«خداوند تو را از هر بدی نگاه خواهد داشت؛ جانت را محفوظ خواهد داشت» (مزامیر ۱۲۱:۷).

قلبی که در خدا شادی می‌یابد، در هر آنچه از او می‌آید لذت حقیقی پیدا می‌کند. او نه تنها اراده خداوند را می‌پذیرد — بلکه در آن شادمان است. حتی در زمان‌های دشوار، این جان استوار می‌ماند، سرشار از شادی آرام و پایدار، زیرا آموخته است که در این حقیقت آرام گیرد که هیچ چیز خارج از اراده الهی رخ نمی‌دهد. کسی که شریعت قدرتمند خدا را دوست دارد و با شادی از آن پیروی می‌کند، در درون خود آرامشی دارد که متزلزل نمی‌شود. خوشبختی او را، خاموش و وفادار، در همه فصل‌های زندگی همراهی می‌کند.

همان‌طور که گل به طور غریزی به سوی خورشید برمی‌گردد، حتی زمانی که خورشید پشت ابرها پنهان است، جانِ عاشقِ احکام خدا همچنان به سوی او می‌ماند، حتی در روزهای تاریک. او نیازی ندارد که همه چیز را به وضوح ببیند تا همچنان اعتماد کند. می‌داند که خورشید آنجاست، استوار در آسمان، و حضور خدا هرگز او را ترک نکرده است. این اعتماد، او را نگاه می‌دارد، گرم می‌کند و تازه می‌سازد، حتی زمانی که همه چیز در اطرافش نامطمئن یا دشوار به نظر می‌رسد.

جان مطیع، راضی باقی می‌ماند. او شادی را نه در شرایط، بلکه در اراده خداوند می‌یابد. این شادی عمیق است، که وابسته به نتایج یا پاداش‌ها نیست، بلکه از رفاقت با خالق سرچشمه می‌گیرد. کسی که این‌گونه زندگی می‌کند، چیزی نادر را تجربه می‌کند: آرامشی همیشگی و خوشبختی حقیقی، که بر یقین استوار است که پیروی از اراده خدا بزرگ‌ترین خیری است که می‌توان در این زندگی برگزید. -اقتباس از رابرت لیتون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من نشان دادی شادی حقیقی در قلبی متولد می‌شود که در تو لذت می‌یابد، حتی در شرایط دشوار، حتی زمانی که روزها تاریک‌اند. تو به من می‌آموزی که هیچ چیز از کنترل تو خارج نیست، و به همین دلیل می‌توانم آرام بگیرم، اعتماد کنم و استوار بمانم. سپاسگزارم که این آرامش خاموش و وفادار را به من می‌دهی، که در همه فصل‌های زندگی با من همراه است.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که این محبت به اراده‌ات را عمیق‌تر در وجودم بکاری. بگذار مانند گلی که به سوی خورشید می‌چرخد، من نیز به سوی تو بمانم، حتی زمانی که نمی‌توانم به وضوح ببینم. به من بیاموز که مانند آنان که واقعاً تو را می‌شناسند اعتماد کنم — نه به خاطر آنچه می‌بینند، بلکه به خاطر آنچه می‌دانند: که تو حضور داری، که هرگز مرا ترک نمی‌کنی، و شریعت قدرتمند تو مرا هر روز به پدرم نزدیک‌تر می‌سازد. مرا با این اعتمادی که جان را گرم و تازه می‌کند، نگاه دار.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا خوشبختی‌ای به من عطا می‌کنی که جهان نمی‌تواند بدهد. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون خورشیدی است همواره پشت ابرها، همیشه تابان، حتی زمانی که نمی‌بینم. احکام تو همچون ریشه‌هایی عمیق‌اند که جانم را استوار نگاه می‌دارند، از حقیقت تو تغذیه می‌کنند و آن را سرشار از آرامش و شادی حقیقی می‌سازند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«تأمل کنید که چگونه سوسن‌های صحرا می‌رویند: آن‌ها نه زحمت می‌کشند و نه می‌ریسند» (متی ۶:۲۸).

در درون خود مانعی در برابر قدرت حیات‌بخش خدا ایجاد نکنید. این قدرت واقعی است، سرشار از محبت است و پیوسته در شما عمل می‌کند تا هر آنچه را که مطابق اراده اوست، به انجام رساند. خود را به طور کامل به کنترل او بسپارید، بدون هیچ قید و شرطی و بدون ترس. همان‌گونه که مبارزات، ترس‌ها و نیازهای خود را به خدا می‌سپارید، رشد روحانی خود را نیز به او بسپارید. اجازه دهید او با صبر و حکمت شما را شکل دهد—زیرا هیچ‌کس قلب شما را بهتر از خالق شما نمی‌شناسد.

