد می‌سازد، محافظت می‌کند و نجات می‌دهد. می‌خواهم قلبی نرم نسبت به صدای تو داشته باشم، آماده برای شنیدن و مایل به اطاعت. هر گونه غرور و مقاومت را از من دور کن و شادی زیستن بر اساس فرمان‌های تو را به من عطا کن. می‌دانم که در همین راه است که آرامش، هدف و جهت واقعی را خواهم یافت.

ای خداوند، مرا به سوی پسر محبوبت هدایت کن. بگذار وفاداری‌ام به تو باعث شود نجات‌دهنده را عمیق‌تر بشناسم، همان کسی که به زندگی معنا می‌بخشد و درهای ابدیت را می‌گشاید. بگذار هرگز از این راه تنگ منحرف نشوم، بلکه با استقامت، محبت و تسلیم کامل ادامه دهم. به نام عیسی، آمین.

«همه در حضور خداوند خاموش شوند» (زکریا ۲:۱۳).

به ندرت سکوت کامل در درون ما وجود دارد. حتی در شلوغ‌ترین روزها، همواره نجوايی از بالا به گوش می‌رسد — صدای خدا، آرام و پیوسته، که می‌کوشد ما را هدایت، تسلی و راهنمایی کند. مشکل این نیست که خدا خاموش است، بلکه شتاب، سر و صداها و حواس‌پرتی‌های دنیا این نجواي الهی را خاموش می‌کنند. آن‌قدر مشغول تلاش برای حل همه چیز به روش خودمان هستیم که فراموش می‌کنیم توقف کنیم، گوش دهیم و تسلیم شویم. اما زمانی که آشوب فروکش می‌کند و یک قدم به عقب برمی‌داریم — زمانی که سرعت‌مان را کم می‌کنیم و می‌گذاریم قلب‌مان آرام گیرد — در آن هنگام است که می‌توانیم بشنویم خدا همیشه چه گفته است.

خدا درد ما را می‌بیند. او هر اشک، هر اندوه را می‌شناسد و با خوشی می‌خواهد به ما آرامش ببخشد. اما یک شرط وجود دارد که نمی‌توان آن را نادیده گرفت: او هرگز با قدرت به نفع کسانی که بر نافرمانی از آنچه با وضوح بسیار آشکار ساخته، اصرار دارند، عمل نخواهد کرد. احکامی که خداوند از طریق پیامبران خود و از طریق عیسی در انجیل‌ها به ما سپرده، ابدی، مقدس و غیرقابل معامله‌اند. بی‌توجهی به آن‌ها، راه رفتن به سوی تاریکی است، حتی اگر فکر کنیم در راه درست هستیم. نافرمانی ما را از صدای خدا دور می‌کند و رنج را عمیق‌تر می‌سازد.

اما راه اطاعت همه چیز را تغییر می‌دهد. زمانی که تصمیم می‌گیریم وفادار باشیم — زمانی که صدای خداوند را می‌شنویم و با شجاعت از آن پیروی می‌کنیم — جایی برای عمل آزادانه او در زندگی‌مان باز می‌کنیم. در همین زمین حاصلخیز وفاداری است که خدا رهایی را می‌کارد، برکات را فرو می‌ریزد و راه نجات را در مسیح آشکار می‌سازد. فریب نخورید: فقط کسی صدای خدا را می‌شنود که اطاعت می‌کند. فقط کسی آزاد می‌شود که به اراده او تسلیم می‌شود. و فقط کسی نجات می‌یابد که در مسیر تنگ اطاعت از شریعت قدرتمند حضرت اعلی گام برمی‌دارد. -اقتباس از فردریک ویلیام فابر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای خداوند، در میان سر و صدای این جهان و آشفتگی افکارم، به من بیاموز هر آنچه مانع شنیدن صدای توست، خاموش کنم. می‌دانم که تو هرگز از سخن گفتن باز نمی‌ایستی — تو ثابت، وفادار و حاضر هستی — اما من، بارها در حواس‌پرتی‌ها گم می‌شوم. کمکم کن آرام شوم، در حضورت توقف کنم و نجواي آرام روح تو را که با محبت مرا هدایت می‌کند، بشناسم. مبادا از صدای تو بگریزم، بلکه بیش از هر چیز آن را آرزو کنم.

ای پدر، اعتراف می‌کنم که اراده تو به روشنی، از طریق پیامبران و پسر محبوبت آشکار شده است. و می‌دانم که نمی‌توانم درخواست هدایت، تسلی یا برکت کنم اگر همچنان احکام تو را نادیده بگیرم. مگذار خود را فریب دهم و فکر کنم تو را پیروی می‌کنم، در حالی که از شریعت تو سرپیچی می‌کنم. قلبی فروتن، استوار و وفادار به من عطا کن — آماده برای اطاعت بی‌قید و شرط و گام برداشتن در راه تنگی که به حیات می‌انجامد.

