«اما تو، وقتی دعا می‌کنی، به اتاقت برو و در را ببند و به پدرت که در نهان است دعا کن؛ و پدرت که در نهان می‌بیند، تو را آشکارا پاداش خواهد داد» (متی ۶:۶).

در دعاست که حضور زنده خدا را احساس می‌کنیم و جلال او را می‌نگریم. وقتی سر و صدای دنیا را پشت سر می‌گذاریم و به سکوت رفاقت با خدا پناه می‌بریم، آسمان روح ما را لمس می‌کند. در این لحظات، دل آرام می‌گیرد، روح‌القدس سخن می‌گوید و ما به صورت پسر شکل می‌گیریم. دعا پناهگاهی است که در آن نیرو و هدایت برای هر روز می‌یابیم.

اما دعای حقیقی همراه با اطاعت شکوفا می‌شود. کسی که خواهان صمیمیت با آفریننده است، باید از شریعت قدرتمند و احکام باشکوه او پیروی کند. پدر خود را بر سرکشان آشکار نمی‌سازد، بلکه بر کسانی که با محبت می‌کوشند هر آنچه او امر کرده انجام دهند. کلماتی که به پیامبران و به عیسی سپرده شد، همچنان زنده‌اند و نقشه راه برای زندگی مقدس هستند.

برکت زمانی می‌آید که دعا و اطاعت را با هم پیوند می‌دهیم. اینگونه است که پدر برکت می‌دهد و مطیعان را نزد پسر برای بخشش و نجات می‌فرستد. با دلی آماده اطاعت دعا کن، و خداوند نور خود را بر راهت خواهد تاباند. اقتباس از ج. ر. میلر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر عزیز، در سکوت به حضورت می‌آیم. سر و صدای دنیا را دور می‌کنم تا صدای تو را بشنوم و حضورت را احساس کنم. در نبردهایم مرا تقویت کن و بیاموز که لحظات بیشتری را در رفاقت با تو بجویم.

ای خداوند، کمکم کن بفهمم که دعا کردن یعنی اطاعت کردن، و مقاصد تو حیات و سلامتی است. چشمانم را باز کن تا زیبایی شریعتت و ارزش احکامت را ببینم.

ای خدای محبوب، از تو سپاسگزارم که اجازه می‌دهی حضورت را در دعا احساس کنم. پسر عزیزت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو نوری است بر راهم. احکام تو گنج‌هایی هستند که به زندگی هدایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«صدای تو را در باغ شنیدم و ترسیدم، زیرا برهنه بودم و پنهان شدم» (پیدایش ۳:۱۰).

از زمان سقوط، بشریت دور از خانه زندگی می‌کند — پنهان از خدا، همانند آدم در میان درختان عدن. زمانی بود که صدای الهی دل انسان را از شادی پر می‌کرد و انسان نیز دل خالق را شاد می‌ساخت. خدا او را بر تمام آفرینش برتری داده بود و می‌خواست او را به جلالاتی بالاتر، که حتی فرشتگان نیز آن را نمی‌شناسند، برساند. اما انسان نافرمانی را برگزید و پیوند مقدس را شکست و از کسی که فقط می‌خواست او را برکت دهد، دور شد.

با این حال، خدای متعال همچنان می‌خواند. راه بازگشت، اطاعت از فرامین باشکوه خداوند است. این فرامین، مسیر بازگشت به خانه از دست رفته و راهی است که مشارکت قطع‌شده را بازمی‌گرداند. زمانی که از فرار کردن دست می‌کشیم و خود را به اراده الهی تسلیم می‌کنیم، پدر بار دیگر ما را با حضور خود می‌پوشاند و کرامت و شادی زندگی در کنار خود را به ما بازمی‌گرداند.