لازم نیست تلاش کنید این فرایند را کنترل کنید یا درباره هر جزئیات مسیر نگران باشید. اعتماد واقعی یعنی آرام گرفتن با این آگاهی که او همه چیز را هدایت می‌کند، حتی زمانی که شما مسیر را درک نمی‌کنید. وقتی تصمیم می‌گیریم با صداقت از شریعت قدرتمند خدا اطاعت کنیم، در واقع انتخاب می‌کنیم که زیر چتر محافظت حضرت اعلی زندگی کنیم. و زیر این محافظت، هیچ چیز بیرونی واقعاً نمی‌تواند به ما آسیب مرگبار برساند. جان مطیع، محفوظ، تقویت‌شده و در حصار مراقبت الهی است.

دشمن ممکن است همچنان تلاش کند حمله کند، همان‌طور که همیشه کرده است، اما تیرهای او توسط سپری نامرئی—حضوری از خدا که احاطه‌کننده کسانی است که او را دوست دارند و از فرامینش با شادی اطاعت می‌کنند—مهار می‌شود. این سپر نه تنها محافظت می‌کند، بلکه تقویت نیز می‌نماید. اطاعت ما را استوارتر، آگاه‌تر به حضور خدا و آماده‌تر برای مقاومت در برابر شر می‌سازد. زندگی زیر اراده خدا یعنی زندگی با امنیت، هدف و آرامشی که هیچ حمله‌ای از دشمن نمی‌تواند آن را نابود کند. -اقتباس از هانا ویتل اسمیت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم برای قدرت حیات‌بخشی که با محبت و حکمت در من عمل می‌کنی. اعتراف می‌کنم که هیچ دلیلی برای مقاومت در برابر کار تو وجود ندارد. تو مرا بهتر از خودم می‌شناسی و دقیقاً می‌دانی چگونه مرا شکل دهی تا آنچه را که در رؤیای خود برایم دیده‌ای، بشوم. پس خود را به طور کامل به کنترل تو می‌سپارم و اطمینان دارم که هر آنچه در من انجام می‌دهی، نیکو، عادلانه و ضروری است.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که به من بیاموزی تا نه تنها در لحظات مبارزه، بلکه در فرایند رشد روحانی‌ام نیز به تو اعتماد کنم. بگذار تلاش نکنم زمان یا جزئیات مسیر را کنترل کنم، بلکه زیر هدایت تو آرام بگیرم. وقتی تصمیم به اطاعت از شریعت قدرتمند تو می‌گیرم، می‌دانم که زیر چتر محافظت تو پناه گرفته‌ام. به من قلبی صادق و استوار عطا کن که در اراده تو امنیت یابد و بداند حتی زمانی که همه چیز اطراف نامطمئن به نظر می‌رسد، تو هر گام را با وفاداری هدایت می‌کنی.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا تو سپر و دژ کسانی هستی که تو را دوست دارند و از فرامینت اطاعت می‌کنند. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون دیواری استوار است که جان مرا احاطه کرده و در برابر طوفان‌ها استوار نگه می‌دارد. فرامین تو همچون شمشیرهای نوری هستند که تاریکی‌های اطرافم را می‌شکافند و مرا برای پیروزی بر شر با شجاعت و ایمان آماده می‌سازند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

“به پیروز، او را ستون در معبد خدای من خواهم ساخت” (مکاشفه 3:12).

به آرامی، اما با هدف، خداوند در حال ساختن معبد خود در سراسر جهان است — و این کار از سنگ‌های معمولی ساخته نمی‌شود، بلکه از زندگی‌های تغییر یافته. هر زمان که یک روح تصمیم می‌گیرد به طور داوطلبانه از قانون قدرتمند خداوند اطاعت کند، حتی در میان سختی‌های روزمره، آتش شباهت الهی را درون خود روشن می‌کند. این روح بخشی از ساختار زنده معبد خداوند می‌شود — به یک سنگ زنده تبدیل می‌شود که در ایمان استوار و با اطاعت شکل گرفته است.

وقتی شما، حتی در میان مبارزات خسته‌کننده، وظایف یکنواخت یا وسوسه‌های شدید، معنای وجود خود را درک می‌کنید و تصمیم می‌گیرید همه چیز را به خداوند بسپارید، زندگی‌تان تغییر می‌کند. با انتخاب پیروی از دستورات خالق و اجازه دادن به او برای کار در شما، چیزی فراطبیعی رخ می‌دهد: شما بخشی از این ساختار مقدس می‌شوید. تسلیم خاموش شما، وفاداری شما در پشت صحنه‌های زندگی، همه این‌ها توسط خدا دیده می‌شود و به عنوان مواد ارزشمند برای رشد معبد ابدی او استفاده می‌شود.

