«دل از همه چیز فریبنده‌تر و به شدت فاسد است؛ چه کسی آن را خواهد شناخت؟» (ارمیا ۱۷:۹).

هیچ‌کس عمق جان خود را مانند مسیح نمی‌شناسد. انسان ممکن است تلاش کند خود را توجیه کند، اما نگاه حضرت اعلی تا پنهان‌ترین نیت‌ها نفوذ می‌کند. در درون هر کس دلی است که به طور طبیعی در شورش علیه خداست و بدون عمل روح‌القدس و تولد تازه، قادر به محبت او نیست. این حقیقتی سخت اما ضروری است — زیرا فقط کسی که فساد خود را می‌پذیرد، می‌تواند برای پاکی فریاد برآورد.

در همین پذیرش است که کار تحول آغاز می‌شود. شریعت خدا که گناه را آشکار می‌سازد، همچنین مدرسه‌ای است که در آن راه قدوسیت را می‌آموزیم. انسانی که در برابر آن فروتن می‌شود و اجازه می‌دهد روح او را شکل دهد، به حیات و آزادی دست می‌یابد. پس همان دارویی که غرور رد می‌کند، همان است که جان را شفا می‌بخشد.

از روبرو شدن با آینه حقیقت نترسید. پدر آنچه را که پنهان است آشکار می‌سازد نه برای محکوم کردن، بلکه برای نجات دادن. او بیماری را نشان می‌دهد تا مرهم بخشش را بمالد و به سوی پسر هدایت کند، جایی که دل برای محبت به آنچه پیش‌تر از آن نفرت داشت و اطاعت از آنچه پیش‌تر مقاومت می‌کرد، بازآفرینی می‌شود. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا دل مرا می‌کاوی و به من نشان می‌دهی که واقعاً چه کسی هستم. مرا از هر ناپاکی پنهان پاک گردان و روحی راست در من بیافرین، ای خداوند.

ای خداوند، مرا یاری کن تا مطابق احکام عظیم تو زندگی کنم تا روح تو دل مرا دگرگون سازد و آن را مطیع اراده‌ات گرداند.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که مرا درباره خودم فریب‌خورده رها نمی‌کنی، بلکه حقیقت را برای شفایم آشکار می‌سازی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو آینه‌ای است که مرا بیدار می‌کند. احکام تو نوری است که مرا به سوی پاکی هدایت می‌کند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خداوند گام‌های مرد نیکو را استوار می‌سازد و از راه او خشنود می‌شود» (مزامیر ۳۷:۲۳).

آیا از نقص‌های خود شگفت‌زده می‌شوید؟ اما چرا؟ این فقط نشان می‌دهد که خودشناسی شما محدود است. به جای تعجب از ضعف‌های خود، خدا را برای رحمتش شکر کنید که شما را از افتادن در اشتباهات بزرگ‌تر و مکرر بازمی‌دارد. محافظت اوست که هر روز شما را نگاه می‌دارد.

این حقیقت ما را فرا می‌خواند تا از شریعت درخشان خدا اطاعت کنیم. احکام خیره‌کننده او نوری هستند که ما را هدایت می‌کنند، مسیرمان را اصلاح می‌کنند و ما را استوار نگه می‌دارند. اطاعت، اعتماد به هدایت آفریننده است و اجازه می‌دهد او ما را از لغزش‌های بزرگ‌تر حفظ کند.

ای عزیز، در اطاعت زندگی کن تا رحمت خدا را دریافت کنی. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای نجات هدایت می‌کند. برای نگهداری او شکرگزار باش و راه‌هایش را دنبال کن، همان‌گونه که عیسی می‌کرد، تا نیرو و آرامش بیابی. اقتباس از ژان نیکلا گرو. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر، تو را برای رحمتت که مرا نگاه می‌دارد، ستایش می‌کنم. به من بیاموز که به تو اعتماد کنم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا از احکام درخشان تو پیروی کنم. بگذار در راه تو گام بردارم.

ای خدای محبوب، برای اینکه مرا از افتادن حفظ می‌کنی، سپاسگزارم. پسرت شاهزاده و نجات‌دهنده من است. شریعت درخشان تو لنگری است که جانم را استوار می‌سازد. احکام تو راهنمایانی هستند که مسیرم را روشن می‌کنند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خداوند قوت من و سپر من است؛ دل من بر او توکل کرد و یاری یافتم» (مزامیر ۲۸:۷).

