«زیرا این پسر من مرده بود و زنده شد؛ گم شده بود و پیدا گردید» (لوقا ۱۵:۲۴).

چه وضعیت وحشتناکی است که انسان در گناه مرده باشد و خود آگاه نباشد! زندگی کردن دور از حضور خدا، بدون احساس سنگینی وضعیت خود، همچون راه رفتن در تاریکی است در حالی که گمان می‌کنی در نور هستی. جان مرده درد را احساس نمی‌کند، از خطر نمی‌ترسد و به دنبال نجات نمی‌گردد. این بی‌حسی است که مرگ روحانی را چنین ترسناک می‌سازد — زیرا پیش‌درآمد مرگ دوم است، یعنی جدایی ابدی از آفریدگار.

اما برای کسی که هنوز ندای حضرت اعلی را می‌شنود امیدی هست. زمانی که دل به احکام باشکوه خداوند بازمی‌گردد، نور آغاز به شکافتن تاریکی می‌کند. اطاعت، وجدان را بیدار می‌سازد، گناه را آشکار می‌کند و جان را به حضور زنده خدا می‌برد. این لمس پدر است که به آنچه گم شده بود جان می‌بخشد و روح، حیات تازه‌ای بر کسی که تسلیم اراده اوست می‌دمد.

پس اگر در دل سردی یا بی‌تفاوتی هست، برای رهایی فریاد بزن. پدر قادر است کسانی را که در مرگ روحانی خفته‌اند زنده کند و آنان را به مشارکت با خود بازگرداند. کسی که اطاعت می‌کند و به زندگی ایمان بیدار می‌شود، نزد پسر فرستاده می‌شود تا بخشش، تقدس و نجات ابدی را بیابد. اقتباس از جی. سی. فیلپات. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا قادر هستی آنچه مرده و گم شده به نظر می‌رسید را بازسازی کنی. هر حساسیت روحانی که گناه خواسته خاموش کند، در من بیدار کن.

ای خداوند، به من بیاموز که مطابق احکام باشکوه تو زندگی کنم تا هرگز به تاریکی عادت نکنم و در نور تو بیدار بمانم.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا از مرگ به زندگی می‌خوانی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو نسیمی است که جانم را دوباره زنده می‌کند. احکام تو نوری است که مرا به سوی قلب تو هدایت می‌کند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«ای خداوند، چه بسیار متنوع‌اند کارهای تو! همه را با حکمت ساخته‌ای؛ زمین پر از دارایی‌های توست» (مزامیر ۱۰۴:۲۴).

دانستن اینکه محبت، سرچشمه‌ی همه آفرینش است، حقیقتی است که دل را شیفته می‌کند. همه چیز در جهان در محبت خداوند پیچیده شده است؛ نیرویی قادر مطلق و دانای مطلق که با حکمتی بی‌پایان هدایت می‌کند. او برای نجات هر مخلوق از خطاهایش کار می‌کند و او را به سوی سعادت و جلال جاودان هدایت می‌نماید. این محبت الهی، بنیاد هر آن چیزی است که وجود دارد.

این مکاشفه ما را فرا می‌خواند تا از شریعت باشکوه خداوند اطاعت کنیم. احکام دل‌انگیز او بیانگر محبت او هستند و ما را برای زندگی در هماهنگی با اراده‌اش هدایت می‌کنند. اطاعت، غوطه‌ور شدن در این محبت است و اجازه دادن به او تا ما را دگرگون و نجات دهد. اطاعت، راه دریافت برکات آفریدگار است.

ای عزیز، در اطاعت زندگی کن تا به محبت جاودان خداوند متصل شوی. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای نجات هدایت می‌کند. راه‌های او را دنبال کن، همان‌گونه که عیسی می‌کرد، و جلالی را که برایت آماده کرده است بیاب. اقتباس از ویلیام لاو. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر، تو را برای محبتت که همه چیز را آفرید ستایش می‌کنم. به من بیاموز که در اراده‌ات زندگی کنم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا از احکام دل‌انگیزت پیروی کنم. بگذار دلم تسلیم نقشه تو شود.