هر جا که قلب‌های مطیع وجود داشته باشد، خداوند ستون‌ها را برپا می‌کند، پایه‌ها را شکل می‌دهد، دیوارهای زنده خود را تقویت می‌کند. معبد او محدود به فضا یا زمان نیست — او در درون کسانی که انتخاب می‌کنند بر اساس دستورات پدر زندگی کنند، رشد می‌کند. هر روحی که خود را وقف می‌کند، هر زندگی که با اراده او همسو می‌شود، شهادتی زنده است که معبد خداوند در حال ساخته شدن است، آجر به آجر، روح به روح. -اقتباس از فیلیپس بروکس. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، چه افتخاری است که بدانم با انتخاب اطاعت از قانون قدرتمند تو، چه در لحظات ساده و چه دشوار در روال زندگی‌ام، به عنوان یک سنگ زنده در معبد ابدی تو شکل می‌گیرم. متشکرم که این هدف بزرگ را به من داده‌ای — بخشی از ساختار مقدس تو باشم، که به تدریج به تصویر تو تبدیل می‌شوم.

پدر من، امروز از تو می‌خواهم که به کار در من ادامه دهی. در وظایف یکنواخت، در مبارزات خاموش و در وسوسه‌های روزمره، به من کمک کن تا قلبم را در اراده تو ثابت نگه دارم. که وفاداری من، حتی اگر هیچ‌کس نبیند، توسط تو به عنوان مواد ارزشمند در ساخت معبد تو استفاده شود. مرا شکل بده، مرا تراش بده، ایمانم را تقویت کن، و از من یک ستون زنده بساز که نام تو را حمایت و جلال دهد. که زندگی من، در همه چیز، به تو تعلق داشته باشد و تو را متعال کند.

ای خدای مقدس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا کار تو کامل است، و تو حتی از کوچک‌ترین اعمال اطاعت برای چیزی ابدی استفاده می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند قلم‌تراش الهی است که با دقت و زیبایی روح را تراش می‌دهد و آن را شایسته حضور تو می‌سازد. دستورات تو نقشه‌های آسمانی این ساختار بزرگ هستند که با عشق و عدالت ترسیم شده‌اند تا معبدی را تشکیل دهند که تو با جلال در آن ساکن هستی. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

“اگر در چیزهای کوچک وفادار باشید، در چیزهای بزرگ نیز وفادار خواهید بود” (لوقا 16:10).

فقط در آزمایش‌های بزرگ یا لحظات تصمیم‌گیری نیست که ما به اطاعت از اراده خدا فراخوانده می‌شویم. در واقع، بیشتر فرصت‌های وفاداری ما در انتخاب‌های کوچک روزمره نهفته است. در این جزئیات ساده است که به خدا نشان می‌دهیم که او را دوست داریم. رشد روحانی اغلب به صورت خاموش از طریق این اعمال کوچک اطاعت که جمع می‌شوند و زندگی‌ای محکم و برکت‌یافته می‌سازند، اتفاق می‌افتد.

مردان و زنان بزرگ ایمان که در کتاب مقدس به آنها احترام می‌گذاریم، ویژگی مشترکی داشتند: همه به خدا وفادار بودند. همه آنها در اطاعت از قانون قدرتمند خداوند شادی می‌یافتند. اطاعت آنها بازتابی از عشقی بود که به خدا داشتند. و همین اطاعت است که برکت، رهایی و نجات را به ارمغان می‌آورد — نه از طریق کارهای فوق‌العاده، بلکه از طریق نگرش‌های ساده و ممکن که برای همه ما قابل دسترسی است. خدا هرگز چیزی را که انسان‌ها نتوانند انجام دهند، نخواسته است.

متأسفانه، بسیاری از مسیحیان امروز برکت‌های گرانبهایی را از دست می‌دهند زیرا بدون توجیه، از اطاعت از خالق خودداری می‌کنند. وفاداری را با راحتی و حقیقت را با بهانه‌ها عوض می‌کنند. اما کسی که واقعاً خدا را دوست دارد، این عشق را با اعمال نشان می‌دهد. و بزرگ‌ترین اثبات عشق، اطاعت است. پدر همچنان آماده است تا برکت دهد، رهایی بخشد و نجات دهد، اما این وعده‌ها برای کسانی است که تصمیم می‌گیرند با فروتنی و تعهد در راه‌های او قدم بردارند. انتخاب با ماست — و پاداش نیز. -اقتباس از آن سوفی سوچتین. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من یادآوری می‌کنی که وفاداری به تو نه تنها در لحظات بزرگ، بلکه بیشتر در انتخاب‌های کوچک روزانه نشان داده می‌شود. هر عمل ساده اطاعت. از تو ممنونم که فرصت‌های خاموش زیادی برای رشد روحانی و ساختن زندگی‌ای محکم در تو از طریق اراده قدرتمند و عادلانه‌ات به من می‌دهی.