پس اگر دل تو دور مانده و در میان «درختان» گناه یا غرور پنهان شده است، صدای خداوند را که تو را به نام می‌خواند، بشنو. او هنوز می‌خواهد در خنکای باغ با تو راه برود و تو را به کمال مشارکتی که فقط در مسیح یافت می‌شود، بازگرداند. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا حتی زمانی که پنهان می‌شوم، صدای تو با مهربانی مرا می‌خواند. می‌خواهم به باغ تو بازگردم و دوباره با تو راه بروم.

ای خداوند، به من بیاموز تا از فرامین باشکوه تو پیروی کنم، که راه بازگشت به حضور تو و حیاتی است که به سبب نافرمانی از دست دادم.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا از خلقت خود دست نکشیدی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو راهی است که مرا به خانه بازمی‌گرداند. فرامین تو ردپاهای نوری هستند که مرا به مشارکت با تو هدایت می‌کنند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«پس کلامی که از دهان من بیرون می‌آید چنین خواهد بود: به سوی من باز نخواهد گشت مگر آنکه آنچه را که می‌خواهم به انجام رساند و در آنچه او را فرستادم کامیاب گردد» (اشعیا ۵۵:۱۱).

کتاب مقدس کلام خدا را به دانه‌ای تشبیه می‌کند که در زمین نیکو افشانده می‌شود. زمانی که دل با توبه شخم زده و با فروتنی نرم می‌گردد، به خاکی حاصلخیز تبدیل می‌شود. دانه شهادت عیسی عمیقاً نفوذ می‌کند، در وجدان ریشه می‌دواند و بی‌صدا شروع به رشد می‌کند. نخست جوانه می‌زند، سپس خوشه می‌دهد تا ایمان در مشارکت زنده با خالق بالغ شود. این فرایند کند اما سرشار از زندگی است—این خداست که حضور خود را در ما می‌رویاند.

این دگرگونی فقط زمانی رخ می‌دهد که ما انتخاب کنیم در هماهنگی با فرامین باشکوه حضرت اعلی زندگی کنیم. اطاعت، خاک جان را آماده می‌سازد و سنگ‌های غرور و خارهای حواس‌پرتی را برمی‌دارد. بدین‌سان، شهادت الهی جایی برای ریشه دواندن و بارآوری می‌یابد و عشق، پاکی و اشتیاق همیشگی به خدای زنده را پدید می‌آورد.

پس اجازه دهید دانه کلام در قلب شما استقرار یابد. بگذارید روح‌القدس در آن ریشه‌های عمیق و میوه‌های جاودان بکارد. پدر کسانی را که کلامش را نگاه می‌دارند، گرامی می‌دارد و آنان را به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که ایمان شکوفا می‌شود و دل به مزرعه‌ای حاصلخیز برای حیات جاودان مبدل می‌گردد. اقتباس از جِی. سی. فیلپات. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا کلام تو دانه‌ای زنده است که دل آماده را دگرگون می‌سازد. در من خاک حاصلخیز را آماده کن تا آن را با ایمان و اطاعت بپذیرم.

ای خداوند، مرا هدایت فرما تا مطابق فرامین باشکوه تو زندگی کنم و هر آنچه مانع رشد حقیقت توست از من دور ساز.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا زندگی خود را در من می‌رویانی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت مقتدر تو خاکی است که ریشه‌هایم را نگه می‌دارد. فرامین تو بارانی است که ایمانم را شکوفا می‌سازد. به نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«بر خداوند با تمام دل خود توکل کن و بر فهم خود تکیه مکن؛ او را در همه راه‌های خود بشناس، و او راه‌هایت را راست خواهد کرد» (امثال ۳:‏۵–۶).

بسیاری در تلاش برای کشف هدف نهایی زندگی خود مضطرب می‌شوند، گویی خداوند رازی بزرگ را پنهان کرده که باید رمزگشایی شود. اما پدر هرگز از ما نخواسته است که آینده را بدانیم — فقط خواسته است که در حال حاضر اطاعت کنیم. نقشه خدا گام به گام آشکار می‌شود، همان‌طور که با وفاداری پیش می‌رویم. کسی که در امور کوچک وفادار است، در زمان مناسب به امور بزرگ‌تر هدایت خواهد شد.

