«بله، ای پدر، این خوشایند تو بود که چنین کنی» (متی ۱۱:۲۶).

اگر به خودخواهی خود گوش فرا دهیم، به سرعت در دام تمرکز بر آنچه نداریم، به جای آنچه که قبلاً دریافت کرده‌ایم، خواهیم افتاد. شروع می‌کنیم به دیدن تنها محدودیت‌ها و نادیده گرفتن پتانسیلی که خدا به ما عطا کرده است، و خود را با زندگی‌های ایده‌آلی مقایسه می‌کنیم که حتی وجود ندارند. به راحتی می‌توانیم در خیال‌پردازی‌های آرامش‌بخش درباره اینکه اگر قدرت بیشتری داشتیم، منابع بیشتری داشتیم یا وسوسه‌های کمتری داشتیم چه می‌کردیم، گم شویم. و به این ترتیب، مشکلات خود را بهانه قرار می‌دهیم و خود را قربانی یک زندگی ناعادلانه می‌بینیم—که این فقط بدبختی درونی ما را تغذیه می‌کند و هیچ تسلی واقعی به همراه ندارد.

اما در برابر این وضعیت چه باید کرد؟ ریشه این طرز فکر تقریباً همیشه در مقاومت نسبت به اطاعت از شریعت قدرتمند خدا نهفته است. وقتی در برابر دستورات روشن خالق مقاومت می‌کنیم، ناگزیر شروع به دیدن زندگی به شکلی تحریف‌شده می‌نماییم. نوعی نابینایی روحانی پدید می‌آید که در آن واقعیت با خیال‌پردازی‌ها و انتظارات غیرواقعی جایگزین می‌شود. و از این توهمات، ناامیدی‌ها، شکست‌ها و احساس دائمی نارضایتی متولد می‌شود.

تنها راه خروج، بازگشت به مسیر اطاعت است. وقتی تصمیم می‌گیریم زندگی خود را با اراده خدا هماهنگ کنیم، چشمان ما باز می‌شود. شروع به دیدن واقعیت با وضوح بیشتر می‌کنیم و هم برکات و هم فرصت‌های رشد را که قبلاً پنهان بودند، می‌شناسیم. جان تقویت می‌شود، شکرگزاری شکوفا می‌گردد و زندگی به شکلی کامل زیسته می‌شود—نه بر اساس توهمات، بلکه بر حقیقت جاودان محبت و وفاداری خدا. -اقتباس از جیمز مارتینو. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا نسبت به خطر تمرکز بر آنچه ندارم، به جای شناخت همه آنچه از دستان تو دریافت کرده‌ام، هشدار می‌دهی. چه بسیار بارها که فریب خودخواهی را خورده‌ام و در مقایسه‌های بیهوده و رؤیاپردازی درباره واقعیت‌هایی که حتی وجود ندارند، افتاده‌ام. اما تو با صبر و مهربانی‌ات مرا به حقیقت بازمی‌خوانی: به واقعیت استوار و مطمئن اراده‌ات.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که مرا یاری کنی تا در برابر وسوسه تغذیه خیال‌پردازی‌ها و بهانه‌ها مقاومت کنم. مبادا در نارضایتی یا نابینایی روحانی که از مقاومت در برابر شریعت قدرتمند تو زاده می‌شود، گم شوم. چشمانم را بگشا تا راه درست را با وضوح ببینم—راه اطاعت و حقیقت. به من شجاعت بده تا کاملاً با اراده تو هماهنگ شوم، تا جانم تقویت شود و شکرگزاری حتی در کوچک‌ترین امور روزمره در قلبم شکوفا گردد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا حقیقت تو آزاد می‌کند و به زندگی معنا می‌بخشد. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون فانوسی در تاریکی است که توهمات را می‌زداید و گام‌هایم را با اطمینان هدایت می‌کند. فرمان‌های تو همچون ریشه‌های عمیقی هستند که مرا در خاک واقعیت جاودان استوار می‌سازند، جایی که جان آرامش، نیرو و شادی حقیقی می‌یابد. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«چرا افسرده‌ای، ای جان من؟ چرا در درونم مضطرب هستی؟ به خدا امید داشته باش، زیرا هنوز او را خواهم ستود، او که نجات‌دهنده و خدای من است» (مزامیر ۴۲:۱۱).

بسیار مراقب باشید که نگرانی‌های روزمره‌تان به اضطراب و اندوه تبدیل نشود، به‌ویژه زمانی که احساس می‌کنید بادها و امواج مشکلات زندگی شما را به هر سو پرتاب می‌کنند. به جای ناامیدی، تمرکز خود را بر خداوند حفظ کنید و با ایمان بگویید: «ای خدای من، فقط به تو می‌نگرم. راهنمای من باش، ای ناخدای من.» سپس در این اطمینان آرام بگیرید. وقتی سرانجام به بندر امن حضور خداوند برسیم، همه نبردها و طوفان‌ها اهمیت خود را از دست خواهند داد و خواهیم دید که او همیشه فرمانده بوده است.

