«به راستی، به راستی به تو می‌گویم: هر که گناه می‌کند، بندهٔ گناه است» (یوحنا ۸:۳۴).

عیسی با قاطعیت دربارهٔ تفاوت میان زندگی بر اساس جسم و زندگی بر اساس خدا سخن گفت. انسانی که زندگی خود را به امیال فاسد می‌سپارد، دروغ می‌گوید، فریب می‌دهد و ویران می‌کند، نشان می‌دهد که واقعاً به چه کسی خدمت می‌کند. این داوری انسانی نیست، بلکه حقیقت الهی است. تنها زمانی که قلب توسط قدرت خدای متعال دگرگون می‌شود و انسان دوباره متولد می‌گردد، او بخشی از خانوادهٔ خدا می‌شود. ایمان یک عنوان نیست، بلکه طبیعتی نو است که اعمال تاریکی را رد می‌کند.

این زندگی جدید در اطاعت از فرامین باشکوه خداوند متولد می‌شود. در همین فرامین است که روح‌القدس شخصیت را شکل می‌دهد و انگیزه‌هایی را که جان را از خدا دور می‌سازد، نابود می‌کند. مقدس زیستن برای ایماندار یک انتخاب نیست — بلکه نشانه‌ای است که او از سلطهٔ شر آزاد شده و اکنون به پادشاهی نور تعلق دارد.

پس، بررسی کن که آیا زندگی تو خدایی را که به او اعتراف می‌کنی منعکس می‌کند یا نه. پدر با محبت، گناهکاری را که توبه می‌کند می‌پذیرد و او را به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که بخشش و تحول واقعی وجود دارد. فقط آنگاه انسان دیگر بندهٔ جسم نیست، بلکه وارث حیات جاودان می‌شود. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا مرا از تاریکی به نور خود فرا خواندی. مرا از هر خواهشی که مرا از تو دور می‌کند رهایی بخش و قلبم را پاک گردان.

ای خداوند، کمکم کن تا مطابق فرامین باشکوه تو زندگی کنم تا هر رفتارم نشان دهد که به خانهٔ تو تعلق دارم و نه به سلطهٔ گناه.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا برای زندگی پاک و حقیقی دوباره متولد می‌سازی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهندهٔ ابدی من است. شریعت قدرتمند تو مرز مقدسی است که مرا محافظت می‌کند. فرامین تو میراثی است که مرا به عنوان فرزندت تأیید می‌کند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خداوند را ستایش کنید، زیرا او نیکو است؛ زیرا رحمت او تا ابد باقی است» (مزامیر ۱۰۶:۱).

اغلب با صدایی مردد برای برکات روحانی که دریافت کرده‌ایم شکرگزاری می‌کنیم، اما چه گسترده است عرصه رحمت‌هایی که خداوند با نجات ما از آنچه انجام نداده‌ایم یا به آن تبدیل نشده‌ایم، به ما عطا می‌کند! حتی نمی‌توانیم تصور کنیم که او در نیکویی خود ما را از چه چیزهایی حفظ کرده است. هر روز هدیه‌ای است از محافظت او در برابر بدی‌هایی که هرگز نشناخته‌ایم.

این حقیقت ما را فرا می‌خواند تا از شریعت پرجلال خداوند اطاعت کنیم. فرمان‌های شگفت‌انگیز او سپری هستند که ما را از گناه دور و به اراده او نزدیک می‌کنند. اطاعت، در آغوش گرفتن محافظت آفریدگار است و اجازه می‌دهد او ما را در راه پارسایی نگاه دارد.

ای محبوب، در اطاعت زندگی کن تا برکات خدا را دریافت کنی. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای نجات هدایت می‌کند. برای محافظتش شکر کن و راه‌هایش را دنبال کن، همان‌طور که عیسی می‌کرد، تا به آرامش حقیقی برسی. اقتباس از فرانسیس ریدلی هاورگل. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر، تو را برای نیکویی‌ات که مرا نگاه می‌دارد ستایش می‌کنم. به من بیاموز تا رحمت‌هایت را ارج نهم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا از فرمان‌های شگفت‌انگیزت پیروی کنم. بگذار در محبت تو گام بردارم.

