«عزیزان، اگر وجدان ما ما را محکوم نکند، می‌توانیم با اطمینان کامل نزد خدا برویم» (۱ یوحنا ۳:۲۱).

هیچ چیز ذهن را در میان آشوب و چالش‌های زندگی بیشتر از آن آرام نمی‌کند که چشمان خود را بالاتر از شرایط برداریم و فراتر از آن‌ها نگاه کنیم: به بالا، به دست محکم، وفادار و حاکم خدا که همه چیز را با حکمت کنترل می‌کند؛ و به فراتر، به نتیجه زیبایی که او در سکوت برای کسانی که او را دوست دارند آماده می‌سازد. وقتی تمرکز خود را از مشکل برداشته و به مشیت الهی اعتماد می‌کنیم، قلب ما شروع به آرامش می‌کند، حتی اگر همه چیز اطرافمان نامطمئن به نظر برسد.

اگر می‌خواهید با اطمینان، جسارت و شادی واقعی زندگی کنید، تمرکز خود را بر زندگی پاک و مقدس در حضور خداوند بگذارید. بر اطاعت با غیرت از هر یک از احکام او تمرکز کنید، حتی اگر این کار برخلاف آن چیزی باشد که اکثریت انجام می‌دهند یا از آن دفاع می‌کنند. اطاعت هرگز راهی محبوب نبوده است — اما همیشه راه درست بوده است. هر جان برای خودش حساب پس خواهد داد و رابطه شما با خدا باید بر پایه وفاداری به شریعت قدرتمندی باشد که او خود بر ما آشکار ساخته است. این وفاداری همان چیزی است که پل میان آسمان و قلب انسان را استوار نگاه می‌دارد.

و هنگامی که در این مسیر اطاعت پایداری می‌کنید، متوجه چیز فوق‌العاده‌ای خواهید شد: مشکلات، هرچقدر هم بزرگ باشند، شروع به مرتب شدن، از بین رفتن یا از دست دادن قدرت خود می‌کنند. صلح خدا — همان صلح واقعی، عمیق و پایدار — آغاز به سلطنت در زندگی شما می‌کند. و این صلح فقط نصیب کسانی می‌شود که با پدر در صلح هستند و در اطاعت از اراده مقدس و جاودان او با او در عهد زندگی می‌کنند. -اقتباس از رابرت لیتون. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، حقیقت این است که اغلب اجازه می‌دهم شرایط زندگی بلندتر از حاکمیت تو سخن بگوید. وقتی همه چیز به هم ریخته به نظر می‌رسد، وقتی چالش‌ها فشار می‌آورند، ذهنم آشفته و قلبم خسته می‌شود. اما امروز، یک بار دیگر، چشمانم را به سوی تو بلند می‌کنم. تو وفادار، حکیم و حاکم بر همه چیز هستی. هیچ چیز از کنترل تو خارج نیست. و هنگامی که تصمیم می‌گیرم به تو اعتماد کنم و احکام تو را همچون لنگر جانم به یاد آورم، آرامش بازمی‌گردد، حتی اگر شرایط اطرافم هنوز تغییر نکرده باشد.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که روحم را تقویت کنی تا با جسارت، شادی و پاکی در حضورت زندگی کنم. به من شجاعت بده تا با غیرت اطاعت کنم، حتی اگر این اطاعت مرا از اکثریت جدا کند. می‌خواهم زندگی‌ام با وفاداری به راه‌های تو مشخص شود، نه با نظرات این جهان. به من بیاموز که در آنچه تو قبلاً آشکار ساخته‌ای با استواری پایداری کنم، زیرا می‌دانم تنها در این صورت رابطه‌ام با تو استوار، حقیقی و سرشار از آرامش خواهد بود. شریعت تو پیوندی است که مرا به تو متصل می‌کند — و من نمی‌خواهم این پیوند را به هیچ قیمتی سست کنم.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا حضورت هر طوفانی را آرام می‌سازد. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون بنیادی نامرئی است که جانم را در میان طوفان حفظ می‌کند. احکام تو همچون طناب‌های ایمنی‌اند که مانع سقوط من می‌شوند، حتی در سخت‌ترین روزها. در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«به من روی آور و بر من رحم کن؛ نیروی خود را به بنده‌ات عطا فرما» (مزامیر ۸۶:۱۶).

زمانی که دل ما با اشتیاقی عمیق و بی‌وقفه برای داشتن خدا به عنوان آغاز و پایان همه چیز ــ دلیل هر سخن، هر عمل و هر تصمیم از سپیده‌دم تا شامگاه ــ سرشار می‌شود، اتفاقی شگفت‌انگیز در درون ما رخ می‌دهد. وقتی بزرگ‌ترین آرزوی ما خشنود ساختن آن کسی است که ما را آفریده، و انتخاب می‌کنیم که با تمرکزی همیشگی بر اطاعت از شریعت شگفت‌انگیز او زندگی کنیم، همان‌گونه که فرشتگان آسمان برای انجام بی‌درنگ اوامر او زندگی می‌کنند، آنگاه ما نیز به قربانی زنده‌ای برای روح‌القدس تبدیل می‌شویم.