ای خدای محبوب، برای محبتت که مرا نجات می‌دهد سپاسگزارم. پسرت شاهزاده و نجات‌دهنده من است. شریعت باشکوهت نغمه‌ای است که جانم را هدایت می‌کند. احکامت چراغ‌هایی هستند که راهم را روشن می‌سازند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«با تمام دل خود به خداوند توکل کن و بر فهم خود تکیه مکن» (امثال ۳:۵).

آزمون‌های زندگی، با روال‌ها و بارهایشان، راهی است که خداوند برای شکل دادن ما برگزیده است. شاید آرزوی رهایی از وظایف روزمره را داشته باشید، اما بر همین صلیب است که برکات شکوفا می‌شوند. رشد در آسایش حاصل نمی‌شود، بلکه در پایداری به دست می‌آید. مسیر خود را بپذیرید، نهایت تلاش خود را بکنید و شخصیت شما در قدرت و وقار شکل خواهد گرفت.

این مسیر ما را دعوت می‌کند تا از شریعت باشکوه خداوند پیروی کنیم. احکام درخشان او قطب‌نمای یک زندگی هدفمند است. اطاعت، همسویی با قلب خالق است و در وفاداری به اندک، او ما را برای بسیار آماده می‌سازد و مطابق نقشه‌اش دگرگون می‌کند.

ای عزیز، در اطاعت زندگی کن تا برکات وفاداران را دریافت نمایی. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای آمرزش و نجات هدایت می‌کند. صلیب خود را با ایمان بردار، همانند عیسی، و قدرت یک زندگی وقف‌شده به خدا را کشف کن. اقتباس از جی. آر. میلر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: پدر، تو را می‌ستایم که مرا در مبارزات روزانه شکل می‌دهی. دستت را در هر وظیفه به من نشان بده و امور عادی را برایم مقدس گردان.

ای خداوند، مرا راهنمایی کن تا از احکام باشکوهت اطاعت کنم. بگذار با ایمان و شادی در راه‌های تو گام بردارم.

خدای من، شکر می‌کنم که آزمایش‌ها را برای تقویت من به کار می‌بری. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت باشکوه تو نوری است که مسیرم را هدایت می‌کند. احکام تو گنج‌هایی هستند که جانم را می‌آرایند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«برخیز و بدرخش، زیرا نور تو آمده است، و جلال خداوند بر تو طلوع کرده است» (اشعیا ۶۰:۱).

تفاوتی وجود دارد میان زنده شدن در مسیح و برخاستن با او. زنده شدن، آغاز راه است؛ زمانی است که دل بیدار می‌شود، سنگینی گناه را احساس می‌کند و از خدا ترس به دل می‌گیرد. اما برخاستن، گامی فراتر است: بیرون آمدن از تاریکی، ترک قبر گناه و قدم زدن در نور پرجلال حضور خداوند. این یعنی تجربه کردن قدرت قیامت مسیح، نه فقط به عنوان وعده‌ای دور، بلکه به عنوان نیرویی زنده که اکنون دگرگون می‌سازد و آزاد می‌کند.

این گذر از زندگی روحانی به زندگی پیروزمندانه فقط زمانی رخ می‌دهد که انتخاب کنیم در احکام باشکوه حضرت اعلی راه برویم. اطاعت ما را از قناعت به مشارکت می‌برد، از آگاهی به گناه به آزادی حضور الهی. وقتی اجازه می‌دهیم روح‌القدس ما را برخیزاند، جان ما بر ترس غلبه می‌کند و شادی، اطمینان و آرامش را در عیسی می‌یابد.