پدر من، امروز از تو می‌خواهم که در من این قلب وفاداری را بیدار کنی که بسیاری از بندگان تو در کتاب مقدس نشان دادند. آنها به خاطر خودشان بزرگ نبودند، بلکه به این دلیل که با صداقت و عشق تصمیم گرفتند از تو اطاعت کنند. به من بیاموز که اطاعت را نه به عنوان باری، بلکه به عنوان اثبات زنده عشق خود به تو ببینم. که حقیقت را با راحتی عوض نکنم و نافرمانی را با بهانه‌ها توجیه نکنم. می‌خواهم حتی در ساده‌ترین جزئیات روزمره‌ام وفادار باشم.

ای خدای مقدس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا تو پدری هستی که با وفاداری فرزندانت شاد می‌شوی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند راهی محکم در وسط بیابان است که گام‌های مرا با امنیت و حکمت هدایت می‌کند. فرمان‌های تو مانند دانه‌های کوچک زندگی هستند که در هر تصمیم کاشته می‌شوند و میوه‌های صلح، برکت و نجات به بار می‌آورند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

“زیرا از آسمان نازل شدم، نه برای انجام خواست خودم، بلکه برای انجام خواست او که مرا فرستاد” (یوحنا 6:38).

ایمان واقعی زمانی آشکار می‌شود که با قلبی خالص به اراده خداوند تسلیم شویم. این تسلیم نشانه‌ای از بلوغ روحانی و اعتماد است. این شامل همه چیزهای خوب، پاک و عادلانه است و منبع آرامش درونی می‌شود که جهان نمی‌تواند ارائه دهد. هنگامی که اراده ما با اراده خداوند یکی می‌شود، آرامش واقعی را می‌یابیم — آرامشی که از اطمینان به اینکه او می‌داند چه می‌کند و اراده‌اش همیشه کامل است، زاده می‌شود.

خوشبختی، در اینجا و اکنون، به طور مستقیم با این هم‌راستایی با قانون قدرتمند خداوند مرتبط است. غیرممکن است که واقعاً خوشحال باشیم در حالی که به اراده خالق مقاومت می‌کنیم. اما وقتی شروع به دوست داشتن اراده خداوند بیشتر از خواسته‌های خودمان می‌کنیم، چیزی درون ما تغییر می‌کند. اطاعت دیگر باری نیست و به لذت تبدیل می‌شود. و کم‌کم متوجه می‌شویم که خواسته‌های خودخواهانه قدرت خود را از دست می‌دهند، زیرا عشق به عدالت خداوند تمام وجود ما را فرا می‌گیرد.

این وفاداری به اراده و عدالت خداوند سپس به قطب‌نمایی تبدیل می‌شود که گام‌های ما را هدایت می‌کند. این ما را با اطمینان در میان تصمیمات زندگی هدایت می‌کند، جایی که قبلاً سردرگمی بود، وضوح می‌بخشد و ما را به زندگی پر از هدف هدایت می‌کند. تسلیم شدن به اراده خداوند از دست دادن آزادی نیست — بلکه یافتن آن است. در این مسیر اطاعت و ایمان است که معنای واقعی زندگی را کشف می‌کنیم و آرامشی را تجربه می‌کنیم که فقط پدر می‌تواند بدهد. -اقتباس از جوزف باتلر. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من نشان دادی ایمان واقعی زمانی آشکار می‌شود که با قلبی خالص به اراده تو تسلیم شوم. وقتی از خواسته‌های خودم دست می‌کشم تا خواسته‌های تو را بپذیرم، آرامشی را کشف می‌کنم که جهان نمی‌تواند بدهد — آرامشی که حتی در میان عدم قطعیت‌ها باقی می‌ماند. از تو سپاسگزارم که پدری چنین حکیم، عادل و مهربان هستی که اراده‌ات همیشه کامل و خوب است.

پدرم، امروز از تو می‌خواهم که به من کمک کنی تا اراده تو را بیشتر از هر چیز دیگری دوست داشته باشم. که یاد بگیرم در اطاعت شادی پیدا کنم و در پیروی از قانون قدرتمند تو لذت ببرم. هر خواسته خودخواهانه‌ای را که مانع از خدمت به تو با صداقت می‌شود، از من بگیر. که عشق به عدالت تو درون من رشد کند تا جایی که تمام وجودم را فرا گیرد.

ای خدای مقدس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا با تسلیم شدن به اراده تو، آزادی‌ای را می‌یابم که همیشه به دنبال آن بودم. پسر عزیز تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند چراغی روشن در مسیر زندگی است که تاریکی سردرگمی را می‌زداید و به روح آرامش می‌بخشد. فرمان‌های تو مانند ستون‌های محکمی هستند که خانه عادل را نگه می‌دارند و زندگی او را پایدار، امن و پرمعنا می‌سازند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«ذهنیت روح زندگی و آرامش است» (رومیان ۸:۶).