ما می‌توانیم هر طوفانی را با امنیت پشت سر بگذاریم، به شرطی که قلبمان در جای درست باقی بماند. زمانی که نیت‌های ما پاک است، شجاعت ما استوار و اعتمادمان به خداوند محکم باشد، امواج ممکن است ما را تکان دهند اما هرگز نابود نخواهند کرد. راز کار در اجتناب از طوفان‌ها نیست، بلکه در این است که با اطمینان از اینکه در دستان پدری هستیم که هرگز شکست نمی‌خورد و هرگز کسانی را که واقعاً به او اعتماد دارند ترک نمی‌کند، از میان آن‌ها عبور کنیم.

و آن مکان امن کجاست، جایی که می‌توانیم در این زندگی آرامش و در کنار خداوند شادی جاودان داشته باشیم؟ جای درست، جای اطاعت از شریعت قدرتمند خداوند است. در همان زمین محکم است که فرشتگان خداوند ما را با محافظت خود احاطه می‌کنند و جان از هر نگرانی دنیوی شسته می‌شود. کسی که در اطاعت زندگی می‌کند، حتی در میان طوفان‌ها با امنیت گام برمی‌دارد، زیرا می‌داند که زندگی‌اش در دستان خدایی وفادار و قدرتمند است. – اقتباس از فرانسیس د سال. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا حتی در میان طوفان‌های زندگی، تو همچنان ناخدای وفادار من هستی. وقتی بادهای شدید و امواج مشکلات می‌خواهند مرا با خود ببرند، می‌توانم چشمانم را به سوی تو بلند کنم و با ایمان اعلام کنم: «ای خدای من، فقط به تو می‌نگرم.» این تو هستی که قایق مرا هدایت می‌کنی و قلبم را آرام می‌سازی.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که اعتمادم را به خودت تقویت کنی تا جانم در نگرانی‌ها و اضطراب‌ها گم نشود. نیت‌های پاک، شجاعت استوار و قلبی محکم در اراده‌ات به من عطا کن. به من بیاموز که هر طوفانی را با آرامش کسی طی کنم که می‌داند در دستان توست. و مرا یاری کن تا همیشه در مکان امن بمانم: اطاعت از شریعت قدرتمند تو، جایی که محافظتت مرا احاطه می‌کند و صلح تو در هر شرایطی مرا نگاه می‌دارد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و می‌ستایم زیرا پناهگاهی امن برای کسانی هستی که با محبت و وفاداری از تو اطاعت می‌کنند. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمندت همچون لنگری استوار در دریای زندگی است که جانم را حتی زمانی که امواج خروشان می‌شوند، نگه می‌دارد. احکام تو همچون دیوارهایی شکست‌ناپذیرند که روحم را محافظت و راهم را به سوی شادی جاودان روشن می‌کنند. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«قوی و دلیر باش؛ نترس و دلسرد نشو!» (اول تواریخ ۲۲:۱۳).

اگرچه تمرین صبر و حلم در برابر مشکلات بیرونی و رفتار دیگران ضروری است، این فضایل زمانی ارزشمندتر می‌شوند که در مبارزات درونی خود به کار گرفته شوند. چالش‌برانگیزترین نبردهای ما اغلب از بیرون نمی‌آیند، بلکه از درون سرچشمه می‌گیرند — ضعف‌ها، تردیدها، شکست‌ها و آشفتگی‌های روح. در چنین لحظاتی، زمانی که با محدودیت‌های خود روبرو می‌شویم، انتخاب فروتنی در برابر خدا و تسلیم شدن به اراده او یکی از عمیق‌ترین اعمال ایمان و بلوغ روحانی است که می‌توانیم تقدیم کنیم.

جالب است که اغلب می‌توانیم با دیگران صبورتر باشیم تا با خودمان. اما زمانی که توقف می‌کنیم، تأمل می‌نماییم و تصمیم قاطع می‌گیریم که با صداقت شریعت قدرتمند خدا را در آغوش بگیریم، اتفاقی خارق‌العاده رخ می‌دهد. اطاعت به کلیدی روحانی تبدیل می‌شود که چشمان ما را می‌گشاید. آنچه پیش‌تر مبهم به نظر می‌رسید، اکنون شروع به روشن شدن می‌کند. بصیرت می‌یابیم و دید روحانی که به ما عطا می‌شود همچون مرهمی عمل می‌کند: روح را آرام می‌سازد و جهت می‌بخشد.