پس، تنها به بیدار شدن قناعت نکن؛ اجازه بده خداوند تو را کاملاً برخیزاند. پدر می‌خواهد تو را در نور کامل زندگی در مسیح ببیند، آزاد از زنجیرهای گذشته و تقویت‌شده با اطاعتی که به جاودانگی می‌انجامد. اقتباس از J.C. Philpot. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا جانم را به زندگی بیدار می‌کنی و مرا به مشارکت کامل با خودت می‌خوانی. مرا از هر تاریکی بیرون آور و در نور خودت راه ببر.

ای خداوند، کمکم کن تا بر اساس احکام باشکوه تو زندگی کنم تا نه تنها بیدار شوم، بلکه در قدرت و آزادی در حضور پسرت نیز برخیزم.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا از قبر گناه به زندگی در مسیح برمی‌افرازی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت نیرومند تو نردبانی است که مرا از مرگ به زندگی می‌برد. احکام تو پرتوهای نوری هستند که روحم را گرم و تازه می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«از بدی دوری کن و نیکی کن؛ صلح را بجوی و در پی آن باش» (مزامیر ۳۴:۱۴).

قدرت عظیمی در کلمه کوچک «نه» پنهان است. زمانی که با شجاعت و اطمینان گفته می‌شود، همچون صخره‌ای استوار در برابر امواج وسوسه مقاومت می‌کند. گفتن «نه» به آنچه نادرست است، عملی از قدرت و حکمت روحانی است — یعنی انتخاب راهی که خدا را خشنود می‌سازد، حتی زمانی که جهان برخلاف آن فریاد می‌زند.

اما زندگی فقط دفاع نیست؛ بلکه پذیرش نیز هست. باید بیاموزیم که به چیزهایی که از بالا می‌آیند، به فرصت‌هایی که اراده خداوند را منعکس می‌کنند، «بله» بگوییم. وقتی آنچه نیکو، پاک و عادلانه است را می‌پذیریم، به پدر نشان می‌دهیم که مشتاق پیروی از شریعت باشکوه او و زندگی مطابق با احکام درخشانش هستیم. اطاعت کردن یعنی تشخیص دادن: با شادی و عزم، بدی را رد کردن و نیکی را در آغوش گرفتن.

پدر مطیعان را برکت می‌دهد و ایشان را نزد پسر برای بخشش و نجات می‌فرستد. امروز تصمیم بگیر که به هر آنچه تو را از خدا دور می‌کند «نه» بگویی و به اراده او یک «بله» بزرگ بگویی. آنگاه نور مسیح در گام‌هایت خواهد درخشید و صلح آسمانی در قلبت ساکن خواهد شد. اقتباس از جِی. آر. میلر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، به من بیاموز که چگونه از قدرت «نه» استفاده کنم، زمانی که بدی می‌خواهد مرا وسوسه کند. به من شجاعت بده تا در برابر گناه مقاومت کنم و حکمت عطا فرما تا آنچه از توست را تشخیص دهم. بگذار زندگی من شهادتی بر استواری و ایمان باشد.

ای خداوند، همچنین کمکم کن تا به آنچه نیکو، عادلانه و راستین است «بله» بگویم. چشمانم را بگشا تا فرصت‌هایی که از دستان تو می‌آید ببینم و قلبم را از آمادگی برای اطاعت از اراده‌ات پر کن.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که به من می‌آموزی نیکی را برگزینم و بدی را رد کنم. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو فانوسی است که مرا در تاریکی‌ها هدایت می‌کند. احکام تو همچون بال‌هایی است که مرا به سوی تو بلند می‌کند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«حتی اگر در دره سایه مرگ راه بروم، هیچ بدی نخواهم ترسید، زیرا تو با من هستی» (مزامیر ۲۳:۴).

هر جا سایه‌ای باشد، نوری نیز هست. سایه فقط نشانه‌ای است که نور نزدیک است. برای بنده وفادار، مرگ پایان نیست، بلکه تنها سایه‌ای است که از مسیر عبور می‌کند — و سایه‌ها نمی‌توانند آسیبی برسانند. جسم ممکن است آرام گیرد، اما جان زنده می‌ماند و در حضور کسی که بر مرگ غلبه کرده است، احاطه می‌شود. خداوند ترس را به آرامش تبدیل می‌کند و عبور از تاریکی آغاز حیاتی می‌شود که هرگز پایان نمی‌پذیرد.