خدا اغلب به دعاهای ما پاسخ می‌دهد نه با تطبیق خواست خود با خواست ما، بلکه با بالا بردن ما نزد خود. او ما را تقویت می‌کند تا بار را بدون فریاد برای رهایی تحمل کنیم، ما را قادر می‌سازد تا درد را با آرامش تحمل کنیم و ما را به پیروزی در نبرد هدایت می‌کند، به جای آنکه ما را از آن رهایی بخشد. آرامش در میان طوفان بزرگ‌تر از نجات یافتن از درگیری است و پیروزی ارزشمندتر از فرار است.

این حقیقت ما را فرا می‌خواند تا از شریعت باشکوه خدا اطاعت کنیم. اوامر عالی او به ما می‌آموزد که به قوت او اعتماد کنیم، نه به قوت خودمان. اطاعت، تسلیم شدن به نقشه آفریننده است و اجازه می‌دهد او ما را تغییر دهد تا با شجاعت با مبارزات روبرو شویم. اطاعت، دل ما را با دل خدا همسو می‌کند و آرامش و پیروزی به ارمغان می‌آورد.

ای عزیز، در اطاعت زندگی کن تا در آزمایش‌ها قوت بیابی. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای نجات هدایت می‌کند. از درگیری نترس، بلکه مانند عیسی به خدا اعتماد کن و آرامشی را که فراتر از طوفان است دریافت کن. اقتباس از ج. آر. میلر. تا فردا، اگر خدا بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر، تو را می‌ستایم که در نبردها مرا حمایت می‌کنی. مرا تقویت کن تا به اراده‌ات اعتماد کنم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا از اوامر عالی تو پیروی کنم. به من بیاموز که در تو آرامش بیابم.

ای خدای محبوب، سپاسگزارم که در نبردها به من پیروزی می‌دهی. پسر تو شاهزاده و نجات‌دهنده من است. شریعت باشکوه تو پایه‌ای است که گام‌هایم را استوار می‌سازد. اوامر تو مرواریدی است که ایمانم را زینت می‌دهد. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«در من، ای خدا، دلی پاک بیافرین و روحی راست در من تازه کن. مرا از حضور خود مران و روح‌القدس خود را از من مگیر» (مزامیر ۵۱:‏۱۰–۱۱).

تنها زمانی که خدا روح محبت و تضرع را بر ما می‌ریزد، می‌توانیم او را به راستی پرستش کنیم. خداوند روح است و فقط کسانی که با صداقت و حقیقت او را می‌جویند، می‌توانند عبادتی مقبول به او تقدیم نمایند. این روح، همان آتش الهی است که در دل مؤمن افروخته می‌شود — همان آتشی که خداوند بر مذبح برنجین برافروخت و فرمان داد که هرگز خاموش نشود. این آتش ممکن است زیر خاکستر ضعف یا خستگی پنهان شود، اما هرگز خاموش نمی‌گردد، زیرا خود خدا آن را زنده نگاه می‌دارد.

این آتش در کسانی که راه اطاعت از فرامین باشکوه حضرت اعلی را برمی‌گزینند، زنده می‌ماند. وفاداری سوختی است که شعله را فروزان نگه می‌دارد — اطاعت، حرارت را دوباره شعله‌ور می‌سازد، عبادت را پاک می‌کند و رفاقت را تازه می‌گرداند. دل وفادار به مذبحی دائمی تبدیل می‌شود که در آن محبت به خدا خاموش نمی‌شود، بلکه با هر عمل تسلیم، قوی‌تر می‌گردد.

پس آتشی را که خداوند در وجودت افروخته، زنده نگه دار. خاکستر حواس‌پرتی را دور بریز و هیزم دعا و اطاعت را بیفزا. پدر هرگز نمی‌گذارد آتش او در دل جویندگانش خاموش شود، بلکه آن را روشن نگاه می‌دارد تا روزی که به طور کامل در نور جاودان مسیح فرو خواهیم رفت. اقتباس از جِی. سی. فیلپات. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا آتش روح خود را در من افروختی. مگذار این شعله خاموش شود، بلکه بگذار هر روز افزون گردد.

ای خداوند، مرا یاری کن تا مطابق فرامین باشکوه تو زندگی کنم و دلی پاک و پرستشی صادقانه به تو تقدیم نمایم؛ پرستشی که هرگز سرد و خاموش نشود.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که شعله ایمان را در درونم زنده نگاه می‌داری. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت مقتدر تو آتش مقدسی است که مذبح مرا روشن می‌کند. فرامین تو هیزمی است که شعله محبت مرا به تو پایدار می‌سازد. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«به راستی، به راستی به تو می‌گویم: هر که گناه می‌کند، بندهٔ گناه است» (یوحنا ۸:۳۴).