آزادانه در من عمل کن، ای خداوند. حقیقتت را در قلبم بکار، با روح خود آن را آبیاری کن و وفاداری، صلح و نجات را به بار آور. بگذار زندگی‌ام زمینی حاصلخیز برای کار تو باشد و اطاعت، پاسخ روزانه‌ام به اراده تو. سخن بگو، ای خداوند — می‌خواهم صدایت را بشنوم، می‌خواهم از تو پیروی کنم. به نام عیسی، آمین.

«پس اگر به خاطر انجام ارادهٔ خدا رنج می‌برید، به کار نیک ادامه دهید و جان خود را به آفریدگاری که شما را آفرید بسپارید، زیرا او امین است» (اول پطرس ۴:۱۹).

خود را به دردتان محدود نکنید. هرچقدر هم که درد واقعی و سنگین به نظر برسد، از آن کسی که می‌تواند شما را آزاد کند، بزرگ‌تر نیست. اندوه، ترس و رنج‌های این جهان تلاش می‌کنند دید شما را بدزدند و همه چیز را از دست رفته جلوه دهند. اما راهی بهتر وجود دارد. به جای تمرکز بر رنج، چشمان خود را بلند کنید و فراتر از آن بنگرید. خداوند نه تنها مبارزه شما را می‌بیند — بلکه می‌داند چگونه آن را برای خیریت شما به کار گیرد. نجات‌دهنده شما بر هر آنچه امروز غیرممکن به نظر می‌رسد، قدرت دارد.

پاسخ مشکلات زندگی در نظریه‌های انسانی یا توصیه‌های رهبرانی که دستورات آشکار خدا را که همان قوانین مقدس و جاودان اوست رد می‌کنند، نیست. هر دشواری، بدون استثنا، زمانی راه‌حل می‌یابد که با تمام دل خود به شریعت قدرتمند آفریدگار تسلیم شویم. در اطاعت، قدرتی واقعی، عمیق و دگرگون‌کننده نهفته است که تنها کسی آن را می‌شناسد که تصمیم به اطاعت گرفته است. جان‌هایی که با اراده خدا هماهنگ می‌شوند، نیرویی تازه، آرامشی غیرمنتظره و راهنمایی‌ای را کشف می‌کنند که هیچ‌کس بر روی زمین نمی‌تواند ارائه دهد.

پس دیگر بی‌دلیل رنج نکشید. رد کردن مداخله آفریدگار، یعنی ادامه دادن به راه رفتن در تاریکی حتی زمانی که نور پیش روی شماست. همین امروز تصمیم بگیرید که معلمان دروغینی را که به‌طور زیرکانه علیه احکام خداوند تعلیم می‌دهند، رد کنید و با صداقت به اطاعت بازگردید. هر فرمانی را که خداوند به پیامبران خود و به عیسی در اناجیل سپرده است، دنبال کنید. این راه شفا، آزادی و حیات جاودان است. راه دیگری وجود ندارد. – اقتباس از آیزاک پنینگتون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خداوندا، امروز تمام درد خود را به تو می‌سپارم. می‌دانم که این درد واقعی است، اما اعتراف می‌کنم که قدرت تو بسیار بزرگ‌تر از هر رنجی است که من احساس می‌کنم. دیگر نمی‌خواهم به رنج‌هایم نگاه کنم یا با اندوه و ترس هدایت شوم. می‌خواهم چشمانم را بلند کنم و دست تو را ببینم که برای آزادی من دراز شده است. تو نجات‌دهنده من هستی و ایمان دارم که حتی در نبردهایی که نمی‌فهمم، در حال عمل کردن هستی.

ای پدر، کمکم کن تا توصیه‌های دنیا و رهبرانی را که بر ضد شریعت تو سخن می‌گویند، رد کنم. به من بیاموز که به دستورات تو که توسط پیامبران و عیسی آشکار شده‌اند، اعتماد کنم، زیرا می‌دانم که پاسخ هر آنچه با آن روبرو هستم در آن‌هاست. می‌خواهم با ایمان و صداقت از هر فرمانی که تو آشکار کرده‌ای، اطاعت کنم. حتی زمانی که دشوار است، حتی زمانی که تنها به نظر می‌رسد، بگذار قلبم در راه‌های تو استوار بماند.

ای روح‌القدس، مرا با نور خود هدایت کن. هرگونه مقاومت، فریب و سرکشی را از من دور کن. اکنون که حقیقت را شناخته‌ام، بگذار هرگز دیگر در تاریکی راه نروم. به من نیرو بده تا با وفاداری، گام به گام، تا روزی که چهره‌ات را ببینم و تا ابد تو را پرستش کنم، پیش بروم. به نام عیسی، آمین.