این فهم بسیار ارزشمند است. به ما به‌وضوح نشان می‌دهد که خدا از ما چه انتظاری دارد و کمک می‌کند تا با آرامش فرآیند دگرگونی را بپذیریم. اطاعت، آنگاه به منبعی از صبر، شادی و ثبات تبدیل می‌شود. روحی که به اراده خداوند تسلیم می‌شود و در اطاعت گام برمی‌دارد، نه تنها پاسخ‌ها را می‌یابد، بلکه آرامش دانستن اینکه در مسیر درست است — مسیر صلح و زندگی معنادار — را نیز تجربه می‌کند. -اقتباس از ویلیام لاو. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا به من نشان می‌دهی که صبر و حلم حقیقی تنها به چالش‌های بیرونی محدود نمی‌شود، بلکه شامل نبردهای درون من نیز هست. اغلب این ضعف‌ها، تردیدها و شکست‌های خودم هستند که بیش از همه مرا دلسرد می‌کنند. زمانی که به اراده تو تسلیم می‌شوم و به‌جای مبارزهٔ تنها، خود را به تو می‌سپارم، چیزی عمیق را تجربه می‌کنم: نیکویی تو مرا درمی‌یابد و مرا حمایت می‌کند.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که کمکم کنی با خودم صبور باشم، همان‌گونه که می‌کوشم با دیگران باشم. به من شجاعت بده تا با محدودیت‌هایم بدون ناامیدی روبرو شوم و حکمتی عطا کن تا بر شریعت قدرتمند تو به‌عنوان راهنمایی مطمئن تکیه کنم. می‌دانم که وقتی با صداقت تصمیم به اطاعت می‌گیرم، چشمانم باز می‌شود و آنچه پیش‌تر مبهم بود، شروع به روشن شدن می‌کند. آن بصیرتی را که از اطاعت می‌آید به من عطا کن، همان مرهمی که روحم را آرام می‌سازد و جهت را برای مسیرم فراهم می‌کند.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا زمانی که انتخاب می‌کنم در راه‌های تو گام بردارم، به من فهم و آرامش می‌بخشی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون آینه‌ای است که با محبت به من نشان می‌دهد که چه کسی هستم و در تو چه کسی می‌توانم بشوم. احکام تو همچون ریل‌های محکمی زیر پای من هستند که ثبات، شادی و یقین شیرین را می‌آورند که در مسیر ابدیت گام برمی‌دارم. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خداوند تو را از هر بدی نگاه خواهد داشت؛ جانت را محفوظ خواهد داشت» (مزامیر ۱۲۱:۷).

قلبی که در خدا شادی می‌یابد، در هر آنچه از او می‌آید لذت حقیقی پیدا می‌کند. او نه تنها اراده خداوند را می‌پذیرد — بلکه در آن شادمان است. حتی در زمان‌های دشوار، این جان استوار می‌ماند، سرشار از شادی آرام و پایدار، زیرا آموخته است که در این حقیقت آرام گیرد که هیچ چیز خارج از اراده الهی رخ نمی‌دهد. کسی که شریعت قدرتمند خدا را دوست دارد و با شادی از آن پیروی می‌کند، در درون خود آرامشی دارد که متزلزل نمی‌شود. خوشبختی او را، خاموش و وفادار، در همه فصل‌های زندگی همراهی می‌کند.

همان‌طور که گل به طور غریزی به سوی خورشید برمی‌گردد، حتی زمانی که خورشید پشت ابرها پنهان است، جانِ عاشقِ احکام خدا همچنان به سوی او می‌ماند، حتی در روزهای تاریک. او نیازی ندارد که همه چیز را به وضوح ببیند تا همچنان اعتماد کند. می‌داند که خورشید آنجاست، استوار در آسمان، و حضور خدا هرگز او را ترک نکرده است. این اعتماد، او را نگاه می‌دارد، گرم می‌کند و تازه می‌سازد، حتی زمانی که همه چیز در اطرافش نامطمئن یا دشوار به نظر می‌رسد.