این تسلیم کامل ما را به مشارکتی واقعی و دائمی با خدا می‌رساند. و از این مشارکت، نیرو در لحظات ضعف، تسلی در ساعات اندوه و حفاظت در سراسر این سفر گذرا در دنیا می‌جوشد. روح خدا گام‌های ما را با وضوح هدایت می‌کند، زیرا دل ما دیگر در پی خشنود ساختن خود نیست، بلکه در پی رضایت پدر است. اطاعت از شریعت او به لذتی بدل می‌شود ــ ابراز طبیعی محبت و احترام ما به او.

چنین زیستن، عبور از این جهان گذرا با امنیت است، حتی در میان نبردها و چالش‌ها، به سوی ثروت‌های جاودانی که خداوند برای خاصان خود مهیا ساخته است. این تجربه‌ای از بهشت در همین زمین است، زیرا جان مطیع، هم‌اکنون در مسیر جلال گام برمی‌دارد. و همه چیز با همین اشتیاق سوزان آغاز می‌شود: خشنود ساختن خدا در همه چیز، با زندگی در اطاعت کامل از شریعت مقدس، عادلانه و قدرتمند او. -اقتباس از ویلیام لاو. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، حقیقت این است که اغلب با چیزهای گذرا حواسم پرت می‌شود و از اولویت دادن به آنچه واقعاً اهمیت دارد بازمی‌مانم: زیستن برای خشنودی تو. بارها در جستجوی حضورت هستم، اما تو را مرکز هر سخن، هر عمل و هر تصمیم روزانه‌ام قرار نمی‌دهم. فراموش می‌کنم که هدف حقیقی وجودم این است که قربانی زنده‌ای برای تو باشم ــ مطیع، تسلیم و وقف‌شده. وقتی با صداقت به شریعت شگفت‌انگیز تو بازمی‌گردم، درمی‌یابم که دلم با دل تو هماهنگ می‌شود و همه چیز درونم نظم، آرامش و جهت می‌یابد.

ای پدرم، امروز از تو می‌خواهم که این اشتیاق عمیق را در من برافروزی تا در همه چیز تو را خشنود سازم. بگذار تمرکز جانم بر خشنود ساختن خودم نباشد، بلکه نام تو را در هر گام سفرم جلال دهم. می‌خواهم در مشارکتی واقعی با تو زندگی کنم، نیروی تو را در ضعف‌هایم احساس کنم و حتی در ساکت‌ترین روزها صدای تو را بشنوم. راه‌های تو را به من بیاموز تا اطاعت کنم، زیرا دلم در کلام و احکام تو لذت یافته است. پایداری عطا کن، ای خداوند، تا این تسلیم هر روزه، صادقانه و کامل باشد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم، زیرا تو همه چیز منی ــ آغاز، میانه و پایان وجودم. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون عسل برای جان و استواری برای گام‌های لرزان من است. احکام تو شادی دوستدارانت و محافظت وفادارانت است. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«انسان همیشه همان چیزی را درو خواهد کرد که می‌کارد» (غلاطیان ۶:۷).

نگرش‌ها، امیال و تمایلات روح ما که روزی در آسمان کامل خواهند شد، ناگهان به‌عنوان چیزی جدید و ناشناخته ظاهر نمی‌شوند. آن‌ها باید در طول تمام زندگی ما در این زمین رشد داده شوند، تغذیه شوند و تمرین شوند. درک این حقیقت اساسی است: کمال مقدسین در ابدیت به معنای یک دگرگونی جادویی به موجودی دیگر نیست، بلکه به معنای تکمیل فرایندی است که همین‌جا آغاز شده، زمانی که روح تصمیم گرفت خود را به خدا بسپارد و از شریعت مقدس و شگفت‌انگیز او اطاعت کند.

نقطه شروع این دگرگونی، اطاعت است. وقتی روحی که پیش‌تر نافرمان بود، در برابر خالق فروتن می‌شود و تصمیم می‌گیرد طبق فرمان‌های او زندگی کند، خدا شروع به عمل عمیق و پیوسته می‌کند. او نزدیک می‌شود، تعلیم می‌دهد، قوت می‌بخشد و آن روح را در مسیری از رفاقت و قداست رو به رشد هدایت می‌کند. اطاعت به خاک حاصلخیزی تبدیل می‌شود که روح خدا در آن با آزادی عمل می‌کند، شخصیت را شکل می‌دهد و عواطف را مطابق اراده خود پالایش می‌کند.