در آرامش بمانید. آرامش واقعی از تلاش انسانی نمی‌آید، بلکه از رها کردن آنچه که مزاحم است حاصل می‌شود. مثل یک لیوان آب که تکان خورده است: اگر مدتی آن را آرام بگذاریم، همه چیز شروع به نشستن می‌کند و شفافیت بازمی‌گردد. به عنوان فرزندان خدا، نیازی نیست که نگران زندگی کنیم — مگر اینکه ریشه این نگرانی در ناحیه‌ای از گناه حل‌نشده باشد. اگر چنین است، شجاع باشید: با قاطعیت تصمیم بگیرید که از این وضعیت دست بردارید. آرامش به عنوان نتیجه این تصمیم خواهد آمد.

این آرامش چیزی نیست که با تلاش خودمان بسازیم، بلکه هدیه‌ای است که به طور طبیعی شکوفا می‌شود وقتی که زندگی‌مان را با اراده خداوند هماهنگ می‌کنیم. خدا پدری مهربان است و او از پر کردن کسانی که انتخاب می‌کنند بر طبق راه‌های او زندگی کنند، با آرامش خوشحال می‌شود.

اطاعت از قانون قدرتمند خدا کلید است — نه تنها برای آرامش، بلکه برای زندگی پر از برکت. خداوند از پاداش دادن به مطیعان خوشحال می‌شود و هیچ وعده‌ای از او شکست نمی‌خورد. روحی که در اطاعت زندگی می‌کند، نیازی به ترس از فردا یا حمل گناهان گذشته ندارد. او با سبکی قدم می‌زند، زیرا می‌داند که زیر حفاظت و لطف پدرش قدم می‌زند. و این بدون شک عمیق‌ترین آرامشی است که کسی می‌تواند تجربه کند. -اقتباس از ژان گویون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو به من می‌آموزی که آرامش زمانی شکوفا می‌شود که با دستان خودم مبارزه نکنم و به سادگی آنچه که مرا آزار می‌دهد را رها کنم. مانند یک لیوان آب تکان‌خورده، روح تنها زمانی آرام می‌شود که در تو آرام گیرد. متشکرم که به من یادآوری می‌کنی که اگر چیزی آرامش مرا می‌گیرد، ممکن است دعوتی از تو باشد برای حل آنچه که هنوز به تو نسپرده‌ام. به من شجاعت بده تا این کار را با صداقت و قاطعیت انجام دهم.

پدر عزیزم، امروز از تو می‌خواهم که به من کمک کنی تا از نگرانی‌هایی که از تو نیستند دست بکشم و با صداقت با هر گناهی روبرو شوم. که چیزی را از تو پنهان نکنم، بلکه همه چیز را بسپارم، با اعتماد به اینکه بخشش تو قطعی است و آرامش تو واقعی است. قلبم را با این آرامشی که تنها تو می‌توانی بدهی پر کن — نه آرامشی گذرا، بلکه آرامشی که باقی می‌ماند، که رشد می‌کند، که تغییر می‌دهد. به من بیاموز که بر طبق اراده تو زندگی کنم، دانستن اینکه این تنها راه تجربه آرامش واقعی است.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا قلب تو از پر کردن فرزندان مطیع خود با آرامش خوشحال می‌شود. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند رودخانه‌ای آرام است که از وجود من می‌گذرد، هر گونه نگرانی را می‌شوید و امنیت می‌آورد. فرمان‌های تو مانند ریشه‌های عمیقی هستند که روح را در خاک محبت تو محکم می‌کنند، هر قدم را سبک، ایمن و پر از امید می‌سازند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«در خداوند آرام بگیر و بر او انتظار بکش» (مزامیر 37:7).

فهمیدم که در ارتباط با خدا بودن بسیار فراتر از دور شدن از سر و صدای جهان است — این یادگیری خاموش کردن ذهن، آرام کردن قلب و به سادگی در برابر او بودن با توجهی آرام و محترمانه است. در این مکان سکوت درونی است که روح شروع به دریافت غذای روحانی می‌کند که خداوند تصمیم به ارائه آن دارد. گاهی اوقات بسیار است، گاهی اوقات به نظر ما کم است، اما هرگز هیچ نیست. خدا هرگز ما را با دستان خالی رها نمی‌کند وقتی با صداقت و فروتنی در برابر او حاضر می‌شویم.

این انتظار خاموش چیزی ارزشمند درون ما را عمیق‌تر می‌کند: فروتنی و اطاعت. روحی که یاد می‌گیرد در خدا انتظار بکشد، حساس‌تر، مطیع‌تر و پر از ایمان می‌شود. او شروع به درک می‌کند که تنها نیست. مطیعان خداوند درون خود امنیت واقعی دارند — اطمینان از اینکه خدا نزدیک است. انگار حضور او را می‌توان در هوا، در راه رفتن، در نفس کشیدن حس کرد. و این حضور دائمی بدون شک بزرگ‌ترین برکت برای کسی است که خداوند و قانون قدرتمند او را دوست دارد.