جان مطیع، راضی باقی می‌ماند. او شادی را نه در شرایط، بلکه در اراده خداوند می‌یابد. این شادی عمیق است، که وابسته به نتایج یا پاداش‌ها نیست، بلکه از رفاقت با خالق سرچشمه می‌گیرد. کسی که این‌گونه زندگی می‌کند، چیزی نادر را تجربه می‌کند: آرامشی همیشگی و خوشبختی حقیقی، که بر یقین استوار است که پیروی از اراده خدا بزرگ‌ترین خیری است که می‌توان در این زندگی برگزید. -اقتباس از رابرت لیتون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من نشان دادی شادی حقیقی در قلبی متولد می‌شود که در تو لذت می‌یابد، حتی در شرایط دشوار، حتی زمانی که روزها تاریک‌اند. تو به من می‌آموزی که هیچ چیز از کنترل تو خارج نیست، و به همین دلیل می‌توانم آرام بگیرم، اعتماد کنم و استوار بمانم. سپاسگزارم که این آرامش خاموش و وفادار را به من می‌دهی، که در همه فصل‌های زندگی با من همراه است.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که این محبت به اراده‌ات را عمیق‌تر در وجودم بکاری. بگذار مانند گلی که به سوی خورشید می‌چرخد، من نیز به سوی تو بمانم، حتی زمانی که نمی‌توانم به وضوح ببینم. به من بیاموز که مانند آنان که واقعاً تو را می‌شناسند اعتماد کنم — نه به خاطر آنچه می‌بینند، بلکه به خاطر آنچه می‌دانند: که تو حضور داری، که هرگز مرا ترک نمی‌کنی، و شریعت قدرتمند تو مرا هر روز به پدرم نزدیک‌تر می‌سازد. مرا با این اعتمادی که جان را گرم و تازه می‌کند، نگاه دار.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا خوشبختی‌ای به من عطا می‌کنی که جهان نمی‌تواند بدهد. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون خورشیدی است همواره پشت ابرها، همیشه تابان، حتی زمانی که نمی‌بینم. احکام تو همچون ریشه‌هایی عمیق‌اند که جانم را استوار نگاه می‌دارند، از حقیقت تو تغذیه می‌کنند و آن را سرشار از آرامش و شادی حقیقی می‌سازند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«تأمل کنید که چگونه سوسن‌های صحرا می‌رویند: آن‌ها نه زحمت می‌کشند و نه می‌ریسند» (متی ۶:۲۸).

در درون خود مانعی در برابر قدرت حیات‌بخش خدا ایجاد نکنید. این قدرت واقعی است، سرشار از محبت است و پیوسته در شما عمل می‌کند تا هر آنچه را که مطابق اراده اوست، به انجام رساند. خود را به طور کامل به کنترل او بسپارید، بدون هیچ قید و شرطی و بدون ترس. همان‌گونه که مبارزات، ترس‌ها و نیازهای خود را به خدا می‌سپارید، رشد روحانی خود را نیز به او بسپارید. اجازه دهید او با صبر و حکمت شما را شکل دهد—زیرا هیچ‌کس قلب شما را بهتر از خالق شما نمی‌شناسد.

لازم نیست تلاش کنید این فرایند را کنترل کنید یا درباره هر جزئیات مسیر نگران باشید. اعتماد واقعی یعنی آرام گرفتن با این آگاهی که او همه چیز را هدایت می‌کند، حتی زمانی که شما مسیر را درک نمی‌کنید. وقتی تصمیم می‌گیریم با صداقت از شریعت قدرتمند خدا اطاعت کنیم، در واقع انتخاب می‌کنیم که زیر چتر محافظت حضرت اعلی زندگی کنیم. و زیر این محافظت، هیچ چیز بیرونی واقعاً نمی‌تواند به ما آسیب مرگبار برساند. جان مطیع، محفوظ، تقویت‌شده و در حصار مراقبت الهی است.

دشمن ممکن است همچنان تلاش کند حمله کند، همان‌طور که همیشه کرده است، اما تیرهای او توسط سپری نامرئی—حضوری از خدا که احاطه‌کننده کسانی است که او را دوست دارند و از فرامینش با شادی اطاعت می‌کنند—مهار می‌شود. این سپر نه تنها محافظت می‌کند، بلکه تقویت نیز می‌نماید. اطاعت ما را استوارتر، آگاه‌تر به حضور خدا و آماده‌تر برای مقاومت در برابر شر می‌سازد. زندگی زیر اراده خدا یعنی زندگی با امنیت، هدف و آرامشی که هیچ حمله‌ای از دشمن نمی‌تواند آن را نابود کند. -اقتباس از هانا ویتل اسمیت. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم برای قدرت حیات‌بخشی که با محبت و حکمت در من عمل می‌کنی. اعتراف می‌کنم که هیچ دلیلی برای مقاومت در برابر کار تو وجود ندارد. تو مرا بهتر از خودم می‌شناسی و دقیقاً می‌دانی چگونه مرا شکل دهی تا آنچه را که در رؤیای خود برایم دیده‌ای، بشوم. پس خود را به طور کامل به کنترل تو می‌سپارم و اطمینان دارم که هر آنچه در من انجام می‌دهی، نیکو، عادلانه و ضروری است.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که به من بیاموزی تا نه تنها در لحظات مبارزه، بلکه در فرایند رشد روحانی‌ام نیز به تو اعتماد کنم. بگذار تلاش نکنم زمان یا جزئیات مسیر را کنترل کنم، بلکه زیر هدایت تو آرام بگیرم. وقتی تصمیم به اطاعت از شریعت قدرتمند تو می‌گیرم، می‌دانم که زیر چتر محافظت تو پناه گرفته‌ام. به من قلبی صادق و استوار عطا کن که در اراده تو امنیت یابد و بداند حتی زمانی که همه چیز اطراف نامطمئن به نظر می‌رسد، تو هر گام را با وفاداری هدایت می‌کنی.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا تو سپر و دژ کسانی هستی که تو را دوست دارند و از فرامینت اطاعت می‌کنند. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون دیواری استوار است که جان مرا احاطه کرده و در برابر طوفان‌ها استوار نگه می‌دارد. فرامین تو همچون شمشیرهای نوری هستند که تاریکی‌های اطرافم را می‌شکافند و مرا برای پیروزی بر شر با شجاعت و ایمان آماده می‌سازند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