پس زمانی که سرانجام به آسمان برسیم، چیزی جدید را آغاز نمی‌کنیم، بلکه فقط مسیری را ادامه می‌دهیم که همین‌جا آغاز شده است—مسیری که از لحظه‌ای شروع شد که تصمیم گرفتیم از شریعت قدرتمند، مهربان و جاودان خدا اطاعت کنیم. قداست کامل آسمان، سپس، شکوفایی باشکوه وفاداری زیسته‌شده در زمین خواهد بود. بنابراین، زمانی برای از دست دادن نیست: هر گام اطاعت امروز، گامی نزدیک‌تر به جلال ابدی فرداست. – اقتباس از هنری ادوارد منینگ. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من آشکار می‌کنی کمالی که در آسمان انتظارم را می‌کشد، چیزی بیگانه یا دور نیست، بلکه ادامه زندگی تسلیم‌شده‌ای است که همین حالا، در همین لحظه آغاز می‌شود. تو انتظار نداری که در پایان سفر به موجودی دیگر تبدیل شوم، بلکه می‌خواهی اجازه دهم روح تو مرا گام‌به‌گام دگرگون کند، در حالی که انتخاب می‌کنم از شریعت مقدس و شگفت‌انگیز تو اطاعت کنم. سپاسگزارم که هر رفتار وفادارانه در این زمین، بخشی از فرایندی است که روحم را برای جلال ابدی آماده می‌کند.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که میل دائمی اطاعت از تو را در من بکاری. مبادا این انتخاب را به تعویق بیندازم یا ارزش اعمال کوچک وفاداری را ناچیز بشمارم. کمکم کن بفهمم که در اطاعت است که روح تو با آزادی عمل می‌کند، شخصیت مرا شکل می‌دهد و عواطفم را مطابق اراده‌ات پالایش می‌کند. مرا تقویت کن تا حتی در میان نبردها، در مسیر شریعت تو ثابت‌قدم بمانم، زیرا می‌دانم که در همین خاک است که دگرگونی حقیقی رخ می‌دهد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا از همین حالا مرا برای آنچه ابدی است آماده می‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو همچون جاده‌ای از نور است که مرا با مهربانی و استواری به سوی قداست کامل هدایت می‌کند. فرمان‌های تو همچون دانه‌های الهی هستند که در دل کاشته می‌شوند، اینجا شکوفا می‌گردند و در ابدیت کامل می‌شوند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«در هر چیز شکرگزار باشید، زیرا این اراده خدا در مسیح عیسی برای شماست» (اول تسالونیکیان ۵:۱۸).

خدا برای زندگی شما نقشه‌ای دارد — در این هیچ شکی نیست. اما مهم است که به یاد داشته باشید: این نقشه از آنِ اوست، نه شما. و تا زمانی که سعی می‌کنید این نقشه را با خواسته‌های خودتان تطبیق دهید، همواره در تضاد با اراده خالق خواهید بود. به همین دلیل است که بسیاری از مسیحیان دچار ناامیدی می‌شوند: دعا می‌کنند، روزه می‌گیرند، برنامه‌ریزی می‌کنند، اما هیچ چیز پیش نمی‌رود. زیرا در اعماق وجودشان هنوز می‌خواهند خدا تصمیماتی را که بدون مشورت با او گرفته‌اند، برکت دهد. آرامش فقط زمانی می‌آید که دست از مقاومت برداریم و نقشه خدا را همان‌گونه که او طراحی کرده است، بپذیریم.

شاید بگویید: «اما اگر فقط می‌دانستم نقشه خدا چیست، آن را می‌پذیرفتم!» و این همان نکته‌ای است که بسیاری نادیده می‌گیرند: خدا علاقه‌ای به آشکار ساختن جزئیات نقشه‌اش برای کسانی که تمایلی به اطاعت ندارند، ندارد. اراده خدا یک راز دست‌نیافتنی نیست — مشکل این است که تعداد کمی حاضرند آنچه را که قبلاً آشکار شده، انجام دهند. پیش از آنکه به دنبال هدایت، مأموریت یا هدف باشید، باید به آنچه که قبلاً روشن شده، اطاعت کنید. و چه چیزی روشن است؟ شریعت قدرتمند، حکیمانه و جاودان خدا که در عهد عتیق ثبت شده و توسط عیسی در چهار انجیل تأیید شده است.

اطاعت همیشه پیش از آشکارسازی می‌آید. فقط زمانی که خود را تسلیم اراده پدر می‌کنیم و به احکام او متعهد می‌شویم، او شروع به نشان دادن گام بعدی می‌کند. و با آشکارسازی، مأموریت، برکات و در نهایت نجات در مسیح نیز می‌آید. هیچ راه میان‌بری وجود ندارد. پدر، سرکش‌ها را هدایت نمی‌کند. او مطیعان را هدایت می‌کند. می‌خواهید نقشه خدا را برای زندگی خود بدانید؟ همین امروز شروع کنید به اطاعت از هر آنچه او قبلاً فرمان داده است. بقیه در زمان مناسب افزوده خواهد شد — با وضوح، با هدایت و با حضور زنده روح او. – اقتباس از جِی. آر. میلر. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، حقیقت دارد که اغلب وقتی نمی‌فهمم در زندگی‌ام چه می‌کنی، ناامید می‌شوم. سعی می‌کنم تو را بجویم، اما هنوز می‌خواهم همه چیز در زمان و به روش من اتفاق بیفتد. وقتی برنامه‌هایم موفق نمی‌شوند، وسوسه می‌شوم فکر کنم تو دور هستی، در حالی که در واقع این من هستم که اصرار دارم راه‌هایی را بروم که مورد تأیید تو نیست. تو از طریق احکامت به روشنی نشان داده‌ای چگونه باید زندگی کنم، اما بارها آنچه را که آشکار شده نادیده می‌گیرم و منتظر پاسخ‌های جدید هستم، در حالی که آنچه نیاز دارم، اطاعت از آن چیزی است که قبلاً می‌دانم.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که هر آرزوی کنترل آینده را از من بزدایی و در من قلبی مطیع بکاری. دیگر نمی‌خواهم به دنبال آشکارسازی‌های جدید باشم در حالی که اساس ایمان، یعنی اطاعت از آنچه تو قبلاً فرمان داده‌ای، را کنار می‌گذارم. به من بیاموز آنچه را که نوشته شده ارزش بگذارم، راه‌های تو را دوست بدارم و تعالیمی را که دریافت کرده‌ام، بدون تأخیر به کار بندم. می‌دانم که تو سرکش‌ها را هدایت نمی‌کنی، بلکه کسانی را که با وفاداری تو را گرامی می‌دارند، هدایت می‌کنی. ای خداوند، به من بصیرت عطا کن تا زندگی‌ام با حقیقت تو شکل بگیرد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا هرگز در نشان دادن راه درست به کسانی که با صداقت تو را می‌جویند، شکست نمی‌خوری. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو جاده‌ای استوار است که به زندگی می‌انجامد، حتی زمانی که همه چیز در اطراف نامطمئن به نظر می‌رسد. احکام تو همچون مشعل‌های زنده‌ای هستند که در میان تاریکی می‌درخشند، شخصیت تو را آشکار می‌کنند و به جان من جهت می‌بخشند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«با صبر خود، جان خود را مالک شوید» (لوقا ۲۱:۱۹).