پس چرا مقاومت کنیم؟ چرا به این خدای وفادار، مهربان و شایسته اطاعت نکنیم؟ او تنها راه به سوی خوشبختی واقعی است — اینجا و در ابدیت. هر فرمانی که او به ما می‌دهد، بیانی از مراقبت اوست، دعوتی برای زندگی در واقعیت بهشت، هنوز در زمین. -اقتباس از مری آن کلیتی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من نشان دادی که ارتباط واقعی با تو یک تسلیم درونی است، یک آرامش روح در حضور تو. وقتی قلبم را آرام می‌کنم و ذهنم را خاموش می‌کنم، متوجه می‌شوم که تو آنجا هستی، آماده برای تغذیه روح من با آنچه در آن لحظه نیاز دارم. تو خدایی وفادار هستی که هرگز قلب صادق را که با احترام در برابر تو قرار می‌گیرد، لمس نمی‌کنی.

پدرم، امروز از تو می‌خواهم که به من بیاموزی در سکوت، با فروتنی و ایمان انتظار بکشم. می‌خواهم روحی حساس به صدای تو، مطیع به اراده تو، و مطیع به قانون قدرتمند تو باشم. که من با سر و صداها یا عجله‌ها حواس‌پرت نشوم، بلکه ارزش این انتظاری را که مرا از درون تغییر می‌دهد، بیاموزم. به من این امنیت را بده که تنها خادمان وفادار تو می‌شناسند — اطمینان عمیق از اینکه تو نزدیک هستی، با من راه می‌روی و در هر قدم مرا حمایت می‌کنی. که هرگز این امتیاز را از دست ندهم که تو را این‌چنین حاضر حس کنم.

ای خدای مقدس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا حضور تو بزرگ‌ترین برکتی است که می‌توانم در این زندگی داشته باشم. پسر عزیز تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند نسیم بهشت است که روح خسته را تازه می‌کند و قلب گم‌شده را هدایت می‌کند. فرمان‌های تو مانند نوت‌های یک آهنگ ابدی هستند که روح را در آرامش می‌پیچند و به عشق کامل تو هدایت می‌کنند. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

“هیچ‌کس نمی‌تواند به دو ارباب خدمت کند” (متی ۶:۲۴).

به آرامش واقعی فکر کنید که زمانی به دست می‌آید که واقعاً تمام قلب خود را به خدا بسپاریم. وقتی آن ذخایر مخفی — اراده‌های خود، برنامه‌های شخصی — را کنار می‌گذاریم و به او هم حال و هم آینده را می‌سپاریم، چیزی فوق‌العاده رخ می‌دهد: ما با شادی آرام و آرامشی پایدار پر می‌شویم. اطاعت دیگر باری نیست، بلکه امتیازی است. قربانی‌های ما به منابعی از قدرت درونی تبدیل می‌شوند و راه با خدا، که قبلاً پر از شک و تردید بود، نرم و پر از هدف می‌شود.

زندگی با آزادی و آرامش یک آرمان‌شهر نیست — ممکن است و در دسترس کسی است که تصمیم می‌گیرد همه چیز را به خدا بسپارد. وقتی افکار، احساسات و نگرش‌های خود را به دست خداوند می‌سپاریم، فضایی باز می‌کنیم تا او ما را پاک کند، ما را تغییر دهد و به هدف واقعی ما برساند. هیچ تحقق بیشتری از این نیست که توسط خدا شکل بگیریم و به اراده او هدایت شویم. در این مکان تسلیم است که می‌فهمیم واقعاً چه کسی هستیم: فرزندان محبوبی که به سوی جلال هدایت می‌شوند.

خوشبخت‌ترین افراد در این جهان کسانی هستند که “من” را پشت سر گذاشته و تصمیم گرفته‌اند در اطاعت کامل از قانون قدرتمند خدا زندگی کنند. و می‌دانید چه اتفاقی برای آن‌ها می‌افتد؟ خدا نزدیک می‌شود. او مانند یک دوست وفادار که هرگز شکست نمی‌خورد، در کنار آن‌ها قدم می‌زند. او هر قدم را هدایت می‌کند، در سختی‌ها تسلی می‌دهد و در چالش‌ها قوت می‌بخشد، تا روزی این ارواح به حیات ابدی در مسیح برسند — مقصد نهایی هر روحی که اطاعت را انتخاب می‌کند. -اقتباس از فرانسیس کاب. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم زیرا آرامش واقعی که به دنبال آن هستم، زمانی در دسترس است که قلبم را کاملاً به تو بسپارم. چند بار تلاش کردم با نگه داشتن ذخایر پنهان — برنامه‌های خودم، ترس‌ها و خواسته‌هایم — راه بروم و همه این‌ها فقط مرا از آرامش دور کرد. اما اکنون می‌فهمم که وقتی حال و آینده‌ام را به تو می‌سپارم، چیزی فوق‌العاده رخ می‌دهد: اطاعت دیگر دشوار نیست و روحم با شادی آرام و پایدار پر می‌شود. تو حتی قربانی‌ها را به منابعی از قدرت درونی تبدیل می‌کنی.