“به پیروز، او را ستون در معبد خدای من خواهم ساخت” (مکاشفه 3:12).

به آرامی، اما با هدف، خداوند در حال ساختن معبد خود در سراسر جهان است — و این کار از سنگ‌های معمولی ساخته نمی‌شود، بلکه از زندگی‌های تغییر یافته. هر زمان که یک روح تصمیم می‌گیرد به طور داوطلبانه از قانون قدرتمند خداوند اطاعت کند، حتی در میان سختی‌های روزمره، آتش شباهت الهی را درون خود روشن می‌کند. این روح بخشی از ساختار زنده معبد خداوند می‌شود — به یک سنگ زنده تبدیل می‌شود که در ایمان استوار و با اطاعت شکل گرفته است.

وقتی شما، حتی در میان مبارزات خسته‌کننده، وظایف یکنواخت یا وسوسه‌های شدید، معنای وجود خود را درک می‌کنید و تصمیم می‌گیرید همه چیز را به خداوند بسپارید، زندگی‌تان تغییر می‌کند. با انتخاب پیروی از دستورات خالق و اجازه دادن به او برای کار در شما، چیزی فراطبیعی رخ می‌دهد: شما بخشی از این ساختار مقدس می‌شوید. تسلیم خاموش شما، وفاداری شما در پشت صحنه‌های زندگی، همه این‌ها توسط خدا دیده می‌شود و به عنوان مواد ارزشمند برای رشد معبد ابدی او استفاده می‌شود.

هر جا که قلب‌های مطیع وجود داشته باشد، خداوند ستون‌ها را برپا می‌کند، پایه‌ها را شکل می‌دهد، دیوارهای زنده خود را تقویت می‌کند. معبد او محدود به فضا یا زمان نیست — او در درون کسانی که انتخاب می‌کنند بر اساس دستورات پدر زندگی کنند، رشد می‌کند. هر روحی که خود را وقف می‌کند، هر زندگی که با اراده او همسو می‌شود، شهادتی زنده است که معبد خداوند در حال ساخته شدن است، آجر به آجر، روح به روح. -اقتباس از فیلیپس بروکس. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، چه افتخاری است که بدانم با انتخاب اطاعت از قانون قدرتمند تو، چه در لحظات ساده و چه دشوار در روال زندگی‌ام، به عنوان یک سنگ زنده در معبد ابدی تو شکل می‌گیرم. متشکرم که این هدف بزرگ را به من داده‌ای — بخشی از ساختار مقدس تو باشم، که به تدریج به تصویر تو تبدیل می‌شوم.

پدر من، امروز از تو می‌خواهم که به کار در من ادامه دهی. در وظایف یکنواخت، در مبارزات خاموش و در وسوسه‌های روزمره، به من کمک کن تا قلبم را در اراده تو ثابت نگه دارم. که وفاداری من، حتی اگر هیچ‌کس نبیند، توسط تو به عنوان مواد ارزشمند در ساخت معبد تو استفاده شود. مرا شکل بده، مرا تراش بده، ایمانم را تقویت کن، و از من یک ستون زنده بساز که نام تو را حمایت و جلال دهد. که زندگی من، در همه چیز، به تو تعلق داشته باشد و تو را متعال کند.

ای خدای مقدس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا کار تو کامل است، و تو حتی از کوچک‌ترین اعمال اطاعت برای چیزی ابدی استفاده می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند قلم‌تراش الهی است که با دقت و زیبایی روح را تراش می‌دهد و آن را شایسته حضور تو می‌سازد. دستورات تو نقشه‌های آسمانی این ساختار بزرگ هستند که با عشق و عدالت ترسیم شده‌اند تا معبدی را تشکیل دهند که تو با جلال در آن ساکن هستی. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

“اگر در چیزهای کوچک وفادار باشید، در چیزهای بزرگ نیز وفادار خواهید بود” (لوقا 16:10).