ای خدای محبوب، شکر می‌کنم که مرا از آنچه هرگز ندیده‌ام رهایی داده‌ای. پسرت شاهزاده و نجات‌دهنده من است. شریعت پرجلالت پناهگاهی است که جانم را محافظت می‌کند. فرمان‌هایت ستارگانی هستند که راهم را هدایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«شکایت خود را پیش او می‌ریزم؛ پریشانی خود را در حضور او بیان می‌کنم» (مزامیر ۱۴۲:۲).

خداوند کمک خود را به صورت جرعه‌های کوچک نمی‌دهد. او برکات خود را تا سرریز شدن می‌ریزد و خلأ ما را پر می‌کند. سخاوت او بی‌پایان است، اما این ظرفیت ما برای دریافت است که محدودیت ایجاد می‌کند. اگر ایمان ما بیشتر بود، او بی‌نهایت عطا می‌کرد. کوچکی ایمان تنها مانع برکات کامل خداوند است.

این حقیقت ما را فرا می‌خواند تا از شریعت دل‌انگیز خداوند اطاعت کنیم. فرامین بی‌نظیر او ایمان ما را گسترش می‌دهند و جایی برای برکاتش باز می‌کنند. اطاعت، اعتماد به خالق و همسو شدن با نقشه اوست. اطاعت قلب ما را برای دریافت ثروت‌های الهی وسعت می‌بخشد.

ای محبوب، در اطاعت زندگی کن تا برکات خداوند را بپذیری. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای نجات هدایت می‌کند. خدا را با ایمان اندک محدود نکن. مانند عیسی اطاعت کن و برکات بی‌پایان را دریافت نما. اقتباس از جی. آر. میلر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: پدر، تو را برای نیکویی بی‌پایانت ستایش می‌کنم. به من بیاموز که کاملاً به تو اعتماد کنم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا از فرامین بی‌نظیرت پیروی کنم. ایمانم را رشد بده تا وعده‌هایت را دریافت کنم.

ای خدای محبوب، برای سخاوتت که مرا نگه می‌دارد سپاسگزارم. پسرت شاهزاده و نجات‌دهنده من است. شریعت درخشان تو شعله‌ای است که راهم را روشن می‌کند. فرامینت گنج‌هایی هستند که جانم را هدایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«اینک من خداوند هستم، خدای تمامی بشر؛ آیا چیزی برای من بسیار دشوار است؟» (ارمیا ۳۲:۲۷).

ایمان ابراهیم بر این یقین استوار بود که هیچ چیز برای خدا غیرممکن نیست. حتی در برابر امور بعید، او به آسمان می‌نگریست و فراتر از هر محدودیت انسانی، قدرت، حکمت و محبت آفریدگار را می‌دید. این اطمینان او را زمانی که همه چیز مخالف به نظر می‌رسید، پایدار می‌داشت، زیرا باور داشت که قلب محبت‌آمیز خدا بهترین را می‌خواهد، ذهن بی‌کران او نقشه‌ای کامل می‌کشد و بازوی قدرتمندش هر آنچه را وعده داده، به انجام می‌رساند.

این ایمان تزلزل‌ناپذیر همچنین در کسانی شکوفا می‌شود که مطابق با فرامین باشکوه حضرت اعلی راه می‌روند. اطاعت، اعتماد را تقویت می‌کند و به ما می‌آموزد که در هر جزئیات، شخصیت وفادار خدا را ببینیم. هنگامی که از دستورات او پیروی می‌کنیم، می‌آموزیم که در اطمینان آرام بگیریم که همان قدرتی که آسمان‌ها و زمین را آفرید، امروز نیز برای حمایت از کسانی که از او می‌ترسند، عمل می‌کند.

پس به ناممکن‌ها به عنوان فرصت‌هایی بنگرید تا خداوند قدرت خود را نشان دهد. زمانی که ایمان با اطاعت همراه می‌شود، جان در میان انتظار، آرامش و شادی می‌یابد. پدر کسانی را که اعتماد دارند، گرامی می‌دارد و ایشان را به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که هر وعده‌ای با کمال تحقق می‌یابد. اقتباس از جی. سی. فیلپات. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا هیچ چیز برای تو غیرممکن نیست. به من ایمانی چون ابراهیم عطا کن، ایمانی که حتی زمانی که راهی نمی‌بیند، اعتماد می‌کند.