این اطمینان در دل کسی شکل می‌گیرد که انتخاب می‌کند مطابق با فرامین باشکوه حضرت اعلی قدم بردارد. اطاعت ما را از ترس آزاد می‌کند و زیر نور حقیقت قرار می‌دهد. وقتی در وفاداری زندگی می‌کنیم، درمی‌یابیم که مرگ قدرت خود را از دست داده است، زیرا پدر مطیعان را به سوی پسر هدایت می‌کند، که خود زندگی است. پس حتی در برابر دره، دل آرام می‌گیرد — زیرا شبان در کنار است و به سوی ابدیت هدایت می‌کند.

پس، زیر یوغ ترس زندگی نکنید. از زندان تردید بیرون آیید و به آزادی‌ای که مسیح عطا می‌کند، قدم بگذارید. سایه مرگ در برابر نور اطاعت و ایمان از میان می‌رود و مؤمن وفادار از تاریکی به جلال عبور می‌کند، جایی که حضور خدا تا ابد می‌درخشد. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خدا بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر مهربان، تو را می‌ستایم زیرا حتی در سایه‌ها، نور تو مرا در بر می‌گیرد. نمی‌ترسم، زیرا می‌دانم که در همه راه‌ها با من هستی.

ای خداوند، به من بیاموز که مطابق فرامین باشکوه تو زندگی کنم تا در نور تو گام بردارم و هرگز از سایه مرگ نترسم.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا از ترس آزاد می‌کنی و در نور جاودان تو راه می‌برم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت نیرومند تو خورشیدی است که همه سایه‌ها را می‌زداید. فرامین تو پرتوهای حیاتی هستند که قلبم را روشن می‌کنند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«بیدار شو، ای که خوابیده‌ای، و برخیز از میان مردگان، و مسیح تو را روشن خواهد ساخت» (اشعیا ۶۰:۱).

مرگ روحانی عمیق‌ترین شکل جدایی از خداست. این یعنی زندگی کردن بدون احساس حضور او، بدون جستجوی اراده‌اش، بدون اشتیاق به قدوسیت او. مانند راه رفتن با بدنی زنده اما روحی خفته است — بدون ایمان، بدون ترس، بدون حرمت. این مرگ قبری آشکار ندارد، اما نشانه‌هایش در قلبی است که دیگر از گناه نمی‌لرزد و در برابر جلال الهی تکان نمی‌خورد.

اما خداوند در رحمت بی‌پایان خود، زندگی تازه‌ای به کسانی که اطاعت از فرامین والای حضرت اعلی را برمی‌گزینند، عطا می‌کند. این از طریق اطاعت است که قلب مرده بیدار می‌شود و روح خدا دوباره در درون ساکن می‌گردد. وفاداری به شریعت او، مشارکت از دست رفته را بازمی‌گرداند، ترس مقدس را شعله‌ور می‌سازد و حساسیت روحانی را به جان بازمی‌گرداند.

پس اگر قلبت سرد و دور به نظر می‌رسد، نزد خداوند فریاد بزن تا زندگی را در تو دوباره شعله‌ور سازد. پدر کسی را که می‌خواهد از خواب مرگ برخیزد، رد نمی‌کند. هر که با توبه و وفاداری به سوی او بازگردد، با نور مسیح بیدار می‌شود و به زندگی حقیقی — جاودان و فسادناپذیر — هدایت می‌گردد. اقتباس از J.C. Philpot. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا قدرت داری تا قلب مرده را بیدار کنی و جایی که تاریکی بود، زندگی ببخشی. جانم را لمس کن و بگذار دوباره حضورت را احساس کنم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا مطابق فرامین والای تو زندگی کنم، هر آنچه مرگ است پشت سر بگذارم و زندگی‌ای را که از تو می‌آید در آغوش گیرم.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌گویم زیرا مرا فرا می‌خوانی تا دوباره در نور تو زندگی کنم. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت پرقدرت تو نسیمی است که جانم را بیدار می‌سازد. فرامین تو شعله‌ای است که مرا در حضورت زنده نگه می‌دارد. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«بی‌تردید او بیماری‌های ما را بر خود گرفت و دردهای ما را حمل کرد» (اشعیا ۵۳:۴).