فقط در آزمایش‌های بزرگ یا لحظات تصمیم‌گیری نیست که ما به اطاعت از اراده خدا فراخوانده می‌شویم. در واقع، بیشتر فرصت‌های وفاداری ما در انتخاب‌های کوچک روزمره نهفته است. در این جزئیات ساده است که به خدا نشان می‌دهیم که او را دوست داریم. رشد روحانی اغلب به صورت خاموش از طریق این اعمال کوچک اطاعت که جمع می‌شوند و زندگی‌ای محکم و برکت‌یافته می‌سازند، اتفاق می‌افتد.

مردان و زنان بزرگ ایمان که در کتاب مقدس به آنها احترام می‌گذاریم، ویژگی مشترکی داشتند: همه به خدا وفادار بودند. همه آنها در اطاعت از قانون قدرتمند خداوند شادی می‌یافتند. اطاعت آنها بازتابی از عشقی بود که به خدا داشتند. و همین اطاعت است که برکت، رهایی و نجات را به ارمغان می‌آورد — نه از طریق کارهای فوق‌العاده، بلکه از طریق نگرش‌های ساده و ممکن که برای همه ما قابل دسترسی است. خدا هرگز چیزی را که انسان‌ها نتوانند انجام دهند، نخواسته است.

متأسفانه، بسیاری از مسیحیان امروز برکت‌های گرانبهایی را از دست می‌دهند زیرا بدون توجیه، از اطاعت از خالق خودداری می‌کنند. وفاداری را با راحتی و حقیقت را با بهانه‌ها عوض می‌کنند. اما کسی که واقعاً خدا را دوست دارد، این عشق را با اعمال نشان می‌دهد. و بزرگ‌ترین اثبات عشق، اطاعت است. پدر همچنان آماده است تا برکت دهد، رهایی بخشد و نجات دهد، اما این وعده‌ها برای کسانی است که تصمیم می‌گیرند با فروتنی و تعهد در راه‌های او قدم بردارند. انتخاب با ماست — و پاداش نیز. -اقتباس از آن سوفی سوچتین. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من یادآوری می‌کنی که وفاداری به تو نه تنها در لحظات بزرگ، بلکه بیشتر در انتخاب‌های کوچک روزانه نشان داده می‌شود. هر عمل ساده اطاعت. از تو ممنونم که فرصت‌های خاموش زیادی برای رشد روحانی و ساختن زندگی‌ای محکم در تو از طریق اراده قدرتمند و عادلانه‌ات به من می‌دهی.

پدر من، امروز از تو می‌خواهم که در من این قلب وفاداری را بیدار کنی که بسیاری از بندگان تو در کتاب مقدس نشان دادند. آنها به خاطر خودشان بزرگ نبودند، بلکه به این دلیل که با صداقت و عشق تصمیم گرفتند از تو اطاعت کنند. به من بیاموز که اطاعت را نه به عنوان باری، بلکه به عنوان اثبات زنده عشق خود به تو ببینم. که حقیقت را با راحتی عوض نکنم و نافرمانی را با بهانه‌ها توجیه نکنم. می‌خواهم حتی در ساده‌ترین جزئیات روزمره‌ام وفادار باشم.

ای خدای مقدس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا تو پدری هستی که با وفاداری فرزندانت شاد می‌شوی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند راهی محکم در وسط بیابان است که گام‌های مرا با امنیت و حکمت هدایت می‌کند. فرمان‌های تو مانند دانه‌های کوچک زندگی هستند که در هر تصمیم کاشته می‌شوند و میوه‌های صلح، برکت و نجات به بار می‌آورند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

“زیرا از آسمان نازل شدم، نه برای انجام خواست خودم، بلکه برای انجام خواست او که مرا فرستاد” (یوحنا 6:38).

ایمان واقعی زمانی آشکار می‌شود که با قلبی خالص به اراده خداوند تسلیم شویم. این تسلیم نشانه‌ای از بلوغ روحانی و اعتماد است. این شامل همه چیزهای خوب، پاک و عادلانه است و منبع آرامش درونی می‌شود که جهان نمی‌تواند ارائه دهد. هنگامی که اراده ما با اراده خداوند یکی می‌شود، آرامش واقعی را می‌یابیم — آرامشی که از اطمینان به اینکه او می‌داند چه می‌کند و اراده‌اش همیشه کامل است، زاده می‌شود.

خوشبختی، در اینجا و اکنون، به طور مستقیم با این هم‌راستایی با قانون قدرتمند خداوند مرتبط است. غیرممکن است که واقعاً خوشحال باشیم در حالی که به اراده خالق مقاومت می‌کنیم. اما وقتی شروع به دوست داشتن اراده خداوند بیشتر از خواسته‌های خودمان می‌کنیم، چیزی درون ما تغییر می‌کند. اطاعت دیگر باری نیست و به لذت تبدیل می‌شود. و کم‌کم متوجه می‌شویم که خواسته‌های خودخواهانه قدرت خود را از دست می‌دهند، زیرا عشق به عدالت خداوند تمام وجود ما را فرا می‌گیرد.