عیسی با قاطعیت دربارهٔ تفاوت میان زندگی بر اساس جسم و زندگی بر اساس خدا سخن گفت. انسانی که زندگی خود را به امیال فاسد می‌سپارد، دروغ می‌گوید، فریب می‌دهد و ویران می‌کند، نشان می‌دهد که واقعاً به چه کسی خدمت می‌کند. این داوری انسانی نیست، بلکه حقیقت الهی است. تنها زمانی که قلب توسط قدرت خدای متعال دگرگون می‌شود و انسان دوباره متولد می‌گردد، او بخشی از خانوادهٔ خدا می‌شود. ایمان یک عنوان نیست، بلکه طبیعتی نو است که اعمال تاریکی را رد می‌کند.

این زندگی جدید در اطاعت از فرامین باشکوه خداوند متولد می‌شود. در همین فرامین است که روح‌القدس شخصیت را شکل می‌دهد و انگیزه‌هایی را که جان را از خدا دور می‌سازد، نابود می‌کند. مقدس زیستن برای ایماندار یک انتخاب نیست — بلکه نشانه‌ای است که او از سلطهٔ شر آزاد شده و اکنون به پادشاهی نور تعلق دارد.

پس، بررسی کن که آیا زندگی تو خدایی را که به او اعتراف می‌کنی منعکس می‌کند یا نه. پدر با محبت، گناهکاری را که توبه می‌کند می‌پذیرد و او را به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که بخشش و تحول واقعی وجود دارد. فقط آنگاه انسان دیگر بندهٔ جسم نیست، بلکه وارث حیات جاودان می‌شود. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا مرا از تاریکی به نور خود فرا خواندی. مرا از هر خواهشی که مرا از تو دور می‌کند رهایی بخش و قلبم را پاک گردان.

ای خداوند، کمکم کن تا مطابق فرامین باشکوه تو زندگی کنم تا هر رفتارم نشان دهد که به خانهٔ تو تعلق دارم و نه به سلطهٔ گناه.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا مرا برای زندگی پاک و حقیقی دوباره متولد می‌سازی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهندهٔ ابدی من است. شریعت قدرتمند تو مرز مقدسی است که مرا محافظت می‌کند. فرامین تو میراثی است که مرا به عنوان فرزندت تأیید می‌کند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خداوند را ستایش کنید، زیرا او نیکو است؛ زیرا رحمت او تا ابد باقی است» (مزامیر ۱۰۶:۱).

اغلب با صدایی مردد برای برکات روحانی که دریافت کرده‌ایم شکرگزاری می‌کنیم، اما چه گسترده است عرصه رحمت‌هایی که خداوند با نجات ما از آنچه انجام نداده‌ایم یا به آن تبدیل نشده‌ایم، به ما عطا می‌کند! حتی نمی‌توانیم تصور کنیم که او در نیکویی خود ما را از چه چیزهایی حفظ کرده است. هر روز هدیه‌ای است از محافظت او در برابر بدی‌هایی که هرگز نشناخته‌ایم.

این حقیقت ما را فرا می‌خواند تا از شریعت پرجلال خداوند اطاعت کنیم. فرمان‌های شگفت‌انگیز او سپری هستند که ما را از گناه دور و به اراده او نزدیک می‌کنند. اطاعت، در آغوش گرفتن محافظت آفریدگار است و اجازه می‌دهد او ما را در راه پارسایی نگاه دارد.

ای محبوب، در اطاعت زندگی کن تا برکات خدا را دریافت کنی. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای نجات هدایت می‌کند. برای محافظتش شکر کن و راه‌هایش را دنبال کن، همان‌طور که عیسی می‌کرد، تا به آرامش حقیقی برسی. اقتباس از فرانسیس ریدلی هاورگل. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر، تو را برای نیکویی‌ات که مرا نگاه می‌دارد ستایش می‌کنم. به من بیاموز تا رحمت‌هایت را ارج نهم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا از فرمان‌های شگفت‌انگیزت پیروی کنم. بگذار در محبت تو گام بردارم.

ای خدای محبوب، شکر می‌کنم که مرا از آنچه هرگز ندیده‌ام رهایی داده‌ای. پسرت شاهزاده و نجات‌دهنده من است. شریعت پرجلالت پناهگاهی است که جانم را محافظت می‌کند. فرمان‌هایت ستارگانی هستند که راهم را هدایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«شکایت خود را پیش او می‌ریزم؛ پریشانی خود را در حضور او بیان می‌کنم» (مزامیر ۱۴۲:۲).