عیسی هر درد و هر رنجی را که ما با آن روبرو می‌شویم، احساس می‌کند. هیچ‌یک از آنچه بر ما می‌گذرد از نگاه دلسوزانه او پنهان نمی‌ماند. هنگامی که بر زمین بود، دل او در برابر رنج انسان‌ها به حرکت درمی‌آمد — او با گریانان می‌گریست، بیماران را شفا می‌داد و اندوهگینان را حمایت می‌کرد. و همین قلب امروز نیز همان است.

اما برای اینکه این حضور زنده و تسلی‌بخش را از نزدیک احساس کنیم، باید در راه‌های شریعت باشکوه خدایمان گام برداریم. پدر مراقبت خود را به کسانی که با دل از او اطاعت می‌کنند، آشکار می‌سازد، به کسانی که انتخاب می‌کنند همانند عیسی و رسولان زندگی کنند: وفادار، عادل و مطیع اراده الهی. کسی که در نور اطاعت گام برمی‌دارد، لطافت و قدرت این محبت را که تسلی می‌بخشد و حمایت می‌کند، تجربه می‌نماید.

پدر مطیعان را برکت می‌دهد و ایشان را نزد پسر برای بخشش و نجات می‌فرستد. باشد که شما اراده خداوند را دنبال کنید و اطمینان داشته باشید که هر گام اطاعت، شما را به مسیح نزدیک‌تر می‌سازد؛ تنها کسی که قادر است قلب را شفا دهد و زندگی را دگرگون کند. اقتباس از جِی. آر. میلر. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای خداوند محبوب، تو دردهای مرا و باری را که گاهی بر جانم سنگینی می‌کند، می‌دانی. می‌دانم که هیچ رنجی از نگاه تو پنهان نمی‌ماند و شفقت تو مرا در بر می‌گیرد حتی زمانی که احساس تنهایی می‌کنم.

ای پدر، مرا یاری کن تا در وفاداری به اراده تو زندگی کنم و مطابق با احکام شگفت‌انگیزت گام بردارم. به من بیاموز تا لمس تو را در چیزهای کوچک تشخیص دهم و اطمینان داشته باشم که هر اطاعت مرا به تو نزدیک‌تر می‌کند.

ای خدای من، برای محبتت که دردهای مرا احساس می‌کند و در نبردها مرا تقویت می‌نماید، تو را شکر می‌کنم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت نیرومند تو سپری از نور بر زندگی من است. احکام تو راه‌های تسلی و امید هستند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«مرا بیازمای، ای خدا، و دل مرا بشناس؛ مرا امتحان کن و افکارم را بدان» (مزامیر ۱۳۹:۲۳).

چقدر زندگی ما متفاوت می‌شد اگر هر روز با صداقت این دعا را می‌کردیم: «مرا بیازمای، ای خداوند.» دعا کردن برای دیگران آسان است، اما اجازه دادن به نور الهی تا آنچه را درون ما پنهان است آشکار کند، دشوار است. بسیاری فعالانه در کار خدا خدمت می‌کنند، اما فراموش می‌کنند که از قلب خود مراقبت کنند. داوود آموخت که دگرگونی واقعی زمانی آغاز می‌شود که به خداوند اجازه دهیم ژرفای جان ما را بررسی کند، جایی که حتی خودمان نیز نمی‌بینیم.