بی‌صبری یک دزد زیرک است. زمانی که در دل جای می‌گیرد، حس کنترل، آرامش و حتی اعتماد را از جان می‌رباید. مضطرب می‌شویم چون فردا را نمی‌بینیم. پاسخ‌های سریع، راه‌حل‌های فوری، نشانه‌های آشکار می‌خواهیم که مطمئن شویم همه چیز درست خواهد شد. اما خداوند در حکمت خود، نقشه کامل زندگی را به ما نشان نمی‌دهد. او ما را دعوت به اعتماد می‌کند. و اینجاست که چالش آغاز می‌شود: چگونه می‌توان در آرامش استراحت کرد وقتی نمی‌دانیم چه خواهد شد؟

پاسخ در دانستن آینده نیست، بلکه در نزدیک شدن به پدر است. آرامش حقیقی از پیش‌بینی حاصل نمی‌شود، بلکه از حضور خدا در وجود ما سرچشمه می‌گیرد. و این حضور خودبه‌خود نیست — زمانی ظاهر می‌شود که تصمیمی قاطع می‌گیریم: اطاعت کردن. وقتی انتخاب می‌کنیم مطابق اراده خدا زندگی کنیم، اتفاقی خارق‌العاده رخ می‌دهد. او به ما نزدیک می‌شود. و به جای اینکه نقشه‌ای دقیق از آنچه رخ خواهد داد به ما بدهد، بینش روحانی عطا می‌کند. با چشمان ایمان می‌بینیم. زمان حال را بهتر درک می‌کنیم و نشانه‌هایی از آینده را درمی‌یابیم، زیرا روح خداوند ما را هدایت می‌کند.

اطاعت از شریعت شگفت‌انگیز خداوند آرامشی پدید می‌آورد که جهان آن را درک نمی‌کند. آرامشی طبیعی است، استراحتی عمیق. نه به این دلیل که همه چیز حل شده، بلکه چون جان می‌داند که با خالق خود در صلح است. این آرامش نه ساخته می‌شود و نه در کتاب‌ها و موعظه‌ها آموزش داده می‌شود. این ثمره مستقیم زندگی هماهنگ با احکام جاودان حضرت اعلی است. کسی که اطاعت می‌کند، آرام می‌گیرد. کسی که اطاعت می‌کند، می‌بیند. کسی که اطاعت می‌کند، زندگی می‌کند. -اقتباس از ف. فنلون. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، حقیقت این است که اغلب اجازه می‌دهم بی‌صبری بر من غلبه کند. وقتی پاسخ‌ها دیر می‌آیند، وقتی فردا نامعلوم است، قلبم فشرده می‌شود و ذهنم بی‌هدف می‌دود. تلاش می‌کنم چیزی را کنترل کنم که در توانم نیست و این آرامشی را که فقط تو می‌توانی عطا کنی از من می‌گیرد. به جای اینکه در تو آرام بگیرم، به دنبال نشانه‌ها، توضیحات و تضمین‌ها می‌گردم، گویی دانستن آینده مهم‌ترین نیاز من است. اما در اعماق وجودم، آنچه جانم می‌طلبد چیزی عمیق‌تر است: حضور تو.

ای پدر، امروز از تو می‌خواهم به من بیاموزی که حتی بدون فهمیدن، اعتماد کنم. می‌خواهم از جستجوی راه‌حل‌های فوری دست بردارم و یاد بگیرم با قلبی آرام در انتظار تو باشم. به من شجاعت بده تا با شادی از احکام باشکوهت اطاعت کنم، حتی در سکوت، حتی وقتی همه چیز متوقف به نظر می‌رسد. بینش روحانی را به من عطا کن که فقط با سکونت روح تو در من حاصل می‌شود. ای خداوند، به من نزدیک شو. ارزش زندگی کاملاً تسلیم به اراده‌ات را به من نشان بده. بگذار بزرگ‌ترین امنیت من در پاسخ‌های سریع نباشد، بلکه در مراقبت همیشگی تو از فرزندان مطیعت باشد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا حضورت بهتر از هر نقشه دقیقی است. تو آرامش من در انتظار هستی. فرزند محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمندت همچون رودی آرام در قلبم جاری است و در جایی که پیش‌تر آشفتگی بود، نظم می‌آورد. احکام تو مانند چراغ‌هایی روشن در تاریکی‌اند که گام بعدی را با وضوح و مهربانی نشان می‌دهند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«اگر خداوند به من کمک نکرده بود، اکنون در سکوت قبر بودم» (مزامیر ۹۴:۱۷).