این وفاداری به اراده و عدالت خداوند سپس به قطب‌نمایی تبدیل می‌شود که گام‌های ما را هدایت می‌کند. این ما را با اطمینان در میان تصمیمات زندگی هدایت می‌کند، جایی که قبلاً سردرگمی بود، وضوح می‌بخشد و ما را به زندگی پر از هدف هدایت می‌کند. تسلیم شدن به اراده خداوند از دست دادن آزادی نیست — بلکه یافتن آن است. در این مسیر اطاعت و ایمان است که معنای واقعی زندگی را کشف می‌کنیم و آرامشی را تجربه می‌کنیم که فقط پدر می‌تواند بدهد. -اقتباس از جوزف باتلر. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من نشان دادی ایمان واقعی زمانی آشکار می‌شود که با قلبی خالص به اراده تو تسلیم شوم. وقتی از خواسته‌های خودم دست می‌کشم تا خواسته‌های تو را بپذیرم، آرامشی را کشف می‌کنم که جهان نمی‌تواند بدهد — آرامشی که حتی در میان عدم قطعیت‌ها باقی می‌ماند. از تو سپاسگزارم که پدری چنین حکیم، عادل و مهربان هستی که اراده‌ات همیشه کامل و خوب است.

پدرم، امروز از تو می‌خواهم که به من کمک کنی تا اراده تو را بیشتر از هر چیز دیگری دوست داشته باشم. که یاد بگیرم در اطاعت شادی پیدا کنم و در پیروی از قانون قدرتمند تو لذت ببرم. هر خواسته خودخواهانه‌ای را که مانع از خدمت به تو با صداقت می‌شود، از من بگیر. که عشق به عدالت تو درون من رشد کند تا جایی که تمام وجودم را فرا گیرد.

ای خدای مقدس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا با تسلیم شدن به اراده تو، آزادی‌ای را می‌یابم که همیشه به دنبال آن بودم. پسر عزیز تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند چراغی روشن در مسیر زندگی است که تاریکی سردرگمی را می‌زداید و به روح آرامش می‌بخشد. فرمان‌های تو مانند ستون‌های محکمی هستند که خانه عادل را نگه می‌دارند و زندگی او را پایدار، امن و پرمعنا می‌سازند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«ذهنیت روح زندگی و آرامش است» (رومیان ۸:۶).

در آرامش بمانید. آرامش واقعی از تلاش انسانی نمی‌آید، بلکه از رها کردن آنچه که مزاحم است حاصل می‌شود. مثل یک لیوان آب که تکان خورده است: اگر مدتی آن را آرام بگذاریم، همه چیز شروع به نشستن می‌کند و شفافیت بازمی‌گردد. به عنوان فرزندان خدا، نیازی نیست که نگران زندگی کنیم — مگر اینکه ریشه این نگرانی در ناحیه‌ای از گناه حل‌نشده باشد. اگر چنین است، شجاع باشید: با قاطعیت تصمیم بگیرید که از این وضعیت دست بردارید. آرامش به عنوان نتیجه این تصمیم خواهد آمد.

این آرامش چیزی نیست که با تلاش خودمان بسازیم، بلکه هدیه‌ای است که به طور طبیعی شکوفا می‌شود وقتی که زندگی‌مان را با اراده خداوند هماهنگ می‌کنیم. خدا پدری مهربان است و او از پر کردن کسانی که انتخاب می‌کنند بر طبق راه‌های او زندگی کنند، با آرامش خوشحال می‌شود.

اطاعت از قانون قدرتمند خدا کلید است — نه تنها برای آرامش، بلکه برای زندگی پر از برکت. خداوند از پاداش دادن به مطیعان خوشحال می‌شود و هیچ وعده‌ای از او شکست نمی‌خورد. روحی که در اطاعت زندگی می‌کند، نیازی به ترس از فردا یا حمل گناهان گذشته ندارد. او با سبکی قدم می‌زند، زیرا می‌داند که زیر حفاظت و لطف پدرش قدم می‌زند. و این بدون شک عمیق‌ترین آرامشی است که کسی می‌تواند تجربه کند. -اقتباس از ژان گویون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو به من می‌آموزی که آرامش زمانی شکوفا می‌شود که با دستان خودم مبارزه نکنم و به سادگی آنچه که مرا آزار می‌دهد را رها کنم. مانند یک لیوان آب تکان‌خورده، روح تنها زمانی آرام می‌شود که در تو آرام گیرد. متشکرم که به من یادآوری می‌کنی که اگر چیزی آرامش مرا می‌گیرد، ممکن است دعوتی از تو باشد برای حل آنچه که هنوز به تو نسپرده‌ام. به من شجاعت بده تا این کار را با صداقت و قاطعیت انجام دهم.