هنگامی که در فرمان‌های باشکوه حضرت اعلی راه می‌رویم، نور خدا حتی عمیق‌تر به درون ما نفوذ می‌کند. شریعت او آنچه را پنهان است آشکار می‌سازد، نیت‌ها را پاک می‌کند و راه را اصلاح می‌نماید. اطاعت، جایی را برای عمل روح‌القدس باز می‌کند تا مانند آتشی پالاینده، هر آنچه ناپاک است را بزداید و قلب را نسبت به صدای آفریننده حساس گرداند.

پس، از خدا بخواهید که شما را با نور خود بیازماید. اجازه دهید او بخش‌هایی را که نیاز به شفا و دگرگونی دارند، نشان دهد. پدر آنچه را که نادرست است آشکار می‌سازد نه برای محکوم کردن، بلکه برای بازسازی — و کسانی را که اجازه می‌دهند شکل بگیرند، به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که بخشش و نوسازی حقیقی وجود دارد. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، من در حضورت می‌ایستم و از تو می‌خواهم که قلبم را بیازمایی. آنچه را که باید تغییر کند به من نشان بده و مرا با نور خود پاک گردان.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا بر طبق فرمان‌های باشکوه تو زندگی کنم و بگذار حقیقت تو هر سایه‌ای را آشکار سازد و مرا به سوی قدوسیت رهنمون شود.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که با محبت و بردباری قلبم را می‌آزمایی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو چراغی است که نیت‌های مرا روشن می‌سازد. فرمان‌های تو آینه‌ای پاک است که منِ واقعی‌ام را بازتاب می‌دهد. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«من تاک هستم و شما شاخه‌ها؛ هر که در من بماند و من در او، او بسیار میوه می‌آورد؛ زیرا بدون من هیچ نمی‌توانید کرد» (یوحنا ۱۵:۵).

وقتی یعقوب ما را تشویق می‌کند که با فروتنی کلام کاشته‌شده را بپذیریم، او از یک فرایند زنده سخن می‌گوید، شبیه پیوند زدن یک گیاه. همان‌طور که شاخه به تنه متصل می‌شود و شیره را از آن دریافت می‌کند، دل شکسته‌ای که شهادت مسیح را می‌پذیرد نیز از حیاتی که از خدا می‌آید تغذیه می‌شود. این اتحاد، مشارکتی عمیق و حقیقی ایجاد می‌کند که در آن جان شروع به شکوفا شدن روحانی می‌کند و اعمالی را به بار می‌آورد که حضور خداوند را آشکار می‌سازد.

این پیوند حیاتی زمانی تقویت می‌شود که ما در اطاعت از فرامین باشکوه حضرت اعلی زندگی کنیم. اطاعت، کانالی است که شیره الهی از آن جاری می‌شود — همین است که پیوند را محکم، تغذیه‌شده و پربار نگه می‌دارد. حیاتی که از پدر می‌آید، سپس در امید، قدوسیت و اعمالی که نام او را جلال می‌بخشد، ظاهر می‌شود.

پس، با فروتنی کلامی را که خداوند در قلبت می‌کارد بپذیر. بگذار آن با زندگی‌ات یکی شود و میوه‌هایی شایسته مشارکت با خدا به بار آورد. پدر کسانی را که به اراده‌اش پیوسته‌اند، کامیاب می‌سازد و آنان را به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که حیات حقیقی برای همیشه رشد می‌کند و شکوفا می‌شود. اقتباس از J.C. Philpot. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا مرا به واسطه کلام زنده‌ات در خودت پیوند می‌زنی. بگذار شیره روح تو در من جاری شود تا میوه‌هایی شایسته نام تو به بار آورم.

ای خداوند، کمکم کن تا مطابق فرامین باشکوه تو زندگی کنم و به تو پیوسته، استوار و پربار در هر کار نیکو بمانم.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا جزئی از تاک جاودان خود می‌سازی. پسر محبوب تو، شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت نیرومند تو تنه‌ای است که ایمانم را نگاه می‌دارد. فرامین تو شیره‌ای است که جانم را زنده می‌کند و دل مرا شکوفا می‌سازد. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.