پدرم، امروز از تو می‌خواهم که همه آنچه که هستم را بپذیری. افکار، احساسات و نگرش‌هایم — همه را به دستان تو می‌سپارم. مرا پاک کن و مطابق اراده‌ات شکل بده. نمی‌خواهم دیگر برای خودم زندگی کنم، بلکه برای تو. می‌دانم که با انجام این کار، به کشف هدف واقعی‌ام نزدیک‌تر می‌شوم، آنچه که به‌ویژه برای من خلق کرده‌ای. مرا به این مکان تسلیم کامل ببر، جایی که می‌توانم با آزادی، آرامش و ایمانی استوار زندگی کنم. که هرگز در اطاعت از تو تردید نکنم، زیرا می‌دانم که در این راه به کسی تبدیل می‌شوم که واقعاً برای آن خلق شده‌ام.

ای خدای مقدس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا به همه کسانی که با عشق و حقیقت از تو اطاعت می‌کنند نزدیک می‌شوی. پسر عزیزت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند یک آهنگ ملایم است که روح خسته را آرام می‌کند و امید را روز به روز تجدید می‌کند. فرمان‌های تو مانند مسیرهای روشن، امن و محکم هستند که هر قدم را به مقصد ابدی آماده شده برای فرزندان وفادارت هدایت می‌کنند. من به نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

“پاسخ داد: حضور من با تو خواهد بود و به تو آرامش خواهم داد” (خروج ۳۳:۱۴).

چگونه می‌توانیم واقعاً در خدا آرامش پیدا کنیم؟ پاسخ در تسلیم کامل است. تا زمانی که تنها بخش‌هایی از قلب خود را تقدیم کنیم، همیشه درون ما بی‌قراری خواهد بود. آن بخشی که به خاطر ترس، غرور یا بی‌اعتمادی نگه می‌داریم، همچنان منبعی خاموش از اضطراب خواهد بود. اما وقتی به طور کامل و بدون قید و شرط تسلیم می‌شویم، شروع به تجربه آرامشی عمیق می‌کنیم، آرامشی که تنها خداوند می‌تواند بدهد. بسیاری از مردان و زنان وفادار در طول تاریخ این آرامش را حتی در میان درد، تنهایی یا بارهای سنگین تجربه کرده‌اند. و هر آنچه خدا برای آنها بود، می‌خواهد برای شما نیز باشد.

این آرامش زمانی می‌آید که به خدا نه تنها کلمات یا نیت‌ها، بلکه زندگی عملی خود را تقدیم کنیم: با انضباط، با وجدان پاک و با تعهد واقعی به اطاعت از قانون قدرتمند او. در این مکان وفاداری است که روح نفس راحت می‌کشد. صلح خداوند شروع به اشغال هر فضایی می‌کند که قبلاً توسط اضطراب تسخیر شده بود. این مسئله به کمال مربوط نمی‌شود، بلکه به صداقت و تصمیم‌گیری مربوط است. اطاعت از دستورات خداوند باری نیست — بلکه کلیدی است که درب آرامش واقعی را باز می‌کند.

متأسفانه، بسیاری به طور غیرضروری رنج می‌برند زیرا از استفاده از این کلید ساده امتناع می‌کنند. آنها به دنبال راه‌حل‌هایی در همه جا هستند، به جز اطاعت. اما حقیقت روشن است: روح تنها زمانی آرامش پیدا می‌کند که در مرکز اراده خداوند قدم بردارد. و این اراده قبلاً آشکار شده است — در کتاب مقدس، از طریق پیامبران و خود عیسی. کسی که تصمیم به اطاعت می‌گیرد، آرامشی را کشف می‌کند که جهان هرگز نمی‌تواند ارائه دهد. -اقتباس از ژان نیکلاس گرو. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم زیرا در تو آرامشی واقعی، عمیق و در دسترس برای همه کسانی که تصمیم به اعتماد کامل می‌گیرند وجود دارد. برای مدت طولانی، سعی کردم به طور جزئی آرامش پیدا کنم، تنها بخش‌هایی از قلبم را تقدیم کردم، اما همیشه یک بی‌قراری پنهان وجود داشت. اکنون می‌فهمم که تنها زمانی که به طور کامل و بدون ترس و بدون قید و شرط تسلیم می‌شوم، می‌توانم آرامشی را تجربه کنم که از تو می‌آید.