لحظاتی در زندگی وجود دارد که همه چیز به نظر می‌رسد همزمان فرو می‌ریزد: رویاها از هم می‌پاشند، دعاها بی‌پاسخ به نظر می‌رسند و قلب، که زیر فشار شرایط خرد شده است، دیگر نمی‌داند به کجا پناه ببرد. در این اوقات، ذهن به میدان نبرد تبدیل می‌شود. افکار منفی، ناامیدی‌ها، آرزوهای برآورده‌نشده و احساس ناتوانی همه‌جا را فرا می‌گیرند. و بدتر از همه اینکه، درست زمانی که بیش از همیشه به هدایت نیاز داریم، وسوسه می‌شویم تا تصمیمات عجولانه بگیریم، فقط برای اینکه درد را کاهش دهیم. اما عمل کردن از روی عجله به ندرت ما را به راه حل می‌رساند—و تقریباً همیشه ما را از آنچه خدا می‌خواهد انجام دهد، دورتر می‌کند.

قدرت واقعی در این لحظات، در انجام کاری فوری نیست، بلکه در تسلیم شدن است. آرام گرفتن، اعتماد کردن و سپردن آرزوهای خود به خدا، شجاعت بیشتری می‌طلبد از آنچه بسیاری تصور می‌کنند. ساکت کردن روح در میان آشوب، تمرینی عمیق روحانی است. در همین جایگاه تسلیم است که شفای درونی آغاز می‌شود. ذهن آرام می‌گیرد، روح تقویت می‌شود و شروع می‌کنیم با چشمان ایمان ببینیم. این حالت فروتنانه راه را باز می‌کند تا روح خدا ما را حمایت کند و با امنیت هدایت نماید.

اما بدون اطاعت، نمی‌توان این واقعیت را زیست. تنها منبع واقعی قدرت، آرامش و هدایت، وفاداری به شریعت خداست. دستورات او تغییر نمی‌کنند، شکست نمی‌خورند و به احساسات ما وابسته نیستند. زمانی که تصمیم به اطاعت می‌گیریم—حتی زمانی که درد دارد، حتی زمانی که نمی‌فهمیم—اتفاقی ماورایی رخ می‌دهد: روح ضعیف ما با قدرت خالق پیوند می‌خورد. این اتحاد است که ما را برمی‌خیزاند، تقویت می‌کند و گام‌به‌گام تا حیات جاودان هدایت می‌نماید. اطاعت از شریعت خداوند بار نیست؛ بلکه تنها راه امن در میان هر طوفان است. -ویلیام الرى چانینگ. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، حقیقت این است که اغلب خود را در میان نبردهای درونی، ناامنی‌ها و تصمیمات دشوار می‌بینم. وقتی رویاهایم فرو می‌ریزند و پاسخ‌های تو دیر به نظر می‌رسند، قلبم سردرگم می‌شود و ذهنم پر از افکاری می‌شود که از تو نیستند. در این اوقات، وسوسه می‌شوم که از روی عجله عمل کنم و به هر طریقی از درد فرار کنم—اما در نهایت از اراده تو دور می‌شوم.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که روح مرا آرام سازی و کمکم کنی بیش از احساساتم به تو اعتماد کنم. می‌خواهم یاد بگیرم که در سکوت انتظار بکشم، با فروتنی به تو تکیه کنم و صدای تو را در میان آشوب بشنوم. می‌دانم که با قدرت خودم نمی‌توانم این نبرد را پیروز شوم. پس از تو شجاعت می‌خواهم تا حتی زمانی که نمی‌فهمم، اطاعت کنم. مرا با روح خودت حمایت کن و در راه‌های جاودانه‌ات راهنمایی فرما.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم که صخره استوار من هستی زمانی که همه چیز اطرافم فرو می‌ریزد. تو وفادار هستی، حتی زمانی که من ضعیفم؛ و شریعت تو، ای خداوند، فانوسی است که مرا وقتی در میان طوفان‌ها گم می‌شوم، بازمی‌گرداند. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو قطب‌نمایی است که حتی در تاریک‌ترین شب‌ها خطا نمی‌کند. فرمان‌های تو همچون رودخانه‌های حیات‌اند که جان خسته را تازه و قلب پریشان را پاک می‌کنند. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«همه چیز برای کسی که ایمان دارد ممکن است» (مرقس ۹:۲۳).

به یاد داشته باش: برای کسی که شجاعت دارد و با حقیقت، رحمت و صدای زنده آفرینش خدا هدایت می‌شود، واژه «غیرممکن» اصلاً وجود ندارد. وقتی همه اطرافیان تو می‌گویند «این کار شدنی نیست» و دست می‌کشند، درست همان لحظه فرصت تو متولد می‌شود. این دعوت توست تا با ایمان یک گام به جلو برداری. بر نظر محدود دیگران تکیه نکن — به آنچه خدا می‌تواند از طریق تو انجام دهد اعتماد کن، اگر مایل به اطاعت باشی.

وقتی انسانی تصمیم می‌گیرد از فرامین آفریننده پیروی کند — این فرامین مقدس، حکیمانه و جاودان — اتفاقی خارق‌العاده رخ می‌دهد: خدا و مخلوق با هم متحد می‌شوند. انسانی که پیش‌تر ضعیف و مردد بود، اکنون قوی و استوار می‌گردد، زیرا با روح‌القدس پوشیده می‌شود. و در این حالت جدید از مشارکت، هیچ چیز نمی‌تواند او را در راهی که خود خدا ترسیم کرده متوقف کند. این قدرت از تلاش انسانی نمی‌آید، بلکه از اطاعت وفادارانه به اراده خدا سرچشمه می‌گیرد. این اطاعت است که قدرت آسمان را بر زندگی انسان آزاد می‌سازد.