پدر عزیزم، امروز از تو می‌خواهم که به من کمک کنی تا از نگرانی‌هایی که از تو نیستند دست بکشم و با صداقت با هر گناهی روبرو شوم. که چیزی را از تو پنهان نکنم، بلکه همه چیز را بسپارم، با اعتماد به اینکه بخشش تو قطعی است و آرامش تو واقعی است. قلبم را با این آرامشی که تنها تو می‌توانی بدهی پر کن — نه آرامشی گذرا، بلکه آرامشی که باقی می‌ماند، که رشد می‌کند، که تغییر می‌دهد. به من بیاموز که بر طبق اراده تو زندگی کنم، دانستن اینکه این تنها راه تجربه آرامش واقعی است.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا قلب تو از پر کردن فرزندان مطیع خود با آرامش خوشحال می‌شود. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند رودخانه‌ای آرام است که از وجود من می‌گذرد، هر گونه نگرانی را می‌شوید و امنیت می‌آورد. فرمان‌های تو مانند ریشه‌های عمیقی هستند که روح را در خاک محبت تو محکم می‌کنند، هر قدم را سبک، ایمن و پر از امید می‌سازند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«در خداوند آرام بگیر و بر او انتظار بکش» (مزامیر 37:7).

فهمیدم که در ارتباط با خدا بودن بسیار فراتر از دور شدن از سر و صدای جهان است — این یادگیری خاموش کردن ذهن، آرام کردن قلب و به سادگی در برابر او بودن با توجهی آرام و محترمانه است. در این مکان سکوت درونی است که روح شروع به دریافت غذای روحانی می‌کند که خداوند تصمیم به ارائه آن دارد. گاهی اوقات بسیار است، گاهی اوقات به نظر ما کم است، اما هرگز هیچ نیست. خدا هرگز ما را با دستان خالی رها نمی‌کند وقتی با صداقت و فروتنی در برابر او حاضر می‌شویم.

این انتظار خاموش چیزی ارزشمند درون ما را عمیق‌تر می‌کند: فروتنی و اطاعت. روحی که یاد می‌گیرد در خدا انتظار بکشد، حساس‌تر، مطیع‌تر و پر از ایمان می‌شود. او شروع به درک می‌کند که تنها نیست. مطیعان خداوند درون خود امنیت واقعی دارند — اطمینان از اینکه خدا نزدیک است. انگار حضور او را می‌توان در هوا، در راه رفتن، در نفس کشیدن حس کرد. و این حضور دائمی بدون شک بزرگ‌ترین برکت برای کسی است که خداوند و قانون قدرتمند او را دوست دارد.

پس چرا مقاومت کنیم؟ چرا به این خدای وفادار، مهربان و شایسته اطاعت نکنیم؟ او تنها راه به سوی خوشبختی واقعی است — اینجا و در ابدیت. هر فرمانی که او به ما می‌دهد، بیانی از مراقبت اوست، دعوتی برای زندگی در واقعیت بهشت، هنوز در زمین. -اقتباس از مری آن کلیتی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من نشان دادی که ارتباط واقعی با تو یک تسلیم درونی است، یک آرامش روح در حضور تو. وقتی قلبم را آرام می‌کنم و ذهنم را خاموش می‌کنم، متوجه می‌شوم که تو آنجا هستی، آماده برای تغذیه روح من با آنچه در آن لحظه نیاز دارم. تو خدایی وفادار هستی که هرگز قلب صادق را که با احترام در برابر تو قرار می‌گیرد، لمس نمی‌کنی.

پدرم، امروز از تو می‌خواهم که به من بیاموزی در سکوت، با فروتنی و ایمان انتظار بکشم. می‌خواهم روحی حساس به صدای تو، مطیع به اراده تو، و مطیع به قانون قدرتمند تو باشم. که من با سر و صداها یا عجله‌ها حواس‌پرت نشوم، بلکه ارزش این انتظاری را که مرا از درون تغییر می‌دهد، بیاموزم. به من این امنیت را بده که تنها خادمان وفادار تو می‌شناسند — اطمینان عمیق از اینکه تو نزدیک هستی، با من راه می‌روی و در هر قدم مرا حمایت می‌کنی. که هرگز این امتیاز را از دست ندهم که تو را این‌چنین حاضر حس کنم.

ای خدای مقدس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا حضور تو بزرگ‌ترین برکتی است که می‌توانم در این زندگی داشته باشم. پسر عزیز تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. قانون قدرتمند تو مانند نسیم بهشت است که روح خسته را تازه می‌کند و قلب گم‌شده را هدایت می‌کند. فرمان‌های تو مانند نوت‌های یک آهنگ ابدی هستند که روح را در آرامش می‌پیچند و به عشق کامل تو هدایت می‌کنند. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.