پدر عزیزم، امروز از تو می‌خواهم که به من کمک کنی نه تنها کلمات یا نیت‌ها، بلکه تمام زندگی‌ام را به تو تقدیم کنم — با انضباط، صداقت و تعهدی قوی به اطاعت از قانون قدرتمند تو. نمی‌خواهم دیگر به دنبال آرامش در جایی باشم که وجود ندارد، و نه به راه‌های خودم هدایت شوم. روز به روز به من نشان بده که چگونه در مرکز اراده تو قدم بردارم، زیرا می‌دانم که در آنجا روح آرامش واقعی پیدا می‌کند. بگذار صلح تو هر فضایی را درون من اشغال کند، اضطراب را با اعتماد و ترس را با امید جایگزین کند.

ای خدای مقدس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا آرامش را به همه کسانی که تصمیم می‌گیرند با وفاداری برای تو زندگی کنند، ارائه می‌دهی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند بستری از آب‌های آرام است که روح خسته من در آن با امنیت استراحت می‌کند. دستورات تو مانند بال‌های نرمی هستند که مرا بالاتر از مشکلات بلند می‌کنند و به پناهگاه عشق تو هدایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خداوند نیکوست، او قلعه‌ای است در روز تنگی و می‌شناسد کسانی را که به او پناه می‌برند» (ناحوم 1:7).

چگونه اراده ما تقدیس می‌شود؟ زمانی که تصمیم می‌گیریم با صداقت، هر خواسته، هر برنامه و هر نیت خود را با اراده خدا هماهنگ کنیم. این به معنای خواستن تنها آنچه او می‌خواهد و رد قاطعانه هر چیزی است که او نمی‌خواهد. این یک انتخاب روزانه و عمدی است که اراده محدود و ضعیف خود را با اراده قدرتمند و کامل خالق که همیشه آنچه را که تعیین می‌کند، انجام می‌دهد، متحد کنیم. وقتی این اتحاد رخ می‌دهد، روح ما آرامش می‌یابد، زیرا هیچ چیز دیگری ما را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد جز آنچه خدا خود اجازه داده است.

بسیاری فکر می‌کنند که اراده خدا یک راز دست‌نیافتنی و دشوار برای درک است. اما حقیقت این است که آن قبلاً با وضوح در کتاب مقدس آشکار شده است، از طریق قانون خدا که توسط پیامبران اعلام شده و توسط عیسی تأیید شده است. اراده خدا نوشته شده، قابل مشاهده و ملموس است. هر کس بخواهد اراده پدر را بشناسد، تنها باید به قانون او بازگردد، با ایمان اطاعت کند و با فروتنی گام بردارد. هیچ رازی وجود ندارد — تنها هدایت، نور و حقیقت وجود دارد.

وقتی خواسته‌ها و برنامه‌های خود را به اراده خدا واگذار می‌کنیم، چیزی را تجربه می‌کنیم که فراتر از منطق انسانی است: قدرت و حکمت الهی در ما جاری می‌شود. روح تقویت می‌شود. تصمیمات صحیح‌تر می‌شوند. آرامش برقرار می‌شود. در اراده خدا بودن، زندگی در مرکز هدف ابدی است — و هیچ جایی امن‌تر، عاقلانه‌تر و بابرکت‌تر از آنجا وجود ندارد. -اقتباس از فرانسوا موت-فنلون. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من نشان دادی تقدیس اراده من با یک تصمیم صادقانه برای هماهنگی کامل با اراده تو آغاز می‌شود. چه امتیازی است که بتوانم از خواسته‌های خودم دست بکشم تا آنچه را که تو برای من می‌خواهی بپذیرم. تو خدایی دور نیستی — تو پدری مهربان هستی که با وضوح راه درست را از طریق کلامت آشکار می‌کنی.

پدر من، امروز از تو می‌خواهم که به من کمک کنی اراده ضعیف خود را با اراده کامل تو متحد کنم. که اجازه ندهم افکار گیج‌کننده یا این ایده که اراده تو دست‌نیافتنی است، مرا فریب دهند. تو قبلاً آن را از طریق قانون مقدس خود و توسط پسر محبوبت آشکار کرده‌ای. به من بیاموز که با ایمان اطاعت کنم، با فروتنی گام بردارم و اعتماد کنم که تو همیشه آنچه را که تعیین می‌کنی، انجام می‌دهی.

ای خدای مقدس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا انتخاب کردی که اراده خود را با عشق و وضوح آشکار کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند شعله‌ای خالص است که هر خودخواهی را می‌سوزاند و خواسته‌های روح را پاک می‌کند. فرمان‌های تو مانند قطب‌نماهای وفاداری هستند که با قاطعیت به مرکز اراده تو اشاره می‌کنند، جایی که آرامش، قدرت و حکمت واقعی ساکن است. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.