خادم دانا خود را در نگرانی‌های فردا گم نمی‌کند. او می‌کوشد هر روز را مطابق با احکام باشکوه حضرت اعلی زندگی کند و با محبت وظیفه‌ای را که پیش روی اوست انجام دهد. زمانی که پدر بخواهد میدان عمل او را گسترش دهد، خود او این کار را خواهد کرد — بدون سردرگمی، بدون عجله و بدون اشتباه. اراده خدا برای آینده از اطاعت امروز آغاز می‌شود.

پس دل خود را آرام کن. هر روز وفاداری، پله‌ای در نردبان مأموریت الهی است. کسی که توکل و اطاعت می‌کند می‌تواند آرامش یابد، زیرا خدایی که خورشید و ستارگان را هدایت می‌کند، گام‌های کسانی را که او را دوست دارند نیز راهبری می‌نماید. اقتباس از جِی. آر. میلر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا نقشه‌ات کامل است و زمان تو همیشه بهترین است. به من بیاموز که با آرامش و اطمینان گام بردارم و امروز بدون ترس از فردا از تو اطاعت کنم.

ای خداوند، یاریم کن تا مطابق با احکام باشکوه تو زندگی کنم تا هر گام من ایمان و شکیبایی را در راه‌های تو آشکار سازد.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا با حکمت و محبت راه مرا هدایت می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت مقتدر تو نقشه راه سفر من است. احکام تو ردپاهای مطمئنی هستند که مرا به سوی اراده‌ات هدایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«در حضور من راه برو و کامل باش» (پیدایش ۱۷:۱).

بسیار درباره قداست سخن گفته می‌شود، اما اندکی حقیقت آن را درک می‌کنند. مقدس بودن یعنی با خدا راه رفتن، همان‌گونه که اخنوخ کرد — زیستن با یک هدف: خشنود ساختن پدر. زمانی که دل بر این هدف یگانه متمرکز شود، زندگی ساده و سرشار از معنا می‌گردد. بسیاری به بخشیده شدن بسنده می‌کنند، اما امتیاز گام برداشتن در کنار آفریدگار و چشیدن شادی حضور او در هر قدم را از دست می‌دهند.

این رفاقت عمیق زمانی شکوفا می‌شود که انتخاب کنیم مطابق با احکام باشکوه حضرت اعلی زندگی کنیم. قداست تنها یک احساس درونی نیست، بلکه تمرینی مداوم از اطاعت است؛ راه رفتنی روزانه در هماهنگی با اراده خدا. کسی که کلام او را نگاه می‌دارد، درمی‌یابد که هر عمل وفاداری، گامی نزدیک‌تر به قلب پدر است.

پس امروز تصمیم بگیر با خدا راه بروی. بکوش تا در همه چیز او را خشنود سازی، و حضورش بزرگ‌ترین شادی تو خواهد شد. پدر از کسانی که اطاعتش می‌کنند خشنود می‌شود و آنان را به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که قداست حقیقی به رفاقتی جاودان بدل می‌گردد. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا مرا می‌خوانی تا در قداست و محبت با تو راه بروم. به من بیاموز که با دلی که تنها به سوی توست زندگی کنم.

ای خداوند، مرا هدایت فرما تا احکام باشکوه تو را به جا آورم و بیاموزم که در هر اندیشه، سخن و عمل، تو را خشنود سازم.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا تنها به بخشیده شدن نمی‌خوانی، بلکه به راه رفتن با خودت در هر روز دعوت می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت نیرومند تو راه قداست است. احکام تو گام‌های استواری است که مرا به قلب تو نزدیک‌تر می‌کند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«در من، ای خدا، دلی پاک بیافرین و روحی راست در من تازه کن» (مزامیر ۵۱:۱۰).