و همه این‌ها چه درسی به ما می‌دهد؟ اینکه راز واقعی موفقیت، تحقق و پیروزی در اطاعت از شریعت قدرتمند خداست. بسیاری در همین‌جا شکست می‌خورند: می‌خواهند برکات را به دست آورند و به اهداف خود برسند بدون اینکه از دستورالعمل‌های واضحی که آفریننده گذاشته پیروی کنند. اما این غیرممکن است. راه زندگی پربرکت و پیروزمندانه همیشه — و همیشه — راه اطاعت بوده و خواهد بود. کسی که با خدا راه می‌رود، با امنیت، قدرت و هدفی قدم برمی‌دارد که هیچ چیز نمی‌تواند آن را ناکام بگذارد. -توماس کارلایل. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، از تو سپاسگزارم که به من یادآوری می‌کنی در تو واژه «غیرممکن» معنای خود را از دست می‌دهد. تو مرا فرا می‌خوانی که نه به نظرات انسانی، بلکه به آنچه تو می‌توانی از طریق من انجام دهی، اگر مایل به اطاعت باشم، اعتماد کنم. شکر می‌کنم که حتی زمانی که همه دست می‌کشند، تو به من شجاعت می‌دهی تا با ایمان یک گام به جلو بردارم، دانسته که این تو هستی که درها را می‌گشایی و پیروانت را تقویت می‌کنی.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که به من قلبی مطیع و استوار عطا کنی، آماده برای پیروی وفادارانه از فرامین تو. مرا با روح‌القدس خود بپوشان و ضعفم را به قدرت، تردیدم را به اطمینان تبدیل کن. بگذار با شجاعت در راهی که تو ترسیم کرده‌ای قدم بردارم، دانسته که پیروزی واقعی از تلاش من نمی‌آید، بلکه از اتحاد من با تو از طریق اطاعت حاصل می‌شود. بگذار هر قدمی که برمی‌دارم با شریعت مقدس و قدرتمند تو هدایت شود.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم، زیرا راز موفقیت و تحقق واقعی در اطاعت کامل از توست. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت قدرتمند تو همچون جاده‌ای امن در میان هرج و مرج است که هر فرمان آن چراغی است که راه پیروزی را روشن می‌کند. فرامین تو همچون ستون‌های قدرت‌اند که سفر مرا استوار می‌سازند و مرا با اطمینان به سوی زندگی‌ای هدایت می‌کنند که هیچ چیز و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را ناکام گذارد. من در نام گرانبهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«شکر خدا را برای بخشش وصف‌ناپذیر او!» (۲ قرنتیان ۹:۱۵).

بهترین راه برای اینکه انسان واقعاً از زندگی بهره‌مند شود — با عمق، آرامش و هدف — این است که پذیرشی کامل، آماده و شادمانه نسبت به اراده الهی داشته باشد؛ اراده‌ای که در همه چیز کامل و تغییرناپذیر است. این یعنی پذیرفتن اینکه هیچ چیز از سرچشمه همه نیکی‌ها، که خداست، جز آنچه ذاتاً نیکوست، صادر نمی‌شود. روحی که این را درک می‌کند، آموخته است که آرام گیرد. او از راه‌های خدا رنجیده نمی‌شود، تصمیمات او را زیر سؤال نمی‌برد و با اراده‌اش مخالفت نمی‌کند، زیرا می‌داند که همه چیز بر اساس حکمتی جاودان و محبت هدایت می‌شود.

انسان واقعاً نیکو و فروتن با طرح الهی هماهنگ زندگی می‌کند، زیرا حتی در سختی‌ها نیز دست پدری مهربان را می‌بیند. او می‌داند که محبتی بی‌نهایت و قادر مطلق بر همه چیز حکومت می‌کند — محبتی که چیزی را از روی خودخواهی یا حسادت نگاه نمی‌دارد، بلکه خود را سخاوتمندانه به خلقت می‌بخشد. این محبت هدایت می‌کند، اصلاح می‌کند، حمایت می‌کند و دگرگون می‌سازد، همواره برای خیریت کسانی که تصمیم به اعتماد دارند. و آنچه این اعتماد واقعی را ممکن می‌سازد، یقین به این است که خدا پایه‌ای استوار برای زندگی به ما آشکار کرده است: شریعت نیرومندش که توسط انبیا داده شد و توسط عیسی تأیید گردید.

این شریعت، بنیان خوشبختی است. این راهی روشن، امن و مقدس است که می‌توانیم با آن در هماهنگی با اراده الهی زندگی کنیم. زمانی که روح از مقاومت دست می‌کشد، دیگر با خواسته‌های خود معامله نمی‌کند و با فروتنی می‌پذیرد که شریعت خدا را به طور کامل — بدون استثنا — پیروی کند، آنگاه هر آنچه نیکوست، به طور طبیعی از قلب آفریننده به قلب مؤمن جاری می‌شود. آرامش، شادی، هدایت و نجات دیگر نیازی به جستجویی دوردست ندارند. آن‌ها در وجود روحی که کاملاً تسلیم اراده پدر شده است، ساکن می‌شوند. -دکتر جان اسمیت. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که به من آموختی راه حقیقی زندگی با آرامش، عمق و هدف این است که با شادی اراده کامل تو را بپذیرم. سپاسگزارم که به من یادآور شدی روحی که به هدایت تو اعتماد دارد، آرام می‌گیرد — نه سؤال می‌کند، نه مقاومت می‌کند، بلکه تسلیم می‌شود، زیرا می‌داند همه چیز با حکمتی جاودان و سرشار از محبت هدایت می‌شود.