ای خداوند، به من بیاموز تا مطابق با فرامین باشکوه تو گام بردارم تا ایمانم استوار و دلم در آرامش بماند، دانسته که قدرت تو هر وعده‌ای را به انجام می‌رساند.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا بازوی تو برای تحقق وعده‌هایت نیرومند است. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو پایه اطمینان من است. فرامین تو ستون‌هایی هستند که ایمانم را استوار می‌سازند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«به نام او، توبه و آمرزش گناهان در میان همه ملت‌ها، از اورشلیم آغاز شود» (لوقا ۲۴:۴۷).

تبدیل‌هایی وجود دارد که در برابر گذر زمان دوام نمی‌آورند، زیرا بدون قناعت به گناه متولد شده‌اند. زمانی که دل شکسته نمی‌شود، بذر بر زمین کم‌عمق می‌افتد — و با اولین باد مخالفت، آنچه به نظر ایمان می‌آمد، ریشه‌کن می‌شود. توبه حقیقی بنیان زندگی روحانی است؛ بدون آن، احساس اولیه از بین می‌رود و انسان به اعمال گذشته خود بازمی‌گردد، گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. این درد گناه است که جان را برای دریافت بخشش و ایستادگی آماده می‌کند.

این استواری در کسانی رشد می‌کند که انتخاب می‌کنند در احکام باشکوه حضرت اعلی راه بروند. اطاعت، دل را از سطحی‌نگری محافظت می‌کند و آن را به ریشه ایمان زنده می‌رساند. کسی که کلام را می‌شنود و به آن عمل می‌کند، با طوفان‌ها متزلزل نمی‌شود، زیرا ریشه‌هایش بر صخره استوار است — و حتی در میان آزمایش‌ها نیز میوه می‌آورد.

پس، دل خود را بیازمایید و اجازه دهید خداوند شما را متقاعد کند که چه چیزی باید پشت سر گذاشته شود. پدر، توبه‌کننده صادق را رد نمی‌کند، بلکه او را تقویت می‌کند و به سوی پسر می‌برد، جایی که ایمان عمیق، پایدار و پربار می‌شود. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا حقیقت تو مرا به توبه می‌خواند و به من می‌آموزد که ایمان حقیقی چیست.

ای خداوند، کمکم کن تا مطابق با احکام باشکوه تو زندگی کنم، تا ایمانم ریشه‌های عمیق داشته باشد و میوه‌هایی بیاورد که تو را جلال دهد.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا به من دلی شکسته و راستین عطا می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو خاک حاصلخیزی است که ایمانم در آن رشد می‌کند. احکام تو ریشه‌هایی هستند که مرا در میان طوفان‌ها استوار نگه می‌دارند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خوشا به حال کسانی که شهادات او را نگاه می‌دارند و او را با تمامی دل می‌جویند» (مزامیر ۱۱۹:۲).

روحی که سرشار از افکار بزرگ است، وظایف کوچک را بهتر انجام می‌دهد. بینش الهی نسبت به زندگی، حتی فروتنانه‌ترین موقعیت‌ها را روشن می‌سازد. دور از اینکه اصول کوچک برای آزمایش‌های کوچک کافی باشند، تنها یک روح آسمانی که در ما ساکن است می‌تواند کارهای روزانه را تحمل کند. این روح با آرامش، خواری‌های وضعیت ما را تحمل می‌کند.

این حقیقت ما را فرا می‌خواند تا از شریعت آسمانی خدا اطاعت کنیم. احکام باشکوه او روح ما را بلند می‌کند و به ساده‌ترین وظایف معنا می‌بخشد. اطاعت کردن یعنی اجازه دادن به خالق تا در ما ساکن شود، امور عادی را به مقدس تبدیل کند و در هر چالش ما را پشتیبانی نماید.

ای محبوب، در اطاعت زندگی کن تا روح آسمانی خدا را حمل کنی. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای نجات هدایت می‌کند. راه‌های او را دنبال کن، همان‌گونه که عیسی انجام می‌داد، و در کوچک‌ترین امور آرامش بیاب. اقتباس از جیمز مارتینو. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: پدر، تو را می‌ستایم که به کارهای من معنا می‌بخشی. به من بیاموز با بینش تو زندگی کنم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا از احکام باشکوه تو پیروی کنم. بگذار قلبم در تو بماند.