چند بار احساس کرده‌ایم که زیر بار گناه خم شده‌ایم و درمی‌یابیم که به تنهایی حتی قادر به توبه واقعی هم نیستیم. ذهن ما پر می‌شود از یادآوری افکار ناپاک، سخنان بیهوده و رفتارهای نابخردانه — و با این حال، قلبمان خشک به نظر می‌رسد، ناتوان از گریستن در حضور خدا. اما لحظاتی هست که خداوند، در مهربانی خود، روح ما را با انگشت نامرئی‌اش لمس می‌کند و توبه‌ای عمیق در ما بیدار می‌سازد، به گونه‌ای که اشک‌ها همچون آب از صخره جاری می‌شوند.

این لمس الهی به‌ویژه در کسانی نمایان می‌شود که مطابق با احکام باشکوه خدای متعال زندگی می‌کنند. اطاعت، راه را برای عمل روح باز می‌کند، سختی دل را می‌شکند و ما را نسبت به قدوسیت خدا حساس می‌سازد. اوست که زخمی می‌زند تا شفا دهد، اوست که توبه حقیقی را که پاک می‌سازد و بازسازی می‌کند، بیدار می‌سازد.

پس اگر قلبت سرد به نظر می‌رسد، ناامید نشو. از خداوند بخواه که بار دیگر روحت را لمس کند. زمانی که پدر عصای تادیب خود را برمی‌دارد، فقط برای این است که رودخانه حیات — توبه، بخشش و دگرگونی — را جاری سازد که ما را به سوی پسر و نجات جاودان هدایت می‌کند. اقتباس از J.C. Philpot. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، با اعتراف به ضعف و ناتوانی خود در توبه، به حضورت می‌آیم. با دست خود مرا لمس کن و در من دلی شکسته بیدار ساز.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا مطابق با احکام باشکوه تو زندگی کنم و نسبت به صدای تو حساس باشم، تا روح تو توبه حقیقی و بازسازی را در من به‌ثمر رساند.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا قلب سخت مرا به چشمه‌ای از توبه و حیات تبدیل می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت پرقدرت تو چکشی است که قلب سنگی را خرد می‌کند. احکام تو رودخانه‌ای است که جان مرا شستشو داده و تازه می‌سازد. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«زیرا خداوند عادل است و کارهای شما و زحمات محبت‌آمیزتان را که برای نام او نشان داده‌اید، فراموش نمی‌کند» (نحمیا ۱۳:۱۴).

لازم نیست فهرستی از اعمال نیک خود نگه داریم یا سعی کنیم روایتی بسازیم تا وفاداری‌مان را ثابت کنیم. خداوند هر خدمت فروتنانه، هر حرکت خاموش و هر فداکاری پنهان را می‌بیند. هیچ چیز از نگاه او پنهان نمی‌ماند. در روز مقرر، همه چیز با عدالت و وضوح آشکار خواهد شد. این حقیقت ما را از اضطرابِ نیاز به دیده شدن رها می‌کند و ما را دعوت می‌کند تا با صداقت خدمت کنیم، زیرا می‌دانیم که خود خدا نویسنده داستان زندگی ماست.

این اطمینان زمانی تقویت می‌شود که در احکام باشکوه حضرت اعلی قدم برمی‌داریم. وقتی اطاعت را بدون جستجوی تشویق دیگران انتخاب می‌کنیم، بیشتر شبیه شخصیت مسیح می‌شویم؛ او که برای خشنودی پدر زیست، نه انسان‌ها. خدمت واقعی از قلبی وفادار سرچشمه می‌گیرد، نه از حسابگری اعمال.