خداوند کمک خود را به صورت جرعه‌های کوچک نمی‌دهد. او برکات خود را تا سرریز شدن می‌ریزد و خلأ ما را پر می‌کند. سخاوت او بی‌پایان است، اما این ظرفیت ما برای دریافت است که محدودیت ایجاد می‌کند. اگر ایمان ما بیشتر بود، او بی‌نهایت عطا می‌کرد. کوچکی ایمان تنها مانع برکات کامل خداوند است.

این حقیقت ما را فرا می‌خواند تا از شریعت دل‌انگیز خداوند اطاعت کنیم. فرامین بی‌نظیر او ایمان ما را گسترش می‌دهند و جایی برای برکاتش باز می‌کنند. اطاعت، اعتماد به خالق و همسو شدن با نقشه اوست. اطاعت قلب ما را برای دریافت ثروت‌های الهی وسعت می‌بخشد.

ای محبوب، در اطاعت زندگی کن تا برکات خداوند را بپذیری. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای نجات هدایت می‌کند. خدا را با ایمان اندک محدود نکن. مانند عیسی اطاعت کن و برکات بی‌پایان را دریافت نما. اقتباس از جی. آر. میلر. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: پدر، تو را برای نیکویی بی‌پایانت ستایش می‌کنم. به من بیاموز که کاملاً به تو اعتماد کنم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا از فرامین بی‌نظیرت پیروی کنم. ایمانم را رشد بده تا وعده‌هایت را دریافت کنم.

ای خدای محبوب، برای سخاوتت که مرا نگه می‌دارد سپاسگزارم. پسرت شاهزاده و نجات‌دهنده من است. شریعت درخشان تو شعله‌ای است که راهم را روشن می‌کند. فرامینت گنج‌هایی هستند که جانم را هدایت می‌کنند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«اینک من خداوند هستم، خدای تمامی بشر؛ آیا چیزی برای من بسیار دشوار است؟» (ارمیا ۳۲:۲۷).

ایمان ابراهیم بر این یقین استوار بود که هیچ چیز برای خدا غیرممکن نیست. حتی در برابر امور بعید، او به آسمان می‌نگریست و فراتر از هر محدودیت انسانی، قدرت، حکمت و محبت آفریدگار را می‌دید. این اطمینان او را زمانی که همه چیز مخالف به نظر می‌رسید، پایدار می‌داشت، زیرا باور داشت که قلب محبت‌آمیز خدا بهترین را می‌خواهد، ذهن بی‌کران او نقشه‌ای کامل می‌کشد و بازوی قدرتمندش هر آنچه را وعده داده، به انجام می‌رساند.

این ایمان تزلزل‌ناپذیر همچنین در کسانی شکوفا می‌شود که مطابق با فرامین باشکوه حضرت اعلی راه می‌روند. اطاعت، اعتماد را تقویت می‌کند و به ما می‌آموزد که در هر جزئیات، شخصیت وفادار خدا را ببینیم. هنگامی که از دستورات او پیروی می‌کنیم، می‌آموزیم که در اطمینان آرام بگیریم که همان قدرتی که آسمان‌ها و زمین را آفرید، امروز نیز برای حمایت از کسانی که از او می‌ترسند، عمل می‌کند.

پس به ناممکن‌ها به عنوان فرصت‌هایی بنگرید تا خداوند قدرت خود را نشان دهد. زمانی که ایمان با اطاعت همراه می‌شود، جان در میان انتظار، آرامش و شادی می‌یابد. پدر کسانی را که اعتماد دارند، گرامی می‌دارد و ایشان را به سوی پسر هدایت می‌کند، جایی که هر وعده‌ای با کمال تحقق می‌یابد. اقتباس از جی. سی. فیلپات. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا هیچ چیز برای تو غیرممکن نیست. به من ایمانی چون ابراهیم عطا کن، ایمانی که حتی زمانی که راهی نمی‌بیند، اعتماد می‌کند.

ای خداوند، به من بیاموز تا مطابق با فرامین باشکوه تو گام بردارم تا ایمانم استوار و دلم در آرامش بماند، دانسته که قدرت تو هر وعده‌ای را به انجام می‌رساند.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا بازوی تو برای تحقق وعده‌هایت نیرومند است. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو پایه اطمینان من است. فرامین تو ستون‌هایی هستند که ایمانم را استوار می‌سازند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«به نام او، توبه و آمرزش گناهان در میان همه ملت‌ها، از اورشلیم آغاز شود» (لوقا ۲۴:۴۷).