ای خدای محبوب، برای حضورت که مرا بلند می‌کند شکرگزارم. پسرت شاهزاده و نجات‌دهنده من است. شریعت آسمانی تو نوری است که روح مرا هدایت می‌کند. احکام تو بال‌هایی هستند که مرا به پرواز درمی‌آورند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«زیرا خداوند نیکو است؛ رحمت او تا ابد باقی است و وفاداری او از نسلی به نسل دیگر» (مزامیر ۱۰۰:۵).

چه تفاوت بزرگی است میان شرارتی که مرتکب می‌شویم و شرارتی که قادر به انجام آن هستیم، گاهی در آستانه انجام آن قرار داریم! اگر جان من زمانی که پر از بذرهای سمی بود، علف هرز تولید کرد، چقدر باید شکرگزار باشم! و این که علف هرز به طور کامل گندم را خفه نکرده است، چه معجزه‌ای است! باید هر روز بابت گناهانی که مرتکب نشده‌ایم، خدا را شکر کنیم.

این حقیقت ما را دعوت می‌کند تا از شریعت عالی خدا اطاعت کنیم. فرامین فوق‌العاده او ما را محافظت می‌کنند و ما را از شر دور و به نیکویی او نزدیک می‌سازند. اطاعت، انتخاب راه آفریننده است و به او اجازه می‌دهد تا قلب ما را پاک سازد. اطاعت، سپری است که ما را از بذرهای خطا محافظت می‌کند.

ای محبوب، در اطاعت زندگی کن تا از حفاظت و برکات خدا بهره‌مند شوی. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای نجات هدایت می‌کند. شکرگزار باش و راه‌های او را دنبال کن، همان‌گونه که عیسی انجام می‌داد، تا آرامش حقیقی را بیابی. اقتباس از فردریک ویلیام فابر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر، تو را برای رحمتت که مرا از شر نجات می‌دهد، ستایش می‌کنم. قلبم را در خودت محفوظ بدار.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا از فرامین فوق‌العاده‌ات پیروی کنم. بگذار در محبت تو گام بردارم.

ای خدای محبوب، شکر می‌کنم که مرا از گناه حفظ می‌کنی. پسرت شاهزاده و نجات‌دهنده من است. شریعت عالی تو پایه‌ای است که جانم را استوار می‌سازد. فرامینت پرتوهایی هستند که راه مرا روشن می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«من تو را از گور بیرون آوردم و تو را از قبرهایت بالا خواهم برد، ای قوم من؛ و روح خود را در شما قرار خواهم داد و زنده خواهید شد» (حزقیال ۳۷:۱۳–۱۴).

خداوند هیچ روحی را بیدار نمی‌کند تا او را در تاریکی شک و ترس اسیر بگذارد. همان‌گونه که مسیح از قبر برخاست، هر کسی که به بدن روحانی او تعلق دارد، فراخوانده می‌شود تا با او برخیزد — آزاد از گناه، ناامیدی و زنجیرهای بی‌ایمانی. همان قدرتی که پسر را برخیزاند، در فرزندان او نیز عمل می‌کند و بخشش، آرامش و محبت را در دل می‌ریزد. این آزادی بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی نوین در مسیح است، وعده‌ای استوار برای همه کسانی که به عهد جاودان خداوند تعلق دارند.

اما این آزادی در اطاعت از فرامین باشکوه حضرت اعلی تقویت می‌شود. در راه رفتن وفادارانه است که دل، آرامش حقیقی و شادی روح را تجربه می‌کند. اطاعت ما را از زندان درونی بیرون می‌آورد، افکارمان را روشن می‌سازد و ما را به حضور همیشگی خداوند آگاه می‌کند، ترس را به اعتماد و گناه را به رفاقت تبدیل می‌کند.

پس، زمانی که خداوند تو را به نور خوانده است، ماندن در سایه‌ها را نپذیر. با مسیح برخیز، در آزادی زندگی کن و شایسته زندگی نوینی که پدر عطا کرده است، گام بردار. کسی که به صدای الهی گوش می‌سپارد، احیای کامل را تجربه می‌کند و به سوی پسر هدایت می‌شود تا از آرامش حقیقی بهره‌مند گردد. اقتباس از J.C. Philpot. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا مرا در تاریکی شک و ترس اسیر نمی‌گذاری. قدرت تو مرا به سوی نور حیات در مسیح فرا می‌خواند.