پس برای خشنودی خداوند زندگی کن و بگذار او راوی زندگی‌ات باشد. در روزی که همه چیز آشکار می‌شود، حتی ساده‌ترین اعمال نیز در برابر تخت او ارزش ابدی خواهند داشت. کسی که در اطاعت گام برمی‌دارد، درمی‌یابد که هر جزئی، هرچند کوچک، در ابدیت با عیسی به گنجی تبدیل می‌شود. اقتباس از جی. آر. میلر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، با دلی آماده برای خدمت، بدون جستجوی شناخت انسانی، در حضورت می‌ایستم. می‌دانم هر حرکتی که به نام تو انجام شود، در کتاب تو ثبت می‌گردد.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا در اطاعت از احکام باشکوهت، با فروتنی و وفاداری خدمت کنم، حتی اگر هیچ‌کس نبیند.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که هر عمل محبت‌آمیز را ثبت می‌کنی. فرزند محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت پرقدرت تو صفحه‌ای است که زندگی من بر آن نوشته می‌شود. احکام تو خطوط نوری‌اند که اعمال مرا جاودانه می‌سازند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خداوند از دیرباز بر من ظاهر شد و گفت: با محبتی جاودان تو را دوست داشتم؛ پس تو را با مهربانی به سوی خود کشاندم» (ارمیا ۳۱:۳).

محبت خدا هرگز شکست نمی‌خورد. وقتی شب تاریک‌تر می‌شود، نور او همچنان روشن می‌ماند؛ وقتی از بیابان‌ها عبور می‌کنیم، چشمه‌اش خشک نمی‌شود؛ وقتی اشک‌ها می‌ریزیم، تسلی او پایان نمی‌پذیرد. او وعده داده که از ما مراقبت کند و هر کلامش با قدرت آسمان پشتیبانی می‌شود. هیچ چیز نمی‌تواند تحقق آنچه را که حضرت اعلی برای کسانی که از آن او هستند مقرر نموده، متوقف کند.

این اطمینان در ما رشد می‌کند زمانی که انتخاب می‌کنیم مطابق با احکام عالی خداوند زندگی کنیم. آن‌ها به ما کمک می‌کنند تا مراقبت الهی را بشناسیم، اعتماد ما را تقویت می‌کنند و ما را به کسی که نمی‌تواند خود را انکار کند، نزدیک نگه می‌دارند. هر گام اطاعت، عملی از ایمان است که راه را برای عمل محبت جاودان خدا در زندگی ما باز می‌کند.

پس در وفاداری حضرت اعلی آرام بگیرید. او هرگز متعلقان خود را رها نمی‌کند، هر وعده‌ای را به انجام می‌رساند و به کسانی که با او گام برمی‌دارند، نیرو می‌بخشد. کسی که در اطاعت زندگی می‌کند، درمی‌یابد که محبت خداوند همواره آماده است و به منبع قدرت، امید و نجات در عیسی تبدیل می‌شود. اقتباس از جان جوت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را برای محبت جاودانت که هرگز شکست نمی‌خورد و هرگز پایان نمی‌پذیرد، حتی در سخت‌ترین لحظات، ستایش می‌کنم.

ای خداوند، به من بیاموز تا احکام عالی تو را حفظ کنم تا هر روز به تو نزدیک‌تر زندگی کنم و اطمینان داشته باشم که کلامت در زمان مناسب تحقق می‌یابد.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا محبت تو هرگز شکست نمی‌خورد. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو منبعی بی‌پایان است که مرا تقویت می‌کند. احکام تو گنجینه‌هایی هستند که مرا در راه حمایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«پای تو را نخواهد لغزاند؛ آن که تو را نگاه می‌دارد، هرگز نخواهد خفت» (مزامیر ۱۲۱:۳).

ما در میان دام‌ها احاطه شده‌ایم. وسوسه‌ها در همه جا هستند و همواره آماده‌اند تا با ضعف‌های دل ما هماهنگ شوند. اگر فقط به نیروی خودمان تکیه می‌کردیم، بی‌تردید در این تله‌ها گرفتار می‌شدیم. اما خداوند، در عنایت محافظانه خود، دیواری نامرئی به دور ما برپا می‌کند و ما را نگاه می‌دارد و از سقوط‌هایی که موجب نابودی ما می‌شود، محافظت می‌نماید.