تبدیل‌هایی وجود دارد که در برابر گذر زمان دوام نمی‌آورند، زیرا بدون قناعت به گناه متولد شده‌اند. زمانی که دل شکسته نمی‌شود، بذر بر زمین کم‌عمق می‌افتد — و با اولین باد مخالفت، آنچه به نظر ایمان می‌آمد، ریشه‌کن می‌شود. توبه حقیقی بنیان زندگی روحانی است؛ بدون آن، احساس اولیه از بین می‌رود و انسان به اعمال گذشته خود بازمی‌گردد، گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. این درد گناه است که جان را برای دریافت بخشش و ایستادگی آماده می‌کند.

این استواری در کسانی رشد می‌کند که انتخاب می‌کنند در احکام باشکوه حضرت اعلی راه بروند. اطاعت، دل را از سطحی‌نگری محافظت می‌کند و آن را به ریشه ایمان زنده می‌رساند. کسی که کلام را می‌شنود و به آن عمل می‌کند، با طوفان‌ها متزلزل نمی‌شود، زیرا ریشه‌هایش بر صخره استوار است — و حتی در میان آزمایش‌ها نیز میوه می‌آورد.

پس، دل خود را بیازمایید و اجازه دهید خداوند شما را متقاعد کند که چه چیزی باید پشت سر گذاشته شود. پدر، توبه‌کننده صادق را رد نمی‌کند، بلکه او را تقویت می‌کند و به سوی پسر می‌برد، جایی که ایمان عمیق، پایدار و پربار می‌شود. اقتباس از دی. ال. مودی. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: ای پدر محبوب، تو را می‌ستایم زیرا حقیقت تو مرا به توبه می‌خواند و به من می‌آموزد که ایمان حقیقی چیست.

ای خداوند، کمکم کن تا مطابق با احکام باشکوه تو زندگی کنم، تا ایمانم ریشه‌های عمیق داشته باشد و میوه‌هایی بیاورد که تو را جلال دهد.

ای خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا به من دلی شکسته و راستین عطا می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو خاک حاصلخیزی است که ایمانم در آن رشد می‌کند. احکام تو ریشه‌هایی هستند که مرا در میان طوفان‌ها استوار نگه می‌دارند. من به نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«خوشا به حال کسانی که شهادات او را نگاه می‌دارند و او را با تمامی دل می‌جویند» (مزامیر ۱۱۹:۲).

روحی که سرشار از افکار بزرگ است، وظایف کوچک را بهتر انجام می‌دهد. بینش الهی نسبت به زندگی، حتی فروتنانه‌ترین موقعیت‌ها را روشن می‌سازد. دور از اینکه اصول کوچک برای آزمایش‌های کوچک کافی باشند، تنها یک روح آسمانی که در ما ساکن است می‌تواند کارهای روزانه را تحمل کند. این روح با آرامش، خواری‌های وضعیت ما را تحمل می‌کند.

این حقیقت ما را فرا می‌خواند تا از شریعت آسمانی خدا اطاعت کنیم. احکام باشکوه او روح ما را بلند می‌کند و به ساده‌ترین وظایف معنا می‌بخشد. اطاعت کردن یعنی اجازه دادن به خالق تا در ما ساکن شود، امور عادی را به مقدس تبدیل کند و در هر چالش ما را پشتیبانی نماید.

ای محبوب، در اطاعت زندگی کن تا روح آسمانی خدا را حمل کنی. پدر، مطیعان را به سوی پسرش، عیسی، برای نجات هدایت می‌کند. راه‌های او را دنبال کن، همان‌گونه که عیسی انجام می‌داد، و در کوچک‌ترین امور آرامش بیاب. اقتباس از جیمز مارتینو. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: پدر، تو را می‌ستایم که به کارهای من معنا می‌بخشی. به من بیاموز با بینش تو زندگی کنم.

ای خداوند، مرا هدایت کن تا از احکام باشکوه تو پیروی کنم. بگذار قلبم در تو بماند.

ای خدای محبوب، برای حضورت که مرا بلند می‌کند شکرگزارم. پسرت شاهزاده و نجات‌دهنده من است. شریعت آسمانی تو نوری است که روح مرا هدایت می‌کند. احکام تو بال‌هایی هستند که مرا به پرواز درمی‌آورند. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.