ای خداوند، به من بیاموز تا مطابق فرامین باشکوه تو زندگی کنم تا آزاد بمانم، در رفاقت با تو، سرشار از آرامش و محبتی که از روح تو می‌آید.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا از قبر گناه آزاد می‌سازی و در حضور خودت زنده می‌کنی. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو راهی است که مرا به آزادی می‌رساند. فرامین تو نوری است که ترس را می‌زداید و قلبم را از آرامش پر می‌سازد. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«ای جان من، خداوند را متبارک بخوان، و هر چه در درون من است نام قدوس او را متبارک بخواند» (مزامیر ۱۰۳:۱).

زمانی که ستایش شخصی می‌شود، نیرویی عظیم در آن نهفته است. صحبت کردن درباره اینکه دیگران چه باید بکنند آسان است — مانند پادشاه نبوکدنصر که قدرت خدا را شناخت، اما با دل خود به سوی او بازنگشت. اما وقتی ستایش از تجربه فردی می‌جوشد، وقتی مرد یا زنی به خاطر اعتقاد قلبی خود شروع به تمجید خداوند می‌کند، این نشانه حیات واقعی روحانی است. قلبی که ستایش می‌کند، قلبی است که با حضور الهی لمس و دگرگون شده است.

این ستایش حقیقی در زندگی کسانی متولد می‌شود که در احکام عظیم حضرت اعلی راه می‌روند. اطاعت، قلب را می‌گشاید تا نیکویی خدا را در هر جزئیات تشخیص دهد و محبت به شریعت او، شکرگزاری خودجوش را بیدار می‌کند. هرچه بیشتر در وفاداری گام برداریم، بیشتر درمی‌یابیم که ستایش یک وظیفه نیست، بلکه سرریز جان در برابر عظمت آفریننده است.

پس منتظر نمونه‌دادن دیگران نباش — خودت آغاز کن. خدا را برای هر آنچه انجام داده و برای آنچه هست ستایش کن. پدر از کسانی که او را با محبت صادقانه احترام می‌گذارند، خشنود می‌شود و ایشان را به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که ستایش هرگز خاموش نمی‌شود و قلب شادی جاودان خود را می‌یابد. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را ستایش می‌کنم زیرا سرود تازه‌ای بر لبانم می‌گذاری، ستایشی حقیقی که از دل برمی‌خیزد.

ای خداوند، یاری‌ام کن تا مطابق احکام عظیم تو زندگی کنم تا هر گام زندگی‌ام بیان شکرگزاری و محبت باشد.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که به من می‌آموزی با صداقت تو را ستایش کنم. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت پرقدرت تو انگیزه سرود من است. احکام تو آهنگی است که جانم را شاد می‌سازد. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خداوند و قدرت او را بطلبید؛ پیوسته جویای روی او باشید» (مزامیر ۱۰۵:۴).

نگرانی‌های فراوان انسان، نه کارهای بسیارش، حضور خدا را دور می‌کند. بیهودگی‌های تب‌آلود و افکار پریشان خود را آرام سازید. در سکوت، روی پدر خود را بجویید و نور چهره او بر شما خواهد تابید. او مکانی مخفی در قلب شما ایجاد خواهد کرد، جایی که او را خواهید یافت و همه چیز اطرافتان جلال او را منعکس خواهد کرد.

این حقیقت ما را به اطاعت از شریعت عظیم خدا فرا می‌خواند. اوامر شگفت‌انگیز او به ما می‌آموزد که دل خود را آرام کنیم و حضورش را بجوییم. اطاعت، واگذاری اعمالمان به او و همسو شدن با هدف اوست. اطاعت ما را به دیداری صمیمی با خالق می‌رساند، حتی در میان کارهای روزانه.

ای محبوب، در اطاعت زندگی کن تا خدا را در قلبت بیابی. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای نجات هدایت می‌کند. او را بجوی، همان‌گونه که عیسی می‌جست، و در آرامش حضورش زندگی کن. اقتباس از ادوارد بی. پیوزی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر، تو را برای حضورت که مرا در آغوش می‌گیرد، می‌ستایم. به من بیاموز که دلم را آرام سازم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا از اوامر شگفت‌انگیز تو پیروی کنم. بگذار تو را در هر لحظه بیابم.

ای خدای محبوب، شکر می‌کنم که مرا به حضورت فرا می‌خوانی. پسرت شاهزاده و نجات‌دهنده من است. شریعت عظیم تو پناهگاهی است که جانم را حفظ می‌کند. اوامر تو چراغ‌هایی هستند که راهم را روشن می‌سازند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.