این محافظت الهی زمانی رخ می‌دهد که ما انتخاب می‌کنیم مطابق با فرامین باشکوه حضرت اعلی زندگی کنیم. این فرامین همچون علائم هشداردهنده عمل می‌کنند و به ما می‌آموزند که از راه‌های خطرناک دوری کنیم و در نزد پدر پناه بجوییم. اطاعت، ما را به خودی خود شکست‌ناپذیر نمی‌کند، بلکه راه را برای عمل دست خدا باز می‌گذارد تا ما را حفظ کرده و در میان وسوسه‌ها تقویت نماید.

پس با هوشیاری و اعتماد گام بردار. حتی اگر در میان دام‌ها احاطه شده باشی، می‌توانی در دستان خداوند ایمن باشی. کسی که وفادار، هوشیار و مطیع می‌ماند، محافظت الهی را تجربه می‌کند و به سوی پسر هدایت می‌شود تا حیات جاودان را بیابد. اقتباس از J.C. Philpot. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، اعتراف می‌کنم که در میان وسوسه‌ها و دام‌ها احاطه شده‌ام و به تنهایی قادر به غلبه بر آنها نیستم. از تو تقاضای حفاظت و رحمت در هر قدم دارم.

ای خداوند، به من بیاموز که مطابق با فرامین باشکوه تو زندگی کنم تا نسبت به خطرات هوشیار باشم و در راه قدوسیت استوار بمانم.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که مرا از سقوط‌ها محافظت می‌کنی و در میان وسوسه‌ها مرا نگاه می‌داری. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت مقتدر تو سپری است بر گرد من. فرامین تو دیوارهای حفاظتی هستند که جان مرا نگاه می‌دارند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«نگاه کنید! نبوکدنصر گفت: من چهار مرد آزاد شده را می‌بینم که در میان آتش راه می‌روند و آسیبی ندیده‌اند! و آن چهارمین مرد شبیه پسر خدایان است!» (دانیال ۳:۲۵).

داستان دانیال و یارانش در کوره‌ی سوزان به ما یادآوری می‌کند که خداوند هرگز وفاداران خود را در لحظه‌ی آزمایش تنها نمی‌گذارد. او وفاداری آن مردان را دید و پیش از آنکه شعله‌ها به ایشان برسد، به میان آتش آمد تا با آنان باشد. حضور او کوره را به مکانی برای شهادت و پیروزی تبدیل کرد و به جهان نشان داد که خدای متعال از کسانی که به او تعلق دارند محافظت می‌کند و هیچ قدرت انسانی نمی‌تواند کسی را که تحت حمایت اوست نابود سازد.

این محافظت ماورایی بر کسانی ظاهر می‌شود که در فرمان‌های باشکوه خداوند گام برمی‌دارند. اطاعت ممکن است موجب طرد شدن، خطر و آزار گردد، اما دقیقاً در همین جاست که خدا حضور قدرتمند خود را آشکار می‌سازد. وقتی وفادار می‌مانیم، او نه تنها ما را نگه می‌دارد، بلکه در میان آتش به ملاقات ما می‌آید و ما را چنان رهایی می‌بخشد که حتی بوی آزمایش نیز بر ما باقی نمی‌ماند.

پس در هر شرایطی به خداوند اعتماد کن. حتی اگر شعله‌ها شدیدتر شوند، او حاضر است تا تو را نگه دارد و نجات بخشد. کسی که با وفاداری گام برمی‌دارد، درمی‌یابد که حتی سوزان‌ترین آتش نیز به صحنه‌ای برای جلال دادن خدا و تجربه نجات او در عیسی تبدیل می‌شود. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا در همه شرایط، حتی در سخت‌ترین لحظات، با من هستی. شکر برای اینکه حضورت محافظت مطمئن من است.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا حتی در برابر فشارها نیز به فرمان‌های باشکوه تو وفادار بمانم و اطمینان داشته باشم که تو در میان شعله‌ها با من خواهی بود.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که در لحظات آزمایش برای محافظت از من فرود می‌آیی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون سپری از آتش گرداگرد من است. فرمان‌های تو مانند دیوارهایی هستند که مرا در میان شعله‌ها سالم نگه می‌دارند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.