پدر من، امروز از تو می‌خواهم که قلبم را شکل دهی تا در هماهنگی کامل با طرح الهی تو زندگی کنم. بگذار حتی در سختی‌ها نیز دست تو را ببینم و بیاموزم مراقبت تو را در جایی که پیش‌تر فقط موانع می‌دیدم، تشخیص دهم. به من بیاموز که به طور کامل به این محبت بی‌پایان که چیزی را برای خود نگاه نمی‌دارد، بلکه سخاوتمندانه خود را برای هدایت، اصلاح، حمایت و دگرگونی زندگی‌ام می‌بخشد، اعتماد کنم. بگذار این اعتماد هر روز در من رشد کند و با اطاعت صادقانه از شریعت شگفت‌انگیز تو تقویت شود.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا بنیان خوشبختی حقیقی را بر من آشکار ساختی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت نیرومند تو همچون جریانی زنده قلب مرا به قلب تو پیوند می‌دهد و آرامش، شادی و نجات را در وجودم جاری می‌سازد. احکام تو همچون دروازه‌هایی مقدس مرا به سوی هماهنگی با اراده تو هدایت می‌کنند، جایی که هر آنچه نیکوست دیگر وعده‌ای دور نیست، بلکه در وجودم ساکن می‌شود. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«زیرا او تشنگان را سیراب می‌سازد و گرسنگان را از چیزهای نیکو پر می‌کند» (مزامیر ۱۰۷:۹).

خداوند، در حکمت و نیکویی بی‌پایان خود، حتی از عادی‌ترین موقعیت‌های زندگی استفاده می‌کند تا ظرفیت ما را برای شادی در محبتش گسترش دهد — اگر به او اجازه دهیم. و در اینجا، «اجازه دادن» به این معنا نیست که آفریننده به اجازه مخلوقاتش وابسته است، بلکه او قلبی را که می‌خواهد خشنودش سازد، گرامی می‌دارد؛ قلبی که می‌شناسد او کیست و درک می‌کند که همه برکاتی که واقعاً اهمیت دارند، فقط زمانی دریافت می‌شوند که ما انتخاب کنیم مطابق اراده او زندگی کنیم. خداوند با قدرت عمل می‌کند، اما همچنین به تصمیم روحی که اطاعت را انتخاب یا رد می‌کند، احترام می‌گذارد.

خوب به این موضوع فکر کنید: همه ما می‌خواهیم برکت یابیم. همه آرزوی صلح، هدایت، روزی و شادی داریم. اما همه برکت نمی‌یابند — و این به این دلیل نیست که خداوند جانب‌دار است، بلکه بسیاری حاضر نیستند خواسته‌های خودخواهانه‌شان را قربانی کنند. بسیاری ترجیح می‌دهند اراده خود را دنبال کنند، حتی اگر این به معنای زندگی در نافرمانی نسبت به شریعت قدرتمند خدا باشد. و چگونه خداوند کسی را که آگاهانه انتخاب می‌کند در مخالفت با اراده کامل و مقدس او زندگی کند، برکت خواهد داد؟

حقیقت ساده و روشن است: خداوند هیچ انگیزه‌ای برای ریختن برکات بر قلبی سرکش ندارد. وعده‌های او برای وفاداران است، برای کسانی که واقعاً او را دوست دارند — و محبت به خدا یعنی اطاعت از احکام او. پس چرا مقاومت کنیم؟ چرا با فروتنی در برابر آفریننده تسلیم نشویم و زندگی در اطاعت کامل از احکام شگفت‌انگیز او را آغاز نکنیم؟ در او حیات است، صلح است، فراوانی است. برکت در دسترس است — اما فقط در مسیر اطاعت. -ادوارد بی. پیوزی. تا فردا، اگر خداوند بخواهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم زیرا در حکمت و نیکویی‌ات حتی از ساده‌ترین موقعیت‌های زندگی استفاده می‌کنی تا به من بیاموزی که در محبت تو شادی کنم. تو برای عمل کردن به اجازه من نیاز نداری، اما قلبی را که می‌خواهد تو را خشنود سازد، تو را به عنوان خداوند می‌شناسد و درک می‌کند که برکات واقعی فقط زمانی می‌آیند که ما انتخاب کنیم مطابق اراده تو زندگی کنیم، گرامی می‌داری. سپاسگزارم که با من صبور هستی و به من نشان می‌دهی که هر لحظه می‌تواند پله‌ای به سوی کمال باشد، اگر تصمیم به اطاعت بگیرم.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که هر خواسته خودخواهانه‌ای را که مرا از اراده‌ات دور می‌کند، از من دور کنی. کمکم کن که به دنبال برکات تو نباشم در حالی که در برابر احکام تو مقاومت می‌کنم. روحی فروتن به من عطا کن، آماده برای قربانی کردن خواسته‌هایم تا در اطاعت کامل از شریعت قدرتمند تو زندگی کنم. می‌دانم که تو برکتت را بر سرکشی نمی‌ریزی، بلکه بر کسانی که واقعاً تو را دوست دارند — و من می‌خواهم جزو اینان باشم. بیاموز که با اطاعت دوستت بدارم، حتی زمانی که این کار نیاز به گذشت داشته باشد.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم زیرا در تو حیات، صلح و فراوانی است برای همه کسانی که با صداقت تو را پیروی می‌کنند. پسر محبوبت شاهزاده و نجات‌دهنده ابدی من است. شریعت قدرتمند تو مانند راهی استوار است که به جایی می‌برد که وعده‌ها تحقق می‌یابند. احکام تو همچون کلیدهایی هستند که گنجینه‌های صلح، هدایت و شادی واقعی را می‌گشایند. من در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.

«چرا اینقدر ترسیده‌اید؟ هنوز ایمان ندارید؟» (مرقس ۴:۴۰).

ای برادران، بگذارید زندگی روحانی شما بر اساس آنچه واقعاً اهمیت دارد شکل بگیرد: وفاداری در اطاعت از احکام خداوند و وقف خود به وظایفی که شرایط کنونی از شما می‌طلبد. خود را با نگرانی درباره فردا مشغول نسازید. همان خدایی که تا به امروز شما را حمایت کرده، نجات داده، تعلیم داده و قوت بخشیده است، با همان وفاداری تا پایان شما را هدایت خواهد کرد. او تغییر نمی‌کند و مراقبت او هرگز شکست نمی‌خورد. با اطمینان مقدس و محبت‌آمیز به عنایت الهی او، به طور کامل آرام گیرید.

بسیاری از مسیحیان در نگرانی دائمی زندگی می‌کنند، زیرا به چیزها و خواسته‌هایی اولویت داده‌اند که در ابدیت هیچ وزنی ندارند. از این رو، جان‌هایشان ناآرام و ناایمن باقی می‌ماند. اما زندگی روحانی زمانی آرامش می‌یابد که به سوی آنچه هرگز پایان نمی‌یابد بازگردد: اراده خدا که در شریعت قدرتمند او بیان شده است. در آنجاست که راهنمایی، استواری و هدف را می‌یابیم. هنگامی که اطاعت از خداوند را به عنوان هدف اصلی خود قرار می‌دهیم، همه چیز دیگر نظم می‌یابد.

خود عیسی تعلیم داد که اگر نخست ملکوت خدا و عدالت او [dikosini] را بجوییم، همه چیزهای دیگر به ما افزوده خواهد شد. همیشه چنین بوده و همیشه چنین خواهد بود. خدا کسانی را که او را حرمت می‌نهند، حرمت می‌نهد. و زمانی که اطاعت را اولویت خود می‌سازیم، درمی‌یابیم که هیچ چیز کم نداریم — نه آرامش، نه روزی، نه هدایت. جان استوار می‌شود و زندگی معنا می‌یابد. این راه وفاداران است، راه برکت، و راهی که سرانجام به حیات جاودان منتهی می‌شود. -فرانسیس د سال. تا فردا، اگر خداوند اجازه دهد.

با من دعا کنید: خدای عزیز، تو را شکر می‌کنم که مرا فرا می‌خوانی تا بر آنچه واقعاً اهمیت دارد تمرکز کنم: اطاعت وفادارانه از احکام تو و وقف خود به وظایفی که امروز پیش رویم نهاده‌ای. تو بودی که تا به اینجا مرا حمایت کردی، تعلیم دادی، نجات دادی و قوت بخشیدی و می‌دانم که تا پایان با من خواهی بود. تو تغییر نمی‌کنی و مراقبت تو هرگز شکست نمی‌خورد. پس امروز در عنایت مقدس تو آرام می‌گیرم، با اطمینان محبت‌آمیز به نگاه مراقب تو بر هر جزئی از زندگی‌ام.

ای پدر من، امروز از تو می‌خواهم که کمکم کنی نگرانی‌ها درباره امور گذرا را کنار بگذارم. مرا از اضطرابی که از جستجوی مقام، اموال یا شهرت برمی‌خیزد رهایی بخش و دلم را به سوی آنچه جاودان است بازگردان: محبت به پدر، به عیسی و به شریعت قدرتمند تو. بیاموز که هر روز را با وفاداری زندگی کنم، زیرا می‌دانم وقتی تو را با اطاعت حرمت می‌نهم، خودت هر آنچه نیاز دارم را فراهم می‌کنی. بگذار زندگی روحانی‌ام در اراده تو آرام گیرد و جانم بر حقیقت تو استوار شود.

ای خدای قدوس، تو را می‌پرستم و ستایش می‌کنم، زیرا هرگز چیزی را از کسانی که با دل اطاعتت می‌کنند دریغ نمی‌کنی. پسر محبوب تو شاهزاده و نجات‌دهنده جاودان من است. شریعت شگفت‌انگیز تو همچون بنیادی استوار است که جانم را در برابر بادهای شک و بی‌ثباتی نگه می‌دارد. احکام تو نشانه‌هایی جاودان‌اند که همواره به سوی ملکوت تو اشاره دارند و مرا گام به گام تا حیاتی که پایان ندارد هدایت می‌کنند. در نام گران‌بهای عیسی دعا می‌کنم، آمین.